مادربزرگی که باز هم به المپیک خواهد رفت

به گزارش "ورزش سه"، در سنین میانسالی برخی از مردم به تجارت روی می‌آورند و برای بار دوم کسب و کار خود را راه‌اندازی می‌کنند، برخی هم مهارت‌های دیگری را کسب می‌کنند و برخی هم به آغوش خانواده بازمی‌گردند، اما چوسویتینا، ورزشکار ازبکستانی، ترجیح می‌دهد همچنان در سطح اول رقابت‌های جهانی شرکت کند.

در دوران طولانی ورزشی چوسویتینا، او در 8 بازی المپیک شرکت کرد، سه بار بازنشسته شد و سه بار به میادین بازگشت. شامگاه 25 سپتامبر، چوسویتینا به عنوان تنها ژیمناست زن تیم ازبکستان بار دیگر در زمین بازی‌های آسیایی هانگژو به میدان رفت.

قبل از رقابت‌ها ، هفته‌نامه چین نیوز فرصتی برای برقراری ارتباط با او پیدا کرد. او از علاقه‌اش به چین و چای چینی گفت: "شنیده‌ام که جوانان در چین دیگر دوست ندارند چای بنوشند. به جای آن چای شیر و قهوه می‌نوشند. فقط افراد میانسال و مسن چای می‌نوشند. آیا این درست است؟" پس از آن، چوسویتینا گفت: "بله، از نظر سنی واقعاً یک میانسال هستم اما برای قهرمانی به بازی‌های آسیایی آمدم."

چوسویتینا در بازی‌های آسیایی هانگژو از ازبکستان نمایندگی می‌کند. او شامگاه 19 سپتامبر وارد هانگژو شد تا برای بازی‌های آسیایی آماده شود. او اعتراف کرد که در دوران آماده سازی تمرکز خود را حفظ کرده است و دهکده بازی‌های آسیایی را ترک نمی‌کند مگر برای فعالیت‌های ضروری.

چوسویتینای 48 ساله به عنوان مسن‌ترین ژیمناستیک در بازی‌های آسیایی هانگژو گفت که او عمداً رژیم غذایی خود را برای مسابقات و تمرین کنترل نمی‌کند، اما تا جای ممکن درست غذا می‌خورد.

او امروزه فقط سه ساعت در روز از ساعت 10 صبح تا 1 بعد از ظهر تمرین می‌کند. حتی اگر کاری برایش پیش بیاید ممکن است که تمریناتش را از 3 تا 6 انجام دهد. او در این باره گفت: "وقتی جوان بودم، روزی دو بار و هر بار سه ساعت تمرین می‌کردم. اما حالا اگر در مسابقات همه جانبه شرکت نکنم و حرکات سخت جدید یاد نگیرم، مجبور نیستم آنقدر طولانی تمرین کنم. سعی می‌کنم تا از تمرینات غیرضروری اجتناب کنم."

در مسابقات انتخابی ژیمناستیک زنان المپیک توکیو دو سال پیش، چوسویتینا در خرک با امتیاز 14.166 در رده چهاردهم قرار گرفت و فینال انفرادی را از دست داد. یک روز پس از بازی، چوسویتینا بازنشستگی خود را اعلام کرد و به یک حرفه 33 ساله و هشت دوره المپیک "پایان" داد.

در آن زمان ، بسیاری از مردم شک نداشتند که این "وداع" چوسویتینای 46 ساله با ژیمناستیک است. او با اشاره به این تصمیم گفت: "من خانواده دارم و بچه‌هایم بزرگ شده‌اند. با قلبی آرام و بدون ترس از آینده ورزش را ترک کردم. اطرافیانم به من گفتند که وقت پایان دادن به آن فرا رسیده است، بنابراین بازنشسته شدم."

اما فقط دو ماه بعد، چوسویتینا از زمین مسابقه و زمین تمرین دور بود و احساس ناراحتی کرد: "به این فکر کردم که چرا باید کاری را که من را خوشحال می‌کند را کنار بگذارم؟ من هرگز دیگران را از ادامه کار موردعلاقه‌شان منصرف نکرده‌ام. چرا کسی می‌خواهد مرا از ادامه کاری که دوست دارم منصرف کند؟"

تا اینکه چوسویتینا در شبکه‌های اجتماعی دید که شخصی برایش پیام گذاشته که: "چوسوینا، وقت آن است که به خانه بروی و نوه داشته باشی". این او را تحریک کرد و او دوباره بازگشت خود را اعلام کرد.

