نفرت از نیمکت نگذاشت او مهدی قایدی شود!

به گزارش "ورزش‌سه"، علی دشتی از آن دسته بازیکنانی به شمار می‌رود که توانست با درخشش در پارس جنوبی جم و صعود با این تیم به لیگ برتر به عنوان یک مهره تاثیرگذار در لیگ برتر مطرح شود. او در ادامه توانست روند رو به رشد خود را در سایپا هم دنبال کند، اما از وقتی به استقلال پیوست، شرایط برای او دگرگون شد و در این بین تلاشی که با تعویض مکرر تیم‌های خود در ذوب‌آهن، گل‌گهر، تراکتور و آلومینیوم اراک داشت، به جایی نرسید، تا در نیم فصل بار دیگر به پارس جنوبی جم بازگردد.
این بازیکن که به تازگی مقابل استقلال تیم سابقش در ورزشگاه تختی جم به میدان رفت، حرف‌های جالب توجهی درباره اتفاقاتی که طی سال‌های اخیر تجربه کرده، بر زبان آورده که در ادامه می‌خوانید.

*از بازی استقلال شروع کنیم، که تیم فوتبال پارس جنوبی جم عملکرد قابل تحسینی داشت، اما در نهایت بازی را واگذار کرد.

علی دشتی- واقعیت این است که وقتی یک تیم لیگ برتری مقابل تیم‌های لیگ یکی و لیگ دویی بازی می‌کند، استرس دارد و من خودم این موضوع را تجربه کرده‌ام. چون می‌داند انگیزه تیم‌های لیگ یکی بیشتر است و می‌خواهند خودشان را نشان بدهند. تیم ما هم بازیکنان بسیار خوبی دارد که همه آینده‌دار هستند. ما می‌دانستیم که استقلال مقابل ما کار سختی دارد.

*هواداران‌مان دو دل بودند به استادیوم بیایند

دشتی سپس در واکنش به انتقاد استقلالی‌ها از شرایط چمن ورزشگاه تختی جم اضافه کرد: «زمین زیاد خراب نبود. آنها ولی چون بیشتر در زمین‌های خوب مثل ورزشگاه آزادی بازی کرده‌اند، فکر می‌کنند زمین ما خیلی خراب است، اما زمین ما زمین بدی هم نیست. آنها نتواستند در این زمین بازی کنند. زمین بدی نبود. این مسائل به نظرم حاشیه‌ای است و خیلی مهم نیست. ما آمده بودیم که یک بازی آبرومند مقابل استقلال انجام بدهیم. هواداران ما هم به استادیوم آمده بودند، چون می‌خواستند یک بازی قشنگ ببینند. البته خیلی‌ها هم دودل بودند که بیایند یا نیایند؛ چون شرایط‌مان در جدول لیگ یک خوب نیست و می‌گفتند، صد در صد پارس جنوبی 3،4 گل از استقلال می‌خورد. خدا را شکر اما توانستیم بازی قشنگی انجام بدهیم و هواداران دو تیم راضی بودند.»

*درباره بازگشت به پارس جنوبی جم صحبت کن، که در آن به فوتبال ایران معرفی شدی.

علی دشتی- جایی که بازی می‌کردم، شرایط خوبی داشتم. اما تصمیم گرفتم به پارس جنوبی جم بیایم. دوست داشتم دوباره بازی کردن در لیگ برتر را با تیم شهرم تجربه کنم. آقای رضائیان (مدیرعامل باشگاه) به من گفت به تیم بیا، تا شرایط بهتر شود و بتوانیم تیم را بالاتر ببریم. من به جم آمدم که تیم برود، اما متاسفانه در 6،7 بازی بدشانسی آوردیم. توپ‌هایمان گل‌ نمی‌شد. پنالتی برای‌مان نمی‌گرفتند. مشکلاتی هم در باشگاه بود، که نمی‌خواهم آنها را باز کنم. به هر حال تمام این‌ها جلوی رسیدن به هدف‌مان را گرفتند. تیم خوبی داشتیم و می‌توانستیم به لیگ برتر برسیم، اما ... حالا امسال می‌خواهند تیم را طوری ببندند که فصل بعد برای قهرمانی بجنگد و به لیگ برتر بیاید.»

