اظهارنظر شوکه‌کننده سردار درباره قهرمانی تراکتور!

به گزارش "ورزش سه"، بعدازظهر بهاری اردیبهشت ماه و در آستانه آخرین بازی فصل پر فراز و نشیب پرسپولیس. آفتاب داغی تهران را فرا گرفته و ما هم خودمان را آماده یک گفت‌وگوی گرم با سردار دورسون کردیم. هواداران پرسپولیس در سال‌های اخیر و تا همین نیم فصل اول عادت کرده بودند که اعصاب‌شان حسابی با مهاجم‌های خارجی بی‌کیفیت که در نهایت چیزی جز دلارهای برباد رفته برای باشگاه نداشته، خرد شود اما این بار قضیه فرق می‌کند. سردار دورسون، مهاجم آلمانی-ترکیه‌ای سابق فنرباغچه که یک عاشق واقعی برای این غول سوپرلیگ است با درخواست کارتال به تهران سفر می‌کند تا خیلی زود وارد ترکیب پرسپولیس و قلب سکوهای سرخ بشود. پیش‌تر مصاحبه‌هایی از او با سایت‌های ترکیه‌ای خوانده بودیم اما حالا خودمان با سردار مصاحبه کردیم تا به زاویه متفاوتی از تفکرات این مهاجم مواجه شویم. وقتی به سردار می‌رسیم برخورد گرمی با ما می‌کند و سعی دارد با اندک کلمات فارسی که یاد گرفته سلام و خوش و بش کند تا از همان لحظه اول فضا را صمیمانه کند‌. او می‌گوید به آلمانی، ترکی و انگلیسی مسلط است و قرار است با کدام زبان با او صحبت کنیم و در نهایت قرار می‌شود با دورسون گفت‌وگویی به زبان انگلیسی داشته باشیم‌. مصاحبه‌ای خواندنی و البته ماندگار.

هایلایت مصاحبه مفصل و جذاب سردار دورسون را می‌خوانید:

*ایران را خوب معرفی نمی‌کنند اما شگفت‌زده شدم
*پرسپولیس در آلمان و آمریکا هم هوادار دارد
*روز اول می‌ترسیدم اما دیدگاه مثبتی از ایران دارم
*در آلمان ۳۹ گل زدم و اینجاهم باید بیشتر می‌زدم
*اگر حسینی روی خط می‌ماند پنالتی دربی‌ام گل می‌شد
*گفتم نمی‌توانم به فنر نه بگویم؟ طبیعی است
*از تراکتور پیشنهاد داشتم اما قبول نکردم
*الان که پرسپولیس قهرمان نشده از قهرمانی تراکتور خوشحالم
*باید بپذیریم و به تراکتور تبریک بگوییم
*فرهنگ هواداری ایران و ترکیه شبیه است
*خوشحالی رونالدویی می‌کنم و باید به کریس احترام گذاشت
*برای لیدر بودن نیاز نیست حتما کاپیتان باشی
*امیدوارم تا آخر در پرسپولیس باشم و مربی بشوم
*فصل بعد به احتمال ۸۰ درصد قهرمانیم
*عالیشاه کاپیتان خوبی است و جای خالی‌اش حس می‌شود
*امیدوارم پسرم هم در پرسپولیس بازی کند
*نمی‌خواهم بگویم هیچوقت به استقلال نمی‌روم!

