بازگشت غول انگلیسی: بلینگام دوباره می‌خندد

به گزارش "ورزش سه"، بلینگام دوباره لبخند می‌زند. او پس از بازی مقابل پاچوکا خوشحال و راضی به نظر می‌رسید. این فقط به خاطر گلی که به ثمر رساند نبود، بلکه به خاطر احساسی که در زمین داشت بود. او راحت بازی می‌کرد، حس خوبی داشت، هرچند مطمئناً زمانی که عمل جراحی انجام دهد و از شر مشکلات مزمنی که مدت‌ها است از ناحیه کتف با آنها درگیر بوده است رها شود، آسودگی بیشتری هم از نظر جسمی و هم ذهنی تجربه خواهد کرد.

همان‌طور که خودش گفته، از این وضعیت خسته شده و به همین دلیل تقریباً دو سال پس از آسیب‌ دیدگی تصمیم گرفته است این کتف آسیب‌ دیده را با انجام عمل جراحی که باعث دوری چند ماهه از میادین خواهد شد ترمیم کند.

نکته‌ای که این ستاره انگلیسی پس از انتخابش به‌عنوان بهترین بازیکن زمین برابر پاچوکا به‌ وضوح مطرح کرد، این بود که ترجیح می‌دهد نزدیک به دروازه حریف بازی کند، هرچند خودش هم اذعان دارد که گاهی حتی برای خودش هم دشوار است که بداند بهترین پستش دقیقاً کدام است.

آمارهای بلینگام از زمان پیوستن به رئال مادرید، آن هم برای یک هافبک شگفت‌انگیز است. او ۵۹ بازی در لالیگا انجام داده، ۲۸ گل به ثمر رسانده و ۱۵ پاس گل ارسال کرده است. این بازیکن همچنین در ۲۴ بازی در لیگ قهرمانان اروپا برای این تیم به میددان رفته و آمار هفت گل و هشت پاس گل را به ثبت رسانده است.

کمک به تیم، در هر پستی
بلینگام ارزش نقشش در بازی رئال مادرید را به‌ خوبی درک می‌کند: «گفتنش خیلی سخت است. ترجیح می‌دهم تا حد ممکن در بازی مشارکت داشته باشم و توپ را لمس کنم، چه جلوتر باشم، چه عقب‌تر. احساس خوبی دارم نسبت به این که در کجا می‌توانم توپ را داشته باشم.»

نکته‌ای که برای او قطعی است این است که وظیفه بازی در هیچ پستی را رد نمی‌کند. هدف او مشخص است: کمک به تیم. او در این باره گفت: «فکر می‌کنم می‌توانم عقب‌تر هم بازی کنم و زودتر با توپ تماس داشته باشم. اگر جلوتر هم باشم، توپ بالاخره به من می‌رسد. مهم سازگاری و درک نیازهای تیم در لحظه است.»

آنچه تردیدی در آن نیست، این است که موثرترین عملکرد بلینگام در رئال مادرید زمانی بوده که آنچلوتی از او در نقش بازی‌ساز با گرایش به سمت چپ استفاده کرده است. خبر خوب برای هواداران رئال مادرید این است که این ستاره انگلیسی از اواخر اکتبر با آمادگی کامل به میدان بازخواهد گشت، فارغ از این که در چه پستی بازی کند.

اما نکته مهم‌تر این است که او دوباره لبخند می‌زند و احساس رهایی دارد، حتی با این که همچنان سایه مصدومیت شانه را در ذهنش و البته روی جسمش حس می‌کند.