*اگر تیم برای لیگ برتر بسته نشود، قطعا جدا می‌شوم

دشتی سپس با تاکید بر این نکته که اگر تیم با اندیشه رسیدن به لیگ برتر بسته نشود، در اردوی تیم باقی نخواهد ماند، اضافه کرد: «حالا باید ببینیم شرایط در فصل جدید چطور است. واقعیت این است که خودم دوست دارم به لیگ برتر برگردم. دو پیشنهاد هم دارم که با من صحبت کرده‌اند. حالا ببینیم شرایط چطور می‌شود. اگر ببینم شرایط تیم بهتر از امسال شده، می‌مانم تا به تیم برای بالا آمدن کمک کنم. اما اگر ببینم ضعیف عمل شده، قطعا جدا می‌شوم. حالا باید ببینیم چه می‌شود.

*به نظر می‌رسد واقعا تیم پارس جنوبی جم را دوست داری؟

علی دشتی- بله من از روز اول گفتم. اینجا قرارداد سفید امضا کردم و اصلا آن را نخواندم. من برای کمک کردن آمدم. شهر جم کوچک است و اگر بگویم نصف جم و کنگان رفقای من هستند، اغراق نکرده‌ام. همدیگر را می‌بینیم؛ دوست دارند تیم بالا بیاید؛ دوست دارند به استادیوم بیایند و تیم را تشویق کنند. واقعا من خودم اگر به جایی رسیدم، از این تیم و از این شهر و مردمی بوده که پشت من بودند و به لیگ برتر رسیدم. واقعا حیف این همه پول و سرمایه در یک شهر باشد و تیم نداشته باشد.

*به هر حال به نظر می‌رسد داشتن یک استادیوم خوب برای شهری که اینقدر به اقتصاد کشور کمک می‌کند، چیز زیادی نیست، اما تصاویری از حضور مادر محمد محبی در ورزشگاه و در جریان بازی پارس جنوبی و استقلال پخش شد، که به هیچ وجه ظاهر خوبی نداشت.

علی دشتی- فکر می‌کنم یکی از اتاق‌های استادیوم در ضلع غربی استادیوم بودند. اتفاقا این اتاق‌ها را تازه تمیز کرده‌اند. البته اصلا به استادیوم نمی‌رسند. آقای اسدی و آقای رضائیان واقعا برای تیم کم نگذاشته‌اند، اما این همه پالایشگاه و این همه سرمایه در شهر وجود دارد، اما این تیم باید حداقل یک استادیوم اختصاصی داشته باشد. مگر خرجش چقدر است؟! این همه آلودگی را مردم شهر تحمل می‌کنند، اما حق‌شان یک استادیوم یا تیم فوتبال خوب نیست؟! خدایی هر طور حساب کنی، حق‌شان هست. حالا قرار شد برای فصل آینده زمین شماره 2 را درست کنند، تا بتوانیم در آن تمرین کنیم. چون وقتی به جم می‌رویم، فقط یک زمین داریم، ولی اگر مدام در زمین بازی، تمرین کنیم، خراب می‌شود. تمام تیم‌های لیگ برتر فکر می‌کنم حداکثر یک جلسه در طول هفته در زمین اصلی‌شان تمرین می‌کنند. آن هم شاید. چون زمین نیاز به استراحت و تنفس دارد، تا کیفیت‌ش حفظ شود. امیدوارم سال بعد امکانات بهتر بشود. البته همانطور که گفتم آقای اسدی و رضائیان بسیار زحمت می‌کشیدند. امیدوارم سال بعد قوی‌تر وارد مسابقات بشویم.

