کورتوا: تمام توانم را گذاشتم که رئال گل نخورد

به گزارش "ورزش سه"، کورتوا در پایان دیدار رئال مادرید مقابل بروسیا دورتموند، با مهار ضربه مارسل سابیتزر در آخرین ثانیه‌های این بازی، به قهرمان مسابقه تبدیل شد، مهاری که مانع از کشیده شدن این بازی به وقت‌های اضافه شد. او پس از پایان بازی برای گفتگو با خبرنگاران حاضر شد.

آمادگی بدنی و عملکرد شخصی: به نظرم فصل گذشته هم در سطح خیلی خوبی بودم اما خب در نهایت، بدون این‌ که بخواهم از موقعیت‌ها یا گل‌ها یا بدشانسی‌ها شکایتی داشته باشم، همیشه ممکن است کسی چیزی بگوید. ولی در کل، فقط سعی می‌کنم به تیمم کمک کنم. در نهایت آن مهار آخر یک جورهایی این‌طور بود که واقعاً دیگر نمی‌خواستم بازی به وقت اضافه کشیده شود، ۱۰ نفره شده بودیم و تمام تلاشم را کردم که به توپ برسم و دقیقاً با دست راستم سر وقتش رسیدم. از این بابت خوشحالم. ولی فکر می‌کنم با نتیجه ۰-۲ نباید کار به آن‌جا می‌کشید اما این‌طور شد.

افت تمرکز تیم و آشفتگی پایان بازی: به نظرم وقتی ۰-۲ جلو بودیم و پنج شش دقیقه تا پایان مانده بود، کمی زیادی ریلکس شدیم. گرما هم بود و بازی هم داشت تمام می‌شد. یک دفع بد، یک گل خوب از آنها و ناگهان بازی به هم ریخت. بعد ما گل سوم را زدیم و فکر کردیم دیگر کار تمام است. ولی آنها دوباره شروع کردند، یک پنالتی ناگهانی، یک کارت قرمز غیرضروری هم اضافه شد و البته که در یک یا دو دقیقه همه‌ چیز ممکن بود برعکس شود. بازی دیوانه‌وار شد. این فوتبال است، مخصوصاً در جام جهانی باشگاه‌ها که همه‌ چیز در چند ثانیه تعیین می‌شود.

اخراج هویسن و تحلیل آن صحنه: بله، مشخص است که خودش هم خیلی ناراحت است. این اتفاق بی‌دلیل بود. قوانین این‌ طور است: اگر برای زدن توپ تلاش نکنی، کارت قرمز است. نمی‌دانم آیا این قانون درست است یا نه، چون مثلاً اگر فرض کنیم کسی می‌پرد و طرف مقابل را واقعاً مصدوم می‌کند ولی در تلاش برای توپ بوده، کارت زرد می‌شود.

ولی چون یک‌کم دستش را کشید تا تعادل بازیکن را به هم بزند، فکر می‌کنم همین باعث شد که داور کارت قرمز بدهد. مثل رائول آسنسیو که حرکتش خیلی سبک بود. دست بازیکن را می‌گیری تا نگذارد راحت شوت بزند ولی مهاجمان، چه روندون چه گیراسی، خیلی راحت خودشان را می‌اندازند. و داور هم می‌گوید: نه، او را گرفته است، کارت قرمز. برای همین این کار غیرضروری بود چون حالا در نیمه‌ نهایی او را نداریم. ولی در نهایت این یک درس است، همین.

نیمه‌ نهایی مقابل پاری‌ سن‌ ژرمن: فکر می‌کنم تیم فوق‌العاده‌ای هستند، قهرمان فعلی لیگ قهرمانان. در فرم خوبی هستند و پویایی زیادی دارند. امروز هم بازی خوبی انجام دادند. ای کاش این بازی را شب برگزار می‌کردیم، برای کیفیت فوتبال. سرعت بازی بیشتر می‌شد ولی در این گرما دیدیم که ریتم دو تیم افت کرد و این به کیفیت نمایش ضربه زد.

درگذشت دیوگو ژوتا و حمایت از ترنت: صبح آن روز برای همه‌ ما یک شوک بزرگ بود. مخصوصاً برای ترنت، برای بازیکنان لیورپول و پرتغال. از طرف خودمان به خانواده‌اش، والدینش، همسر و فرزندانش تسلیت می‌گوییم. واقعاً سخت است. این بزرگ‌ترین ترس من هم هست و متأسفانه در سراسر دنیا این اتفاق‌ها زیاد می‌افتد.

حالا چون فوتبالیست بوده است بیشتر به چشم می‌آید و اثرگذاری‌اش بیشتر است. ولی به هر حال، امیدوارم خانواده‌اش بتوانند با یاد یک هم‌تیمی فوق‌العاده، یک بازیکن بزرگ، یک پسر، همسر و پدر عالی روحیه بگیرند و ادامه بدهند. و درباره ترنت هم باید بگویم که ما از همان لحظه شروع به حمایت از او کرده‌ایم. فکر می‌کنم حالش بد نیست ولی برایش آسان نیست.

مقایسه آنچلوتی و ژابی آلونسو: در نهایت، دو سبک کاملاً متفاوت‌ هستند. کارلتو خیلی چیزها به ما داد. فوتبالی متفاوت بود. حالا با ژابی فوتبال مدرن‌تری داریم، همه در پست خودشان هستند و بیشتر روی تیم تمرکز است، نه فرد و وقتی تیم خوب کار می‌کند، هر بازیکن هم عملکرد خوبی دارد. به نظرم فشار اصلی همین‌جا است: باید خوب بازی کنی، همین.