نیم فصل به پرسپولیس آمدی. از روند مذاکره و این حضور بگو؟
خب راستش اول با مربی یعنی آقای کارتال حرف زدم. ایشان گفت که می‌خواهد به پرسپولیس ایران بیاید و به من گفت اگر بخواهی من به آنجا می‌برمت. من با قبلی‌ام صحبت کردم و خب در نهایت تصمیم را گرفتیم. از ماه فوریه اینجا در ایران و تیم پرسپولیس هستم. اگر راستش را بگویم ابتدا درباره ایران و فوتبالش چیزی نمی‌دانستم. چون ایران از بیرون وجهه خوبی ندارد و این کشور را خوب معرفی نمی‌کنند. اما در این سه ماهی که اینجا بودم واقعا شگفت‌زده شدم. فهمیدم که چه کشور خوبی است و مردم خوب، غذاهای خوب، رستوران‌های خوب و سبک زندگی باکیفیتی اینجا وجود دارد. وقتی برای دوستانم که خارج از ایران هستند توضیح می‌دهم که اینجا به این شکل است، می‌گویند مطمئنی که در ایران هستی؟! و من هم گفتم بله، واقعا ایران کشور جذابی است. از دوره حضورم احساس خوبی دارم. به عنوان بازیکن پرسپولیس هم هر روز بیشتر با باشگاه آشنا شدم و فهمیدم که چقدر باشگاه بزرگی است. بیشترین هوادار را در آسیا دارد و فکر کنم 40 یا 45 میلیون نفر هستند. در آلمان و آمریکا هم هوادارانی از پرسپولیس هستند و این باشگاه بزرگی است. بله، باشگاه بزرگی داریم و سال قبل قهرمان شدیم اما خب این فصل فراز و نشیب زیادی داشتیم. از اینکه این فصل قهرمان نشدیم ناراحت هستم. اما یک بازی دیگر داریم و امیدوارم سپاهان ببازد و حداقل در جایگاه دوم قرار بگیریم تا سهمیه آسیا را به دست بیاوریم. همه تلاش‌مان را می‌کنیم تا جایگاه دوم را به دست بیاوریم و تا به الان که اوضاع مناسب بوده.

خب این دیدگاه مثبت از زمان حضورت در ایران شکل گرفت و بهتر اکنون می‌توانی درباره شرایط حرف بزنی.
روز اولی که اینجا آمدم می‌ترسیدم چون نمی‌دانستم چه چیزی پیش می‌آید. چون این تصور وجود دارد که ایران کشوری نیست که به عنوان تفریح یا مسافرت بخواهی به آنجا بروی. مردم بیشتر به ترکیه و قطر و امارات در این بخش به مسافرت می‌روند. من اما به خیلی جاهای دنیا سفر کرده‌ام اما واقعا جاهای خیلی خوبی مخصوصا در تهران و در نهایت کل کشور ایران هست که واقعا دیدنی است. شنیدم که برای مسافرات می‌توان به اصفهان، تبریز، شیراز و خیلی جاهای دیگر رفت. ایران فرهنگ بسیار غنی‌ای دارد چون فرهنگ ایرانی قدیمی‌ترین فرهنگ دنیاست. خب اگر بخواهم راستش را بگویم روز به روز از اینجا بیشتر خوشم آمده است. خانواده‌ام را هم یک ماه هست که به اینجا آورده‌ام و آنها نیز از اینجا خوش‌شان آمده است. می‌توانم حرف‌های مثبتی درباره ایران بزنم. پیشرفت فوتبال در اینجا یک مقدار طول می‌کشد چون یک‌سری اشکالات در مورد استادیوم و چمن و حتی داوران وجود دارد. حتی در مورد اتلاف وقت در زمین هم مواردی را داریم. نتیجه خیلی از بازی‌ها 1-0 با 1-1 یا نهایت 2-1 می‌شود و کم پیش می‌آید که در یک بازی گل زیادی زده شود. تاکتیک بیشتر تیم‌ها دفاعی است و توپ زیاد در گردش نیست. داوران برای هر خطای کوچکی سوت می‌زنند، امیدوارم این‌ها تغییر کند تا پیشرفت بیشتری را شاهد باشیم. الان فقط می‌شود پنج بازیکن خارجی در تیم داشت اما باید اینقدر پیشرفت کنیم تا این تعداد به 7-8 و حتی 9 نفر برسد. چون در اروپا این تعداد محدودیت نیت و در ترکیه هم آزاد است و در کشورهای عربی هم اگر اشتباه نکنم تا هشت بازیکن خارجی مجاز است.