چوسویتینا به خوبی به یاد می‌آورد که وقتی در آگوست سال گذشته با کمیته سازماندهی بازی‌های آسیایی هانگژو مصاحبه کرد، گفت: "تصمیم گرفتم برای بازی‌های آسیایی هانگژو آماده شوم. من هنوز برای سرزمین مادری‌ام، ازبکستان، مدالی کسب نکرده‌ام. اتفاق مهمی است. من نمی‌توانم کار ژیمناستیک خود را اینطور به پایان برسانم."

به همین دلیل، چوسویتینا امسال مسابقات جهانی آنتورپ را کنار گذاشت و بازی‌های آسیایی هانگژو را انتخاب کرد. به نظر او دلیل آن هم این است که "فضا و سیستم مسابقات بازی‌های آسیایی شباهت بیشتری به بازی‌های المپیک دارد."

چوسویتینا پس از بازگشت او هنوز سرحال است. چوسویتینا در فوریه امسال در مسابقات جام جهانی ژیمناستیک در کوتبوس آلمان مدال برنز مسابقات خرک زنان را به دست آورد. او در ماه ژوئن در مسابقات قهرمانی ژیمناستیک آسیایی به خود هدیه تولدی با مدال نقره خرک داد. درست در ماه سپتامبر، چوسویتینا مدال طلای خرک بانوان را در مسابقات جام چالش فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک در ترکیه به دست آورد. چوسویتینا با جدیت در مورد هانگژو گفت: "من صرفا برای شرکت کردن در مسابقه به اینجا نیامده‌ام. هدف من ایستادن روی سکو است. من برای برنده شدن آمده‌ام. من پیر نمی‌شوم، فقط بهتر می‌شوم.

دنگ لینلین قهرمان سابق المپیک تیم ژیمناستیک چین به هفته نامه چین نیوز گفت که چوسویتینا یک "افسانه" است و در قلب او بزرگترین ورزشکار است.

چوسویتینا اظهار داشت که او "شخصی است که در زمان حال زندگی می‌کند او دوست ندارم گذشته را به یاد بیاورم، بنابراین یادآوری گذشته برایم کار دشواری است."

چوسویتینا در سال 1975 در شهر بخارا، که اکنون پایتخت منطقه بخارا در ازبکستان است، متولد شد. والدین او هیچ سابقه  ورزشی ندارند. مادرش آشپز و پدرش تاجر ساختمانی است.

او هنوز به وضوح اولین باری که ژیمناستیک را تجربه  کرد را به یاد می‌آورد. او با لبخند گفت: "من کوچکترین فرزند خانواده بودم و آنقدر شیطون بودم که گاهی از مهدکودک اخراج می‌شدم. برادرم تمرین ژیمناستیک را شروع کرد و مادرم مرا با خود برد تا در خانه تنها نمانم. بعداً به من گفتند که همه دخترها در نیمه دیگر سالن بدنسازی تمرین می کنند. دوست داری امتحان کنی؟ من واقعاً نمی‌خواستم فقط با دختران تمرین کنم اما در یک تمرین گروهی انجام دادم و آن ادامه دادم. درعوض، برادرم از آن خسته شد و بعد از سه ماه آن را ترک کرد. در اتاق ژیمناستیک، برخی از مردم می پریدند و برخی می دویدند. هر کس روی انجام کار خود تمرکز می کرد. این اولین نگاه، اولین قدم من بود که باعث شد عاشق این ورزش شوم."

چوسویتینا در سن 13 سالگی قهرمان مسابقات قهرمانی سراسری جوانان اتحاد جماهیر شوروی شد و در سن 16 سالگی قهرمان ژیمناستیک قهرمانی جهان شد. در سال 1992، چوسویتینا در المپیک بارسلونا در سن 17 سالگی قهرمان المپیک هم شد. تاکنون چوسویتینا 3 کشور و منطقه (از جمله کشورهای مستقل مشترک المنافع) را در 8 بازی متوالی المپیک نمایندگی کرده است.

