به گزارش "ورزش سه"، بازی بارسلونا بینقص بود. هر بار که بازیکنانی چون لامین یامال و لواندوفسکی لحظهای به یاد ماندنی خلق میکردند، هواداران به وجد میآمدند و ورزشگاه غرق در تشویق میشد. اما تیم دائگو در مواجهه با این رقابت در سطح جهانی، چهرهای واقعی از ناتوانیاش را به نمایش گذاشت.
با وجود تاثیر مثبت میزبانی از باشگاهی معتبر مانند بارسلونا، این بازی دوستانه مشکلاتی را آشکار کرد، از جمله سکوهای خالی، عملکرد ضعیف دائگو اف سی بهعنوان تیم قعرنشین رقابتهای کیلیگ و کاستیهای میزبانی در منطقهای دورافتاده.
دیدار دوستانه بارسلونا و دائگو که روز چهارم آگوست در ورزشگاه این تیم برگزار شد، مملو از احساسات متضاد بود. برای هواداران این مسابقه فرصتی عالی برای تماشای بازی از نزدیک بود. هوادارانی که با لباسهای بارسلونا از سراسر کشور آمده بودند، حتی پیش از شروع این بازی، فضایی شاد در ورزشگاه ایجاد کرده بودند. بسیاری از آنها حتی بازیکنان را تا فرودگاه و هتل دنبال کردند و خواستار امضا شدند.
جو داخل زمین در حد جام جهانی بود. اما با شروع بازی احساسات تغییر کرد. بارسلونا با محوریت یامال میدان را در اختیار گرفت و کاملاً بر بازی مسلط بود. در سوی مقابل، تیم دائگو با اتخاذ رویکردی دفاعی و بسته بازی کند و بیرمقی ارائه داد که با ناراحتی هواداران از سکوها همراه شد. حتی خود بازیکنان بارسا، با وجود سیل گلهایی که در جریان ۹۰ دقیقه بازی یکطرفه به ثمر رساندند، از شادی پس از گل خودداری کردند تا جایی که بازی بیشتر شبیه یک مراسم بود تا یک مسابقه.
شهر دائگو برای میزبانی این بازی اهمیت زیادی قائل شده بود اما موفقیتی نداشت. فروش محدود بلیت به جای باز بودن کامل ظرفیت ورزشگاه، کمبود خدمات برای هواداران و حضور پررنگ هواداران غیرمحلی به جای طرفداران بومی باعث شد انتقادهایی شکل بگیرد. برخی از سکوها خالی بودند و جو ورزشگاه با شور و هیجان موجود در شهرهایی مثل سئول قابل مقایسه نبود.
با این حال، بارسلونا وظیفهاش را به خوبی انجام داد. هواداران هر حرکت آنها را با شور و اشتیاق دنبال کردند. اما میزبان و تیم محلی که باید از این رویداد حمایت میکردند، آمادگی لازم را نداشتند. آنها مراسمی برگزار کردند اما بدون احساس. و مسئولیت این وضعیت نه بر عهده بازیکنان است و نه هواداران، بلکه بر دوش برگزارکنندگان مسابقه است.