5 گل تا به اینجا زدی. فکر می‌کنی اگر از ابتدا بودی بیشتر می‌زدی و آقای گل هم می‌شدی؟
بله من در آلمان هم آقای گل بودم و 39 گل زدم. در تیم ملی ترکیه هم رکورد 100 ساله را شکستم و در 10 بازی ابتدایی ام 7 گل زدم. تا به اینجا 5 گل زدم اما فکر کنم این آمار با 8 یا 9 اقدام به سمت دروازه بوده است. درست است مهاجم هستم اما آقای کارتال مرا در پست 8 یا 10 بازی می‌دهد و دقیقا شماره 9 بازی نمی‌کنم. پست خاصی برایم هست و سعی می‌کنم نهایت تلاشم را بکنم. فکر کنم 5 گل در 10 بازی زده‌ام و قطعا اگر از ابتدای فصل می‌آمدم می‌توانستم. البته امیدوارم این اتفاق بیفتد و الان نمی‌خواهم حرف عجیبی بزنم اما فکر کنم فصل بعد آقای گل لیگ ایران شوم.

درباره دربی حرف بزنیم؟ دربی را بردید اما فکر کنم یک خاطره بد برایت باشد و آن هم از دست دادن پنالتی به آن شکل.
داشتید درباره این سوال به شکل فارسی هم حرف می‌زدید و متوجه‌اش شدم. بله، آن لحظه پنالتی شد و من باید ضربه را می‌زدم. من با این تکنیک خیلی گل زدم و خیلی آن را تمرین می‌کنم. وقتی پریدم دروازه‌بان دو قدم جلو آمد و اینجوری زاویه توپ و شوت به هم نزدیک می‌شوند، اگر دروازه‌بان روی خط بماند نمی‌توانست توپ را بگیرد ولی خب دروازه‌بان جلو آمد و داور سوت زد و پنالتی را تکرار داد. در آن لحظه سرمربی تصمیم گرفت ضربه را کنعانی بزند. من می‌خواستم بزنم اما مربی گفت کنعانی و من هم به این تصمیم احترام گذاشتم. کنعانی ضربه را گل کرد و ما برنده شدیم و مشکلی نیست. من که پنالتی را از دست ندادم! و بازی‌های بعد هم پنالتی می‌زنم. من 11 بازی است که اینجا هستم و معمولا مامور ضربات پنالتی و ایستگاهی هستم. من فقط یک بار کاشته نزدم. خب فقط یک پنالتی و یک کاشته را نزدم و این موضوع ادامه دارد.

یک صحبت جنجالی از تو منتشر شد درباره علاقه‌مندی به فنرباغچه. باعث نگرانی هواداران شد و درباره آن توضیح می‌دهی؟
من هم هواداران پرسپولیس را دوست دارم و خوشحالم که در ایران هستم و می‌توانم به تیم کمک کنم و باعث رشد و پیشرفت فوتبال اینجا شوم. اما خب بله، راستش را بخواهید من از بچگی طرفدار فنرباغچه بودم و سه سال هم آنجا بودم. آخرین بار که مصاحبه کردم گفتم اگر فنرباغچه با من تماس بگیرد نمی‌توانم به آنها نه بگویم و خب این طبیعی هم هست. چون یک ایرانی هم اگر از پرسپولیس با او تماس بگیرند و او را بخواهند قطعا می‌گوید که باید بروم و این چیز طبیعی است. اینطور نیست که بگویم وااای چرا سردار به فنرباغچه رفت و چرا نمی‌خواهد در پرسپولیس بماند. زدن آن حرف از سمت من طبیعی بود. نمی‌دانید فردا در فوتبال چه پیش خواهد آمد. الان من اینجا قرارداد دارم و راضی هستم. باید ببینیم هفته آینده چه می‌شود. با آقای درویش صحبت کردیم. ایشان خیلی انسان و رئیس خوبی هستند. باید با مربی و رئیس باشگاه صحبت کنیم تا ببینیم آینده من چه خواهد بود. فعلا که اینجا خوشحالم و باید ببینیم آینده چه می‌شود که شرایط برای همه راضی کننده باشد.