*فکر می‌کنی در این مقطع از فصل رفتن آقای رزاقی‌زاد و آمدن آقای روانخواه تصمیم خوبی بود؟

علی دشتی- قبل از اینکه بیایم مشکلات تیم را نمی‌دانستم. به هر حال هر تیمی هم مشکلات خاص خودش را دارد. آقای رزاقی راد هم خیلی زحمت کشیدند و من ایشان را خیلی دوست داشتم، ولی وقتی تیم نتیجه نمی‌گیرد، به هر حال تغییراتی باید ایجاد شود؛ یا باید مدیرعامل اخراج شود، یا سرمربی و یا بازیکن. این اتفاقی است که معمولا رخ می‌دهد، تا به تیم شوک داده شد. البته آقای روانخواه هم در شرایط بسیار سختی آمدند و ما 70،80 درصد امیدمان برای صعود به لیگ برتر را از دست داده بودیم. زمانی نداشتیم، اما آقای روانخواه در همین مدت خیلی زحمت کشیدند و دیدید مقابل استقلال چه فوتبالی بازی کردیم. به امید خدا سال بعد هم بمانند، تیم خوبی ببندند و تیم را به لیگ برتر برسانند.

*در پارس جنوبی و در لیگ برتر مطرح شدی. اما بعد از آن در سایپا، استقلال، ذوب‌آهن، گل‌گهر، تراکتور و آلومینیوم اراک بازی کردی تا درنهایت دوباره به پارس جنوبی جم برگشتی. این سال‌ه با اتفاقاتش برای خودت چطور و چرا به این شکل سپری شد؟

علی دشتی- در پارس جم و سایپا خیلی خوب داشتم کار می‌کردم. زمانی که سایپا بودم، یک پیشنهاد خارجی خوب داشتم از سامسونگ کره‌جنوبی، که قراردادش 6،7 برابر لیگ ایران بود، اما متاسفانه اتفاقاتی رخ داد که نتوانستم به این تیم بروم و بعد به استقلال رفتم.

*جابه‌جا شدم، چون نیمکت را دوست نداشتم 

دشتی سپس درباره جدایی از استقلال و دلایل موفق نشدن در این تیم را این‌طور توضیح داد: «استقلال تیمی است که همه بازیکنانی که در این تیم حضور دارند، بازیکنان خوب و صد در صدی هستند. در ابتدای سالی که من آنجا بودم، رقابت وجود داشت. اما در ادامه گاهی می‌دیدم و احساس می‌کردم که حق من است که بازی کنم ولی به من بازی داده نمی‌شد. من هم آدمی هستم که دوست دارم بازی کنم و دوست ندارم نیمکت نشین باشم. یکی از دلایل زیاد جابه‌جا شدنم طی سال‌های اخیر همین موضوع بوده است. برایم سخت است. با استقلال قرارداد 2 ساله داشتم. اصلا نمی‌خواستم از استقلال جدا شوم. به هر حال در استقلال شاید در سال اول جواب نگیری. باید یکی دو سال بمانی و تلاش کنی. مثلا مهدی قایدی سه سال در استقلال ماند و بعد توانست خودش را نشان بدهد. آن زمان آقای نکونام مربی فولاد خوزستان بود. قبل از بازی‌های آسیایی به استقلالی‌ها گفتم که می‌خواهم جدا شوم. آقای نکونام هم به من گفت به فولاد بیا و من به تو کمک می‌کنم. من قرارداد داخلی با فولاد بستم. بعد با استقلال به بازی‌های آسیایی رفتیم، و تیم به مرحله بعد رفت که با نماینده ازبکستان فکر می‌کنم روبه‌رو شد.

*از اینجا بود که بدشانسی‌هایم شروع شد 

او درباره دلایل جدایی خود از استقلال ادامه داد: بعد به آقای نامجومطلق گفتم که من باید سر تمرینات فولاد خوزستان بروم. البته خودشان در جریان بودند. گفتم که فولادی‌ها دارند فشار میاروند که به تمرینات اضافه شوم. خلاصه ما برگشتیم، اما نمی‌دانم چه اتفاقاتی رخ داد، که وقتی می‌خواستم بروم سر تمرین، آقای نکونام گفت چند روزی به تمرین نیا، تا من خودم به تو خبر بدهم.

