خوش شانسی بزرگ آرتتا و کسب یک پیروزی ارزشمند

به گزارش "ورزشه سه"، از هفته سی و پنجم مسابقات لیگ برتر فوتبال انگلستان، تیم فوتبال آرسنال در ورزشگاه تاتنهام هاتسپر مقابل تاتنهام میزبان، توانست به پیروزی مهم و ارزشمند برسد و در کورس قهرمانی در میان مدعیان باقی بماند.

این دیدار یکی از سخت‌ترین دیدارهای میکل آرتتا از دور برگشت مسابقات لیگ به‌شمار می‌رفت که البته با انجام یک بازی منطقی و تا حد زیادی چاشنی شانس توانست به سلامت از این مرحله عبور کند. البته باید اشاره داشت که تاتنهام رده پنجمی به جرات یکی از حریفان دردسر ساز برای مدعیان قهرمانی لیگ به شمار می‌رود و از آنجایی که باید با لیورپول و منچسترسیتی نیز در هفته‌های پایانی دیدار کند؛ به طبع نقش مهمی در کسب جایگاه تیم‌های مدعی در پایان فصل خواهد داشت.

آرتتا و همان همیشگی

آرسنال بازی را با آرایش پایه 3-3-4 آغاز کرد. مثل همیشه، یک‌نواخت و بدون دردسر اضافی!

آرتتا در این فصل ثبات بیشتری در اجرای تاکتیک‌های مربوطه از خود نشان داده است و از تنوع تاکتیکی بیش از حد جلوگیری کرده است. اگرچه که در بخش‌های زیادی از این دیدار مانند بازی‌سازی از عقب زمین با چالش‌های زیادی روبه‌رو شد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

تصویر فوق، شعاع حرکتی بازیکنان آرسنال در زمان حمله را نشان می‌دهد، مدافعان کناری مطابق انتظار در نقش Overlapper Fullback (مدافع کناری که از پشت بازیکنان خودی نفوذ می‌کند) البته شعاع حرکتی آن‌ها در این بازی به جهت جلوگیری از ضد حملات احتمالی بسیار محدودتر شده است و در زمان نفوذ هافبک‌ها نقش Inveted (معکوس) به خود می‌گیرند؛ یعنی به داخل می‌زنند و در جایگاه هافبک‌های میانی قرار می‌گیرند پس مشخصا شعاع حرکتی آنها بسته به شعاع حرکتی اودگارد و رایس دارد. 

پارتی در نقش یک هافبک میانی Holding (نگهدارنده) که وظایف دفاعی بیشتری نسبتا دارد و بیشتر با وظیفه پوشش فضاهای خالی موثر دیده می‌شود.

اودگارد و رایس دو بازیکن بسیار موثر هستند که اودگارد به‌عنوان پست 10 بازیساز تیم دیده می‌شود، اگر چه در مقاطعی از بازی نقش Box to Box (پست 8) به خود می‌گیرد و رایس که در زمان بازیسازی از عقب نقش پست 6 بازیساز و در زمان انتقال‌ها به‌عنوان یک پست 8 دیده می‌شود. جمیعا می‌توان از هردوی آن‌ها به‌عنوان هافبک‌های All-Round (همه جانبه) یاد کرد.

ساکا تمام وقت به داخل می‌زند، بر خلاف تروسارد که بسته به شرایط می‌تواند نقش یک وینگر کلاسیک به خود بگیرد و در کنار خط طولی نیز بازی کند. هاورتز نیز در نقش False 9 (مهاجم 9 کاذب) دیده می‌شود که اغلب در فضای بین خط دفاع و هافبک تاتنهام در حال توپ‌گیری فعالیت می‌کند.

بازیسازی از عقب زمین؛ نقطه ضعفی که می‌توانست تبدیل به یک فاجعه شود!

آن‌ها همواره با ساختار 2-3 از عقب زمین بازیسازی می‌کنند. اگر بازیسازی از عقب زمین و بالاتر از حریم امن دروازه‌بان صورت بگیرد؛ یکی از مدافعان کناری، بسته به شرایط به عقب سوئیچ می‌کند تا در کنار گابریل و سالیبا عرض سه نفره را تشکیل دهد که در تصویر زیر تومیاسو مدافع کناری سمت چپ در فاز اول بازیسازی و در جلوی آنها پارتی و رایس به‌عنوان Double Pivot (محور دوگانه) تیم دیده می‌شوند.

از آن‌جایی که تاتنهام در دقایق بسیاری از بازی با یک پرسینگ بسیار منظم و فشرده اجازه بازیسازی از عقب زمین را به آرسنال نمی‌داد؛ آرتتا سعی کرد در صورت عقب‌نشینی تیم به سمت دروازه خودی، دروازه‌بان تیم را درگیر کند و با ایجاد یک برتری عددی ساختار 4-3 بسازد؛ بلکه از این طریق بتواند پرس شدید تاتنهام را بشکند.

آرتتا با مشاهده ضعف عجیب تیمش در بازیسازی از عقب زمین و پرسینگ خوب و دقیق حریف دست به بازی مستقیم توسط دروازه‌بان زد و رایا در بسیاری از لحظات با بازی مستقیم خود، حربه شاگردان پوستکوگلو را نقش برآب کرد.

این موضوع در به ثمر رسیدن گل اول تاتنهام نشان‌گر ضعف عجیب آرسنال در بازیسازی از عقب زمین، مسدود شدن گزینه‌های پاس رایا و گرفتار شدن آنها در تله پرس بازیکنان تاتنهام است.