هواداران پرسپولیس با توجه به اتفاقاتی که شاید از بخشی از آن بی‌اطلاع باشی دوست نداشتن تراکتور قهرمان شود. حس خودت درباره قهرمانی تراکتور چیست؟
بله، تراکتور باشگاه بزرگی در ایران است و ما هم در ترکیه می‌شناسیمش چون ما هم ریشه ترکی داریم. تابستان پارسال یک پیشنهاد از تراکتور داشتم و یکی دو ماه هم مذاکره داشتیم. می‌خواستند به تراکتور بروم اما زیاد مطمئن نبودم و می‌خواستم در ترکیه بمانم چون فوتبال ایران را زیاد نمی‌شناختم و گفتم فعلا نمی‌توانم به تراکتور بیایم. گفتند یک تیم عالی درست کردند که می‌خواهند قهرمان شوند. آن زمان فکر نمی‌کردم که قهرمان شوند چون همیشه پرسپولیس قهرمان می‌شد. فکر کنم در 55 سال اخیر در فوتبال ایران تراکتور برای اولین بار قهرمان شده. راستش الان که پرسپولیس قهرمان نشده از قهرمانی تراکتور خوشحالم. آن هم به خاطر ریشه ترکی و برای تراکتور هم خوشحالم که هواداران خوبی دارد و خیلی از آنها به استادیوم می‌آیند. واقعا ناراحتم که قهرمان نشدیم اما این فوتبال است و نمی‌شود همیشه قهرمان شد. پرسپولیس طی 10 سال اخیر 8 بار قهرمان شده و شاید این در دنیا منحصر به‌فرد باشد و چون در لیگ‌های دیگر اینطور نیست. فقط شاید بایرن مونیخ به این شکل باشد. بله، بایرن در 12 سال اخیر 11 بار قهرمان شده است. در لیگ‌های دیگر مثل اسپانیا، انگلیس و ترکیه همیشه قهرمان تغییر می‌کند. به تراکتور تبریک می‌گویم و امسال می‌توانند جشن بگیرند اما اگر من تا سال دیگر در پرسپولیس ماندم پرسپولیس قهرمان می‌شود.

البته هواداران پرسپولیس و تراکتور رابطه چندان دوستانه‌ای با یکدیگر ندارند. 
می‌دانم و این را شنیدم و حتی در اینستاگرام و توئیتر هم می‌بینم که می‌نویسند برای چه به پرسپولیس رفتی. ما هم ترک هستیم اما حرفه‌ای بودن این شکلی است. در فوتبال یکی عاشق تراکتور، یکی عاشق پرسپولیس و یکی استقلال و سپاهان. این اتفاق خوبی است که رقابت وجود دارد و اینکه فقط این باشگاه یا آن باشگاه قهرمان شود خوب نیست. قهرمان باید عوض شود. وقتی توی یک سال خوب بازی نمی‌کنید باید بپذیرید که مثلا به تراکتور و تبریز تبریک بگید که قهرمان شدند. چون ما انسان‌های بزرگ و بالغی هستیم و گاهی باید به بقیه تیم‌ها تبریک گفت چون بهتر از شما بودند.

پس امکان دارد شما برای این تیم کامنت بگذارید و قهرمانی‌شان را تبریک بگویید؟!
نه! در فوتبال نمی‌شود که این کار را کرد و شاید در قلبت بخواهی این کار را بکنی اما وقتی کامنت بگذاری یک‌سری مسائل پیش می‌آید و هواداران پرسپولیس عصبانی می‌شوند و می‌گویند تو برای پرسپولیس بازی می‌کنی و چطور می‌توانی این کار را بکنی؟اما معمولا باید این را بگویی چون بزرگی خودت را نشان می‌دهی.

