تغییرات جدی در فدراسیون، آینده ای که ترسیم شد
انقلاب بزرگ در اسکی و ورزش های زمستانی ایران
به گزارش "ورزش سه"، از مجامع ورزشی ایران، کم نمی‌بینیم که رقابت بر سر صندلی ریاست، گاه به رقابت بر سر قدرت تعبیر می‌شود. اما دیروز در فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی، مجمعی برگزار شد که فضای آن بیش از آنکه بوی رقابت بدهد، به یک فرصت برای همدلی این جامعه تبدیل شد. بهرام ساوه شمشکی که سابقه‌ای بیش از دو دهه فعالیت در رده‌های مختلف فنی و مدیریتی فدراسیون را دارد، در فضایی آرام به ریاست این فدراسیون رسید و کاوه صدقی، از فعالان برجسته ورزش‌های یخی و بخش خصوصی، به عنوان نایب‌رئیس در کنارش قرار گرفت.
اما آنچه این ترکیب را از ترکیب‌های قبلی متمایز می‌کند، نه فقط رزومه‌ها و سوابق حرفه‌ای آن‌هاست، بلکه نوع نگاهشان به مسئولیت است. شنیدن صحبت‌های ساوه شمشکی در مجمع، این نکته را به‌خوبی روشن می‌کرد که این تیم، نه با شعار تحول آنی یا وعده‌های عجیب، بلکه با درک دقیق از واقعیت‌های تلخ موجود و شناخت ظرفیت‌های پنهان، آمده‌اند تا آب در خوابگاه اسکی جاری کنند؛ اگر نه با موج، که با جریان مداوم.
او وعده نداد که معجزه‌ای در راه است. او از شیب ملایم اما پایدار سخن گفت و از عزمش برای بیرون کشیدن ورزش‌های زمستانی از وضعیتی که می‌توان نامش را صریحاً رکود مزمن یا حتی عقب‌گرد گذاشت.
کاوه صدقی که در سال های اخیر ریاست انجمن هاکی روی یخ را برعهده داشته و همراه با این رشته موفقیت های خوبی کسب کرده، در این مجمع به عنوان نایب‌رئیس فدراسیون معرفی شد. کسی که هم ارتباط مؤثری با فدراسیون جهانی هاکی دارد، هم در سال‌های اخیر توانسته اعتماد جامعه ورزش‌های یخی را جلب کند. ترکیب او با ساوه شمشکی، می تواند اسکی و ورزش های زمستانی را در مسیر جدیدی قرار دهد.
بخش جالب ماجرا اما اینجاست: وقتی رئیس فدراسیون پیشین حتی ثبت‌نام هم نمی‌کند و وقتی اعضای مجمع با سکوتی معنادار در روز رأی‌گیری کنار هم می‌نشینند، این یعنی تصمیم گرفته شده؛ تصمیمی نه پشت درهای بسته، بلکه در دل جامعه‌ای که بالاخره خسته شده از آزمون‌وخطاها، و حالا می‌خواهد فرصت بدهد به کسانی که درد را می‌شناسند، و درمان را بلند فریاد نمی‌زنند، بلکه آرام و با همراهی جمعی پیش می‌برند.
در پایان باید گفت ترکیب ساوه شمشکی و صدقی در شرایطی به میدان آمده‌اند که ورزش‌های زمستانی در ایران، نه فقط به ساخت‌وساز و منابع مالی، بلکه به اعتماد دوباره نیاز دارد. اگر این اعتماد با کار واقعی و گام‌های هدفمند همراه شود، شاید بتوان چهار سال بعد، درباره تحول حرف زد؛ اما از همین امروز، می‌توان درباره آغاز گفت.
