به گزارش ورزش سه، در شلوغی نقلوانتقالات تابستانی، بعضی غیبتها از بعضی حضورها پررنگتر است. یکی از این نامها، کاپیتان سابق تیم ملی، احسان حاجصفی است. بازیکنی که حالا آرام و دور از هیاهو، فوتبالش را در یونان دنبال میکند، در حالی که در فوتبال ایران هنوز جای خالیاش احساس میشود.
حاجصفی در فصل گذشته با تیم ا اک در لیگ برتر یونان به میدان رفت، هرچند فرصت بازیاش کمتر از فصول قبل بود. با این حال او همچنان در تمرینات تیم حضور فعال دارد و هنوز اعلام بازنشستگی نکرده است.
اما در ایران، چه خبر است؟
باشگاه سپاهان در آغاز تابستان، علاقهمند به بازگرداندن ستاره سابقش بود؛ با وجود مذاکرات میان طرفین این انتقال احتمالی متوقف باقی ماند. در همین حال، استقلال نیز برای چندمین سال پیاپی نیمنگاهی به جذب احسان داشت؛ علاقهای که از زمان علیرضا منصوریان شروع شد و هنوز هم در باشگاه وجود دارد. اما این انتقال هم هیچگاه نهایی نشد.
با این حال سؤال کلیدی باقیست:
خودِ احسان حاجصفی چه میخواهد؟
او بازیکنی نیست که در رسانهها داد بزند، مصاحبه کند یا با پستهای شبکههای اجتماعی خبرساز شود. شخصیتی آرام، حرفهای، و دور از نمایش. دقیقاً همانطور که در زمین بازی بود؛ موثر، بیحاشیه و قابل اتکا.
کارنامهی او گواهیست بر پایداری و ثبات:
بیش از ۱۳۰ بازی ملی، حضور در دو جام جهانی و چندین دوره جام ملتها. سابقهی بازی در تیمهای سپاهان، تراکتور، فولاد، پانیونیوس، آ.ا.ک آتن و چند تیم دیگر اروپایی. یکی از معدود بازیکنان ایرانی که در دو کشور اروپایی تجربه بازی دارد و همزمان در سه پست (دفاع چپ، هافبک میانی و بال چپ) بازی کرده و در هر سه نقش موثر بوده است.
او با سپاهان چندین قهرمانی لیگ برتر را تجربه کرده، در جام حذفی نیز جام بالای سر برده و با پیراهن تیم ملی، در برهههایی ستون اصلی تیم بوده؛ چه در دوران مربیانی مثل کیروش، و چه در دورههای بعد از او.
در تیم ملی، از زمانی که کاپیتان شد، نقش رهبریاش بیش از حضور فنیاش به چشم آمد؛ کسی که بدون حاشیه، تیم را مدیریت میکرد، درون زمین نقطهی اتکای مربیان بود و بیرون زمین نماد آرامش. همین ویژگی باعث شد حتی در مقاطع سخت، احترام اعضای تیم و کادرفنی را حفظ کند.
از سوی دیگر، زندگی در یونان برای حاجصفی، چیزی بیش از یک قرارداد فوتبالی است. او و خانوادهاش حالا سالهاست در یونان زندگی میکنند و بهخوبی با فضای فرهنگی و اجتماعی آنجا خو گرفتهاند. شهر آتن و فضای نسبتاً آرام فوتبال اروپا، برای احسان امنتر و مطلوبتر از هیاهوی لیگ برتر ایران است. همین مسئله شاید در تصمیمگیریاش برای ادامهی فوتبال در اروپا، نقش تعیینکننده داشته باشد و احتمالا حاجصفی یک سال دیگر هم در این کشور بماند.
به همین دلیل، اگرچه نام احسان در این تابستان کمتر شنیده میشود، اما ماجرا هنوز تمام نشده. هر تصمیمی که بگیرد، هر مسیر جدیدی که انتخاب کند، قطعاً آرام نخواهد بود.
او ممکن است بیسروصدا بماند، اما خودش «پایان بیصدا» نیست.
بازگشت یا ماندن، خداحافظی یا ادامه؛
در هر حالت، صدای احسان را خواهیم شنید.
نه از دهانش، که از کارنامهاش.