با هواداران زیادی برخورد داشتی. در ایران جو هواداری را چطور دیدی؟ 
بله من در آلمان هم بازی کردم و هواداران خیلی تیم‌ها را می‌شناسم اما هواداران ترکیه شگفت‌انگیز هستن و فکر می‌کنم در دنیا منحصر به‌فرد. وقتی هوادار هستید و به استادیوم می‌روید خیلی مهم است که استادیوم به چه شکل باشد. در ایران بیشتر استادیوم‌ها قدیمی و بزرگ هستند و زمینی شبیه به استادیوم‌های المپیکی دارند، اینطور شور هواداران انگار بیرون می‌رود و درون استادیوم نمی‌چرخد. شاید در آینده که استادیوم جدیدی ساختند هواداران به زمین نزدیک‌تر باشند و مثلا در استادیوم آزادی هواداران پرسپولیس و استقلال صدای‌شان بلندتر شنیده می‌شود. فرهنگ ایران و ترکیه خیلی شبیه هم هست و به همین خاطر وقتی من آمدم خیلی زود جا افتادم. شاید از جای دیگری از اروپا بیایند این هماهنگی بیشتر طول بکشد. من زود جا افتادم چون دوستان ایرانی در آلمان هم داشتم. برای همین هواداران دو کشور خیلی شبیه به هم هستند و در اینستاگرام و توئیتر هم خیلی حمایت می‌کنند. با هم رقابت دارند و هر کدام می‌گویند تیم من بهترینه و این رقابت جذاب است.

کدام بازیکن ایرانی شرایط و توانایی بازی در ترکیه را دارد؟
بازیکنان زیادی هستند و بازیکنان تیم ملی را داریم و اینجا در لیگ هم بازیکنان زیادی با این شرایط هستند و خوب هستند. بستگی دارد و فکر می‌کنم مشکل این است که ترکیه زیاد به ایران نگاه نمی‌کند و ایران هم زیاد پیگیر ترکیه نیست. اما اینجا مخصوصا اگر در لیگ قهرمانان بازی کنی مثال عربستان، قطر یا امارات، اگر فصل خوبی اینجا داشته باشی به راحتی می‌توان به این سه کشور رفت. هم ترکیه و هم ایران بازیکنان خوبی دارند. قبلا گفتم ما الان فقط پنج بازیکن خارجی داریم و اگر این تعداد به هشت یا نه نفر برسد خود به‌خود کیفیت لیگ ایران بالاتر می‌رود. عملکرد داوران و VAR هم باید بهتر شود چون الان زیاد شرایط خوب نیست. مثلا چک کردن وار خیلی طول می‌کشد و این برای بازیکنان اتفاق خوبی نیست که باید بعضی اوقات حتی بیشتر از 5 دقیقه برای تشخیص یک صحنه منتظر بمانند. اتلاف وقت هم باید کمتر شود مثلا بازی باید 55 یا 60 دقیقه جریان داشته باشد چون فکر می‌کنم در ایران بعضی بازی‌ها فقط 45 دقیقه در جریان است.

درباره خوشحالی گل رونالدویی هم که مورد استقبال هواداران پرسپولیس است صحبت کن. تو در اجرای آن بهتری یا رونالدو؟
نه واقعا. باید به کریستیانو رونالدو احترام بگذاریم و چون به نظرم اون در تاریخ فوتبال جزء پنج نفر اول است. در ترکیه اینطور بود که هواداران دوست داشتن من این خوشحالی بعد از گل را انجام بدهم و خب وقتی دیدم که اینقدر این حرکت را دوست دارند و خودشان هم با خوشحالی آن را با گفتن Suuuuu همراه می‌کنند، انجامش دادم. در تیم ملی ترکیه یا فنرباغچه جو استادیوم و هواداران واقعا عجیب و غریبه. در ترکیه اینطوری خوشحالی می‌کردم و اینجا هم آن را ادامه دادم. اینجا هم هواداران این کار را می‌‌کنند و خوشحالند و من هم خوشحالم که به این شکل آنها را خوشحال می‌کنم. اما خب مهم این است که بیشتر گل بزنی تا مردم بیشتر این سبک خوشحالی را ببینند.