"تیم ژیمناستیک (مشترک‌المنافع) در آن زمان بسیار قوی بود، حدود 30 نفر برای فینال رقابت می‌کردند. در واقع، قدرت همه تقریباً یکسان است. هر کسی می‌تواند در المپیک برنده شود. در نهایت، خوش شانس بودم. انتخاب شدن برای تیم المپیک دشوارتر از قهرمانی المپیک است و وقتی شنیدم که مرا به بارسلونا می‌برند، از قبل در قلبم متقاعد شده بودم که قهرمان المپیک خواهم شد."

در سال 1996، چوسویتینای 21 ساله بازنشستگی خود را اعلام کرد و برای اولین بار ازدواج کرد، اما این بازنشستگی طولانی نشد. چوسویتینا از سال 1997 تا 1998 همچنان در مسابقات بین المللی کوچک فعال بوده و در بازی های آسیایی بانکوک 1998 نیز حضور داشته است.

در سال 1999، چوسویتینا برای دومین بار به دلیل بارداری بازنشسته شد. در پایان سال، پسرش آلیوشا متولد شد. چوسویتینا تمام سال در مسابقات شرکت نکرد، اما بلافاصله پس از زایمان برای آماده شدن برای مسابقات بازگشت و در المپیک 2000 سیدنی شرکت کرد. همچنین دومین دوره طلایی حرفه ژیمناستیک خود را آغاز کرد.

نماد بازگشت چوسویتینا به اوج این بود که او در بازی‌های آسیایی بوسان در سال 2002 در 27 سالگی مدال طلای خرک و ورزش زمین را به دست آورد و در مسابقات جهانی 2003 عنوان قهرمانی خرک را به دست آورد.

چوسویتینا در سال 2008 به منظور جمع‌آوری پول برای درمان پسرش که از سرطان خون رنج می‌برد، ملیت خود را تغییر داد و نماینده تیم آلمان در المپیک پکن بود و مدال نقره را در خرک به دست آورد. همچنین در المپیک پکن بود که رسانه‌ها به چوسویتینا یک عنوان طلایی دادند که هنوز هم توسط محافل ورزشی جهان تمجید می‌شود: "تا زمانی که بهبود یابی جرات نمی‌کنم پیر شوم".

چوسویتینا در این باره گفت: "مدال نقره ای که در المپیک پکن به دست آوردم بیشتر از مجموع پنج مدال طلا برای من شادی به ارمغان آورد." او تا به امروز مدال المپیک پکن را روی کوله پشتی خود آویزان کرده است و برایش مثل یک طلسم است. "در بازی‌های المپیک پکن تمام فکرم در مورد پسرم آلیوشا بود. در طول مسابقات او هنوز تحت درمان بود. نمی‌دانستم وضعیت او چگونه است. پس از بازگشت از پکن به آلمان، دکتر به من گفت: درمان خوب پیش می‌رود."

از نظر چوسویتینا، کمک به پسرش برای غلبه بر بیماری، بزرگترین پیروزی در زندگی اوست. همین اتفاق او را در سراسر جهان مشهور کرد.

امروز، پسر 24 ساله آلیوشا 15 ساله است که از این بیماری بهبود یافته و به پسری قدبلند و خوش‌تیپ تبدیل شده است که یک سر و گردن از چوسویتینا بلندتر است. وقتی او عکس آلیوشا را که در قاب گوشی موبایلش ذخیره کرده بود به هفته نامه چاینا نیوز نشان داد، چهره‌اش پر از شادی بود.

او امروز در یک مدرسه ابتدایی در آلمان به عنوان معلم مشغول به کار است و به تدریس ریاضیات، آلمانی و تربیت بدنی می‌پردازد.

چوسویتینا، این بار به خاطر ژیمناستیک محبوبش و افتخار کشور زادگاهش، بدون هیچ دغدغه‌ای برای شرکت در بازی های آسیایی بازگشه است: "من در حال حاضر از تمرین و مسابقه بیشتر لذت می‌برم زیرا می‌دانم که این کاری است که برای خودم انجام می‌دهم. من عاشق ژیمناستیک هستم و فکر می کنم حتی اگر شکست بخورم، مثل قبل ناامید نخواهم شد."