*باید در این تیم‌ها می‌ماندم و می‌جنگیدم 

او سپس درباره دلایل جدایی زودهنگام از ذوب‌آهن، گل‌گهر، تراکتور و آلومینیوم هم اینطور توضیح داد: دیگر از اینجا بود که بدشانسی‌ها من شروع شد. نشد بروم فولاد خوزستان. قراردادم را با فولاد فسخ کردم و به ذوب‌آهن رفتم. در ذوب‌آهن خوب کار کردم و آقای قلعه‌نویی به من گفت بیا به گل گهر. من به تو نیاز دارم. یکی از اشتباهاتم این بود که به خاطر امیرخان رفتم گل‌گهر، ولی آن چیزی که فکر می‌کردم رخ نداد. با گل‌گهر هم قرارداد دو ساله داشتم و می‌توانستم بمانم، ولی تصمیم گرفتم جدا شوم و خودم نخواستم. این‌ها اشتباهاتم بود که در این تیم‌ها نماندم و خودم را ثابت نکردم. بعد هم به تراکتور رفتم.

*اگر آلومینیوم می‌ماندم سوخت می‌دادم 

دشتی سپس درباره جدایی از تراکتور هم گفت: آنجا هم یک سری بحث‌های بچه‌گانه رخ داد و سوء تفاهم‌های الکی رخ داد. یک چیزهایی که الکی گنده کردند. همینطوری شد که چند سال من هی پشت سر هم تیم عوض می‌کردم. در آلومینیوم هم با وجود اینکه از صنعت نفت پیشنهاد خوبی داشتم، تصمیم گرفتم پیش آقای رحمتی با قرارداد کمتر بازی کنم. می‌خواستم فقط خودم را نشان بدهم. همه چیز در آنجا هم خوب بود تا دو سه هفته قبل از مسابقات، که دو بازیکن خارجی آوردند. فرصت زیادی برای بازی کردن به من ندادند و تصمیم گرفتم جایی بازی کنم که شرایط خودم را بهتر کنم و به لیگ برتر برگردم و حقم را بگیرم. خودتان می‌دانید که بازیکن با کیفیت هم در لیگ برتر خیلی نیست. من اگر آلومینیوم می‌ماندم سوخت می‌دادم. قبلا از هر تیم دو سه بازیکن معرفی می‌شد، آخر فصل 20 بازیکن به لیگ برتر معرفی می‌شدند، اما الان نهایت دو سه بازیکن معرفی شده‌اند.

*اگر برگردی به عقب کدام تصمیمت را عوض می‌کنی؟

علی دشتی- اگر به عقب برگردم یکی دو سال دیگر در سایپا می‌ماندم و بعد به استقلال می‌رفتم. پیشنهاد کره را باید صد در صد قبول می‌کردم و شاید به اروپا می‌رسیدم. سن من هم خوب بود. 23 سالم بود.

*از نظر فوتبالی که این سال‌ها برایت خوب نبود. آیا از نظر مالی رضایت داری؟ 

علی دشتی- شرایط خوبی است و بد نیست. اندازه خودمان پول درآوردیم. اما قبلا یک میلیارد می‌گرفتی، می‌توانستی یک ماشین و خانه خوب در تهران بگیری. اما الان باید سالی 20 میلیارد بگیری که زندگی خوبی داشته باشی. خدا را شکر خوب است.

*حرف پایانی؟

علی دشتی- امیدوارم هواداران هر هفته مثل بازی با استقلال بیایند. البته اگر تیم برای لیگ برتر بسته بشود و بتوانیم به لیگ برتر برگردیم، حتما همینطور خواهد شد.