علیپور هم اینطور خوشحالی می‌کند و به نظر می‌رسد جفت‌تان رونالدو را دوست دارید.
قبل از اینکه اینجا بیایم نمی‌دانستم علیپور هم اینطوری خوشحالی می‌کند. نمی‌دانستم او هم هوادار رونالدو هست اما وقتی دوتایی با هم این کار را می‌کنیم خیلی جالب می‌شود.

فصل بعد لیگ نخبگان را داریم و شاید نباشید. این ناامیدی بزرگی است. خودت دوست داری بروی در آسیا و با ستاره‌های بزرگی مثل رونالدو تقابل داشته باشی. به نظرت چطور شد که شرایط به این شکل شد تا همه سهمیه‌ها از دست برود.
اینطور اصلا خوب نیست. پرسپولیس هر سال به آسیا رفته و یک اتفاق انگار طبیعی بوده است. اما اگر امسال نرویم نه برای هواداران ما خوب است و نه برای بازیکنان. شاید بازیکنان بزرگی بخواهیم به تیم بیاوریم اما اگر در آسیا بازی نکنیم آنها هم به تیم اضافه نخواهند شد. اما خب هنوز امید داریم البته که سپاهان هم الان موقعیت دارد. اما امیدواریم رقیب‌مان استقلال به ما کمک کند و یک امتیاز بگیرد و ما هم ببریم و بتوانیم به آسیا برویم.

الان رابطه خوبی با بازیکنان پرسپولیس خوب است و با آنها رفیق هستی؟
بله ما یک تیم باشخصیت داریم و من هم در خیلی از تیم‌ها بازی کردم. ابتدا از بازی در ایران می‌ترسیدم و می‌گفتم چی می‌شه؟ چطور به آنجا بروم و انگلیسی حرف می‌زنن یا نه؟ اما خب بیشتر بازیکنان انگلیسی بلد هستن و هیچ غرور و خودخواهی هم در تیم نیست. این خیلی مهم است و همه با هم همکاری می‌کنند و تیم خوبی داریم و البته که باشخصیت. دوستان زیادی دارم که هر روز با آنها حرف می‌زنم. گاهی با بعضی از بازیکنان البته نه همه آنها بیرون می‌رویم و غذا می‌خوریم. در کل فرهنگ ایران را دوست دارم.

تو هم بازوبند پرسپولیس را دوست داری؟ تا کی اینجا می‌مانی؟
وااااو. من فقط سه ماه هست که اینجا هستم. چند تا کاپیتان داریم. بازیکنان باسابقه و بزرگ زیادی داریم که تجربه بالایی در فوتبال ایران دارند. اول باید آنها کاپیتان شوند و شاید اگر من بیشتر اینجا ماندم به من بگویند که باشد سردار تو هم می‌توانی کاپیتان شوی و آن وقت شاید قبول کنم. اگر بخواهید می‌شوم اما باید به بقیه بازیکنان بزرگ احترام گذشت و آنها کاپیتان باشند و بمانند.

