بچه‌هایم از دیدن یامال بیشتر هیجان‌زده می‌شوند تا من!

به گزارش "ورزش سه"، ایسکو یکی از چهره‌های شاخص و جدید در فهرست بازیکنان دعوت‌شده به تیم ملی فوتبال اسپانیا برای مرحله نهایی لیگ ملت‌های اروپا است. بازیکن اهل مالاگا که به‌همراه مارک کوکوریا به اردوی تیم ملی پیوسته، پیراهن شماره ۲۲ را انتخاب کرده است؛ شماره‌ای که سال‌ها در رئال مادرید بر تن داشت، اکنون در رئال بتیس نیز آن را می‌پوشد و پیش‌تر در تیم ملی اسپانیا هم با همین شماره دیده می‌شد. کوکوریا که در بازی‌های اخیر تیم ملی این شماره را به تن داشت، اکنون آن را به ایسکو واگذار کرده و خودش شماره ۲۳ را می‌پوشد.

بخش رسانه‌ای فدراسیون فوتبال اسپانیا ویدئویی از صحبت‌های ایسکو پس از بازگشتش به تیم ملی بعد از شش سال منتشر کرده است. ایسکو در این ویدیو می‌گوید: «خوشحالم که بعد از مدت طولانی برگشتم. اشتیاق بازی برای تیم ملی هیچوقت از بین نمی‌رود. حالا باید از این لحظه لذت ببرم و امیدوارم که قهرمان شویم.»

ایسکو برای بازگشت به تیم ملی موانع زیادی را پشت سر گذاشته، از جمله دو عمل جراحی در یک سال گذشته. او می‌گوید: «در زمان‌هایی که اوضاع خوب پیش نمی‌رفت، گاهی تردید داشتم. اما اینجاست که اهمیت ادامه دادن، پافشاری و تسلیم نشدن خودش را نشان می‌دهد. این اشتیاق و علاقه است که من را دوباره به اینجا رسانده. زندگی همین است؛ گاهی ناگهانی به تو ضربه‌ می‌زند. من از فرایند مصدومیتم عبور کردم، دو بار مجبور به عمل شدم، چون در عمل اول پلاک به‌خوبی جا نیفتاد. این هم یک مانع دیگر بود که باید از آن عبور می‌کردم. البته باید بگویم که الان به بلوغی رسیده‌ام که خیلی کمکم کرد.»

«الان ایسکوی بالغ‌تری هستم. در مجموع، سعی می‌کنم همان بازیکن قبلی باقی بمانم؛ از فوتبال لذت ببرم، آنچه درونم دارم را بیرون بریزم، و سعی کنم مردم را با بازی‌ام تحت تأثیر قرار دهم. خیلی خوشحالم که هنوز دارم کاری را که دوست دارم انجام می‌دهم و به تیم ملی برگشته‌ام. امیدوارم فقط همین یک بار نباشد.»

بازیکن اهل مالاگا در پایان، خاطره‌ای جالب درباره‌ فرزندانش و لامین یامال تعریف کرد: «بچه‌های کوچکم هیچوقت من را در لباس تیم ملی ندیده‌اند. پسر بزرگم چرا، ولی آن‌ها بیشتر از اینکه از دیدن من با پیراهن لاروخا هیجان‌زده باشند، از دیدن لامین ذوق دارند! البته من هم خوشحالم که آن‌ها من را با پیراهن تیم ملی می‌بینند. خانواده همیشه در کنار آدم است؛ همان‌هایی هستند که وقتی لازم است، حقیقت را به آدم می‌گویند. می‌خواهم از آن‌ها تشکر کنم که نگذاشتند زمین بخورم. بدون آن‌ها واقعاً نمی‌توانستم به این سطح خوب برگردم.»