میلیونی من را می‌شناسند؟ بعد از بازنشستگی، می‌خواهم یک کار بزرگ انجام دهم.

چوسویتینا به هفته نامه چاینا نیوز گفت که علاوه بر تلاش برای افتخار برای سرزمین مادری‌اش ازبکستان در این بازی‌های آسیایی، برای راهیابی به المپیک پاریس در سال آینده نیز تلاش می‌کند. در صورت موفقیت، نهمین حضور او در المپیک خواهد بود: "المپیک پاریس قطعا آخرین ایستگاه من خواهد بود. چوسویتینا به هفته نامه چاینا نیوز گفت که مصمم است پس از المپیک پاریس بازنشسته شود."

در مارس سال گذشته، رئیس جمهور ازبکستان فرمانی را برای افتتاح یک آکادمی ژیمناستیک به نام چوسویتینا را در پایتخت کشور، تاشکند امضا کرد. این اولین آکادمی ورزشی در تاریخ کشور است که به نام یک ورزشکار نامگذاری شده است و اولین مدرسه ورزشی کاملاً شبانه روزی برای کودکان مستعد و با استعداد ژیمناستیک از سراسر کشور است.

"آکادمی ژیمناستیک چوسوینا" در حومه شهر تاشکند واقع شده است که توسط مناظر زیبا و روستایی احاطه شده است. بدنه اصلی ساختمان تکمیل شده و در آینده نزدیک به طور رسمی تکمیل خواهد شد. دولت ازبکستان کل سرمایه گذاری در آکادمی ژیمناستیک چوسویتینا را بر عهده گرفته است. پس از المپیک پاریس در سال آینده، چوسویتینا با تمام وجود خود را وقف فعالیت این آکادمی خواهد کرد.

چوسویتینا گفت که داشتن یک آکادمی ژیمناستیک رویای طولانی مدت او بوده است. او سال هاست که منتظر این آکادمی است، درست مثل کودکی که منتظر هدیه سال نو است: "اخیراً شروع به خرید تجهیزات ورزشی و جذب شاگردان از سراسر کشور کرده ایم، اگر آکادمی بتواند در آینده ژیمناست های سطح بالایی تولید کند و برخی از آنها از من پیشی بگیرند، بسیار خوشحال خواهم شد."

چوسویتینا همچنین به هفته نامه چین نیوز گفت که او و همسرش "بها" خانه‌ای در تاشکند نخریده و حتی اجاره نکرده‌اند و در آپارتمان برادر شوهرش زندگی می‌کنند. اگرچه او قهرمان المپیک است و افتخارات متعددی را در دوران ژیمناستیک خود کسب کرده است، اما وضعیت مالی چوسویتینا هنوز بسیار معمولی است و او هرگز از وضعیت مالی خوبی برخوردار نبوده است: "هر پنی که من و همسرم پس انداز می کنیم در نهایت برای آموزش ژیمناستیک سرمایه‌گذاری می‌شود. این یک هدف بزرگ است."

چوسویتینا وقتی از او پرسیده شد که آیا او به عنوان مربی خدمت می‌کند و شخصاً تمرینات و مسابقات شاگردان را هدایت می کند، گفت که او ترجیح می‌دهد که اپراتور آکادمی باشد تا مربی: "من شخصاً هر مربی را انتخاب می‌کنم، یاد می‌گیرم که چگونه عملیات را خلاصه کنم و سازمان و ساختار آکادمی را بهبود می‌بخشم. شاید بچه‌ها را هم ارزیابی خواهم کرد." 

چوسویتینا با لبخند حرف‌هایش را خلاصه کرد: "کودکی ممکن است استعداد جسمانی بالایی نداشته باشد، اما میل زیادی به یادگیری و پیشرفت داشته باشد. من بسیار امیدوارم که چنین کودکی بتواند پیش ما بیاید. به نظر من، همه نمی‌توانند آن را در سنین پایین نشان دهند. هر کسی که واقعاً می‌خواهد وارد ژیمناستیک شود، شایسته یک فرصت است. من فقط می‌خواهم به آنها چنین فرصتی بدهم."