اعتراف جالب ستاره بارسا: گاهی باید گریه کنم

به گزارش "ورزش سه"، تورس درحالی‌که تنها ۲۵ سال دارد، تا به حال مسیری را طی کرده که شایسته بازیکنی بزرگ است، مسیری همراه با کسب افتخارات ملی و باشگاهی. او حالا در جمع ستاره‌های خط حمله بارسلونا قرار دارد و به یکی از عوامل کلیدی موفقیت تیم هانسی فلیک تبدیل شده است.

این بازیکن به تازگی گفت‌وگویی با آلخاندرو سانچز در Club del Deportista انجام داده و درباره مسائل جالبی صحبت کرده است که در ادامه با هم می‌خوانیم.

- فران تورس کیست؟

تورس: یک پسر عادی، آرام و فروتن که فوتبال بازی می‌کند.

- چطور وارد فوتبال شدی؟ چطور به آکادمی والنسیا رسیدی؟

تورس: در مدارس EPLA فوتسال بازی می‌کردم. وقتی هفت ساله بودم، باشگاه والنسیا برای جذبم آمد. آنجا از تمامی رده‌های پایه گذشتم، در خوابگاه زندگی کردم و در نهایت به تیم اول رسیدم.

- چه زمانی فهمیدی می‌توانی فوتبالیست شوی؟ آیا چیزهای زیادی را فدای این مسیر کردی؟ سخت‌ترین بخش چه بود؟

تورس: بیشتر از این که بفهمم، وقتی ۱۵ ساله بودم و با تیم‌های بزرگ‌تر تمرین می‌کردم و به تیم اول والنسیا نزدیک می‌شدم به خودم گفتم شاید رؤیایم در حال تحقق است. واقعیت این است که نه من و نه احتمالاً دیگر هم‌‌تیمی‌هایم واقعاً درک نمی‌کنیم تا کجا آمده‌ایم. سخت‌ترین بخش برایم دوری از خانواده بود، چه در خوابگاه والنسیا و چه بعدها در منچستر، زمانی‌ که هنوز خیلی جوان بودم. زندگی تمام‌ وقت و ۲۴ ساعته برای فوتبال فداکاری‌هایی را می‌طلبد.

- تو با مربیانی چون گواردیولا، لوئیس انریکه و ژاوی کار کرده‌ای، سه اسطوره بارسا. از هر کدام چه چیزی آموختی؟

تورس: هر سه دانش بالایی از فوتبال دارند و به‌‌عنوان بازیکن همه‌ چیز را برده‌اند و به‌عنوان مربی نیز تقریباً همین‌طور. چیزهای زیادی به من اضافه کردند. پپ یک مربی آینده‌‌نگر است. از قبل می‌داند در هر بازی چه اتفاقی خواهد افتاد. او اولین کسی بود که پتانسیل من را در پست شماره ۹ دید. لوئیس انریکه در زمانی‌ که کمتر بازی می‌کردم به من اعتماد کرد و کمکم کرد به خودم ایمان بیاورم. ژاوی هم یک بارسلونایی واقعی است و فوتبال را مثل معدود افراد دیگری می‌فهمد و تحلیل می‌کند.

- هانسی فلیک چطور است و چه چیزی را در تو تغییر داده است؟

تورس: او یک برنده واقعی است و تیمی در سطح بالا را به شکلی فوق‌العاده مدیریت می‌کند. به همه محبت نشان می‌دهد، حتی به کسانی که بازی نمی‌کنند بیشتر محبت می‌کند. خیلی در دسترس و صمیمی است.

- ذهنیت کوسه‌ای چیست؟

تورس: یعنی میل دائمی به بهتر شدن، هرگز تسلیم نشدن و رشد کردن. یعنی جاه‌‌طلبی برای غلبه بر مشکلات و رسیدن به قله.

- تو اخیراً گفتی از این که دیگران از تو بدشان بیاید خوشت می‌آید، چون باعث می‌شود بتوانی ساکت‌شان کنی. آیا فشار را عامل مثبتی می‌دانی؟

تورس: بله، فشار باعث رشد می‌شود. این که دیگران به تو توجه کنند، انگیزه بیشتری می‌دهد و نشان می‌دهد چیزهای زیادی برای ارائه داری.

- از این که به‌عنوان «مهاجم انقلابی» شناخته می‌شوی اذیت می‌شوی؟

تورس: انتقاد بخشی از فوتبال است و حتی لازم هم هست. من تلاش می‌کنم از هر دقیقه‌ای که به میدان می‌روم نهایت استفاده را ببرم. با تلاش، گل و پاس گل. نمی‌شود همه را راضی نگه داشت، پس وقتی من را ذخیره می‌دانند یا در حد بازیکنانی با آمار مشابه نمی‌بینند، بی‌اهمیت تلقی‌اش می‌کنم.

- از بیرون، بازیکنان فوتبال را افرادی مرفه و خوش‌‌شانس می‌بینیم. اما چه بُعدی از این زندگی دیده نمی‌شود؟

تورس: واقعیت این است که از سن خیلی پایین درآمد زیادی داریم، پس از این منظر می‌توان گفت خوش‌‌شانس هستیم. اما در عین حال، از خیلی چیزهایی که هم‌ سن‌ و سال‌هایمان تجربه می‌کنند محروم می‌شویم و زمان هرگز بازنمی‌گردد.

- تو با تیم ملی اسپانیا قهرمان اروپا شده‌ای. آیا رؤیای قهرمانی جهان را در سر داری؟

تورس: چرا که نه؟ خیلی سخت خواهد بود اما تیم فوق‌العاده‌ای داریم. باید رؤیاهای بزرگ در سر داشت.

- وقتی شرایط خوب نیست، چطور با لحظات سخت کنار می‌آیی؟

تورس: مثل بقیه برایم سخت است اما باید جرئت به خرج دهم و از جا بلند شوم. یاد گرفته‌ام از لحظات بد هم لذت ببرم و نهایت استفاده را از آنها ببرم. با قدم زدن در ساحل یا کوه به همراه سگ‌هایم آرام می‌شوم. همچنین با دوستانم، روان‌شناسم، مدیر برنامه‌هایم و خانواده‌ام، به‌ خصوص خواهرم صحبت می‌کنم و اصلاً برایم مهم نیست بگویم که گاهی گریه کردن هم برای رها شدن از آنچه در درونم جمع شده مفید است.