آرایش 2-4-4 در دفاع

این آرایش به دلیل اینکه نسبت به 3-3-4 از یک هافبک میانی کمتر برخوردار است برای دفاع نیاز به دو هافبک میانی با ویژگی‌های تدافعی مناسب دارد که این کار توسط رایس و پارتی انجام می‌شود. اودگارد نیز به جلو می‌رود تا با قرارگیری در کنار هاورتز دو مهاجم را تشکیل دهند.

تفاوت چیدمان نفرات در ساختار پرس و بلاک این است که به هنگام پرسینگ، تیم حالت نگهدارنده (Holding) به خود می‌گیرد ولی در وضعیت بلاک به شکلی خطی دیده می‌شوند.

حضور ساکا و تروسارد بالاتر از دو هافبک میانی در پرسینگ این امکان را می‌دهد که تیم در زمان کمتری بتواند گزینه‌های پاس حریف در کنارها را تحت فشار قرار دهد البته كه ریسک بالاتري نيز دارد.

کرنرهای طلایی؛ ناجی آرسنال

شاید عجیب به نظر برسد ولی امید گل آرسنال در جریان بازی 0.51 و مجموعا همراه با ضربات شروع مجدد 1.03 بوده است که آن‌ها توانسته‌اند به سه گل برسند. صرف نظر از گل دوم که روی یک ضد حمله سریع خلق شده است؛ آرسنال پیروزی این دیدار را مدیون دو گل دیگری است که روی ضربات کرنر به دست آمده‌اند.

بن وایت روی هر دو گل آرسنال که از راه کرنر به ثمر رسید با حضوری کاملا برنامه‌ریزی شده ابتدا سبب ایجاد حواس پرتی برای دروازه‌بان و در ادامه کور کردن زاویه دید او شد که تاتنهام می‌توانست با یک یارگیری دقیق‌تر توسط یک مدافع قلدر و ایجاد شرایط من تو من از این حربه جلوگیری کند.

بازیکنان آرسنال از تیر دو به سمت تیر یک حرکت می‌کنند و با ایجاد یک تراکم مشخص در ابتدا برنامه این‌گونه به نظر می‌رسد که پس از ارسال یا توپ اول به سمت دروازه با سر زده شود و یا اینکه توپ اول با سر به منطقه شش قدم هدایت شود تا توپ دوم را مهاجمین به گل تبدیل کنند.

اگرچه که روی این توپ اشتباه مدافع تاتنهام منجر به ثمر رسیدن گل آرسنال می‌شود.

ایجاد یک ساختار دفاعی منسجم و پختگی در اداره بازی

نکته بسیار مهم در مورد آرسنال این فصل این است که بسیار پخته‌تر از سال‌های قبل دیده می‌شود؛ آرتتا تجارب زیادی پیدا کرده و به نظر می‌رسد حاضر نیست پیروزی در دیدارهای مهم را با چیز دیگری عوض کند حتی اگر به قیمت زیر پا گذاشتن اصول فنی‌اش هم تمام شود.

پس از به ثمر رسیدن گل‌ها، به‌طور مشخص بازیکنان تاتنهام با تحت فشار قرار دادن توپچی‌ها سعی کردند تا به گل برسند و اختلاف را کم کنند.

ایجاد یک بلاک فشرده و منظم از شاگردان آرتتا سبب شد تا آنها به درستی نتوانند توپ را بچرخانند و خلق موقعیت کنند. تصویر زیر ساختار آرسنال را در بلاک از عقب زمین (Low Block) نشان می‌دهد.

آرسنال 2-4-4 خطی خود را در وضعیت دفاع فشرده تا زمانی حفظ می‌کند که تیم روبه‌رو بخواهد از عمق حمله کند یا دست کم تبحر بالایی در شکستن بلاک نداشته باشد اما همان‌طور که در تصویر فوق ملاحظه می‌شود، آن‌ها به هنگامی که توپ به کناره‌ها برده می‌شود وینگر همان سمت به خط دفاع ملحق می‌شود تا یک خط دفاع پنج نفره با ساختار 2-3-5 را تشکیل دهند.

تروسارد به عقب رفته و در کانال خط دفاعی سمت چپ دیده می‌شود.

نکته: جای‌گیری بن وایت در تصویر مشخص نیست. 

جمع‌بندی

اگر چه آرتتا در این دیدار توانست با خوش شانسی پیروز شود اما نمی‌توان نظم تیمی و ثبات آنها را در این فصل نادیده گرفت. در حال حاضر توپچی‌های لندن با 80 امتیاز در صدر هستند و منچسترسیتی و لیورپول در تعقیب آنها.

میکل آرتتا در سال‌های گذشته توانست بخش اعظمی از شخصیت آرسنال روزهای نه‌چندان دور را برگرداند و برای آن‌ها روزهای خوشی به یادگار باقی بگذارد؛ اگر چه که اگر نتواند امسال نیز به قهرمانی برسد؛ موفقیت‌های وی تماما زیر سایه پپ گواردیولا قرار می‌گیرد.

روی کاغذ شانس لیورپول 75 امتیازی از همه کمتر است چرا که هم بازی‌های دشوارتری نسبت به آرسنال و منچسترسیتی دارد و هم اینکه اخیرا درگیر برخی از حواشی شده است.

در حقیقت رقابت اصلی کسب عنوان قهرمانی لیگ جزیره میان استاد و شاگرد یعنی گواردیولا و آرتتاست. 

سیتیزن‌ها با یک بازی کمتر و با 79 امتیاز در حالی در جایگاه دوم قرار دارند که صرف نظر از لغزش آرسنال اگر بتوانند امتیاز‌های کافی را از آن خود کنند، به قهرمانی خواهند رسید.

آرتتا نیز به دنبال لغزشی از سوی استاد است تا برای اولین‌بار بتواند به‌عنوان سرمربی قهرمان لیگ جزیره شود.

آنالیز: امیرحسین شادمان