تقریبا البته 6-7 بازیکن جلوتر از تو هستند!
بله آنها می‌توانند کاپیتان باشد و مشکلی وجود ندارد. برای لیدر بودن نیاز نیست که حتما کاپیتان باشی. من هم در رختکن صحبت می‌کنم تا به بازیکنان جوان یا بقیه کمک کنم. این مهم نیست که حتما بازوبند داشته باشید مهم این است که شخصیتی داشته باشی که صحبت کند و به تیم کمک کنی. این مهم است. من سعی می‌کنم که اینطور باشد و فوتبال پر از شور و هیجان است. ما برای پیروزی به زمین می‌رویم، مخصوصا من دوست دارم در هر بازی گل بزنم و به تیم کمک کنم که برنده شود. باید این شور و هیجان را در فوتبال داشته باشی. من 33 ساله هستم اما واقعا احساس جوانی دارم و شرایط بدنی هم خوب است. من عاشق فوتبال هستم و فوتبالیستی هستم که عاشق این حرفه هستم و حتی بعد از فوتبال هم می‌خواهم مربی شوم.

تا کی در پرسپولیس می‌مانی؟
نمی‌دانم. امیدوارم تا آخر باشم و به عنوان مربی هم اینجا بمانم. بله قطعا فصل بعد هم هستم و یک سال دیگر قرارداد دارم و امیدوارم یک قرارداد جدید با یک مبلغ بهتر بنویسیم!‌(می‌خندد). آقای درویش باید این را ببیند و برای فصل بعد یک مبلغ خوب پیشنهاد بدهد. نمی‌دانم، دو سال، 3 سال یا چهار سال دیگر. شاید همین جا مربی شدم! چرا که نه. در فوتبال از فردا خبر ندارید و نمی‌دانید فردا زنده می‌مانید یا نه. حالا ببینیم چه می‌شود؟

فصل بعد برای قهرمانی؟
فکر می‌کنم تا هشتاد درصد فصل بعد قهرمان می‌شویم. چرا که حالا بازیکنان سبک فوتبال کارتال را بیشتر و بهتر درک می‌کنند. مربی خیلی دوست دارد تهاجمی بازی کند و کنترل بازی طوری در دست ما باشد که همیشه حمله کنیم. فکر می‌کنم در تابستان یک سری تغییرات در پرسپولیس خواهیم دید. بعضی بازیکنان می‌روند و یک سری هم می‌آیند. هر بازیکنی که تا به الان به پرسپولیس آمده خیلی خوب بوده و رقابت درون تیمی خیلی خوب است و اینطور می‌توانیم سال دیگر در لیگ بترکونیم!

فکر می‌کنی امید عالیشاه در پرسپولیس بماند؟
فکر کنم قراردادش تمام شده، درسته؟ خیلی قراردادشان تمام شده اما این حرف‌ها بی‌معنی است. گاهی به من می‌گویند کارتال این را دوست ندارد. یک‌سری چیزها هست، اینکه بگویند دوستانی نزدیک به باشگاه یا کادرفنی دارد. اما همه این حرف‌‎ها بیهوده است. فوتبال ورزش مشخصی است و وقتی خوب تمرین کنی، خوب بازی کنی. اگر مربی بگوید این بازیکن خوبی است به بازی‌ات ادامه می‌دهی. وقتی خوب نباشی روی نیمکت می‌مانی و این طور رابطه‌ها هیچ اهمیتی ندارد. فوتبال ورزش ساده‌ای است و وقتی بازیکن خوبی باشی همه می‌بینند. بعد از هر بازی بازیکن خودش می‌فهمد که خوب بازی کرده یا نه. امید عالیشاه هم کاپیتان خوبی است و مطمئنا جای خالی‌اش را حس می‌کنیم چون تا وقتی بازی می‌کرد ما هم فوتبال خوبی بازی می‌کردیم. اسفندماه خیلی خوب بودیم اما بعد از مصدومیتش سه یا چهار بازی نتایج خوبی نگرفتیم. شاید این یکی از دلایل نتایج بد تیم بود چون عالیشاه بازی نمی‌کرد. او بازیکن، کاپیتان و رهبر خوبیست. تکنیک خوبی دارد و امیدوارم خیلی زود بهبود پیدا کند و به تیم کمک کند.

رابطه خودت با امید چطور است؟
بله پسر خوبی است!

تو کارتال را به خوبی می‌شناسی. به نظر می‌رسد عصبانیت کارتال از امید عالیشاه بابت بازی با سپاهان ادامه دارد.
در آن بازی ما 2-1 جلو بودیم. حدود دقیقه 85 بود و اگر آن خطا رخ نمی‌داد مطمئنا سپاهان را می‌بردیم و در جام حذفی می‌ماندیم. اما خب با پا رفت و نمی‌خواست به حریف ضربه بزند. صحنه سختی هم بود بعدش کارت قرمز گرفت. این چیزها بیشتر احساسی است و به همین دلیل مربی اول خیلی عصبانی شد اما بعد از آن همه چیز حل شد. دیگر شدیدترش نکرد که تیم انسجامش را از دست بدهد. چون آقای کارتال هر بار قبل از بازی می‌گوید ما می‌خواهیم 11 نفره بازی کنیم و نباید کارت قرمز احمقانه بگیریم. اما آن صحنه یک حرکت احمقانه نبود. عالیشاه یک مقدار در زمان‌بندی اشتباه کرد. بعد روی پای بازیکن حریف رفت و خب بد شد که باختیم. اما به هرحال از این دست اتفاقات می‌افتد.

چرا اینقدر به کارت قرمز حساس است؟
باید حساس باشد چون اگر تیم با یک نفر کمتر بازی کند کار سخت می‌شود. آن موقع هم شش یا هفت دقیقه از بازی مانده بود و بعد همه چیز تمام می‌شد اگر اینطور نمی‌شد بازی را می‌بردیم و به خانه می‌رفتیم و خوشحال بودیم. اما آن موقع بعد از کارت قرمز بازی 2-2 شد و در وقت اضافه هم بازی را 2-3 باختیم و حذف شدیم.

به نظر می‌آید شخصیت کارتال را خوب می‌شناسی. به نظرت شخصیت او عصبانی است؟
قطعا در آن موقعیت عصبانی بود چون داشت می‌باخت. کارتال هم دوست ندارد ببازد و دوست دارد در همه بازی‌هایش برنده باشد. آن صحنه دلیل اصلی باخت ما در آن بازی بود. یعنی بدون آن کارت قرمز شاید می‌توانستیم بازی را 2-1 یا با 3-1 برنده شویم و صعود کنیم. او دو سه روز عصبانی بود اما بعدش همه چی تمام شد. برای هر آدمی این اتفاق می‌افتد.

راستی فکر می‌کنی بچه‌هایت در آینده طرفدار پرسپولیس باشند یا فنرباغچه یا حتی شاید گالاتاسرای؟
فوتبال است و الان او سه سال و نیم دارد. امیدوارم روزی ستاره بزرگی شود. با استعداد هم هست. زندگی همین است دیگر. نمی‌دانی چه می‌شود. شاید برای گالاتاسرای بازی کند، چه می‌توان کرد!

می‌خواهی به ایران بیاید و در آینده برای پرسپولیس بازی کند؟
بله، امیدوارم. شاید یک روزی مربی پرسپولیس شدم و او هم بازیکنم باشد.

امکانش هست روزی اینجا مربی شوی؟
بله، می‌خواهم مربی شوم. 

اگر استقلال پیشنهاد مربیگری بدهد؟
نمی‌خواهم الان حرفی بزنم و بگویم نه و هیچ‌وقت به استقلال نمی‌روم. بعد از 10 سال این مصاحبه را به من نشان بدهی و بگویید چرا الان به استقلال رفتی! اما قطعا دوست دارم روزی مربی پرسپولیس بشوم. من فوتبال را دوست دارم و درباره آن زیاد مطالعه و تحقیق می‌کنم. کمی از راه و روش فوتبال سر در می‌آورم و باید ببینیم چه می‌شود. الان 33 ساله هستم و شاید 3 سال یا حتی 5 سال و 6 سال دیگر بازی کنم و بعد از آن می‌خواهم مربی شوم.