به گزارش ورزش سه، اولین حضور ثابت سعید سحرخیزان در استقلال نه تنها با یک پاس گل کلیدی همراه شد بلکه نشان داد او میتواند در سیستم ریکاردو ساپینتو نقش متفاوتی نسبت به سایر مهاجمان این تیم ایفا کند. مهاجمی که شاید آمار گلزنیاش در این بازی خالی مانده باشد، اما با هوشمندی در حرکات و دوندگی مداوم بخشی از نقشه تاکتیکی سرمربی پرتغالی را به بهترین شکل اجرا کرد.
ساپینتو در این فصل به دنبال مهاجمی است که تنها تعریفش در “زننده گل” خلاصه نشود. مهاجمی که با تحرک بالا و قدرت بازی پشت به دروازه، فضا را برای وینگرها و مهاجمان سایه باز میکند. صحنه گل اول استقلال مقابل تراکتور گویای همین نقش بود. در حالی که دو مدافع فیزیکی تراکتور در طول نود دقیقه به او چسبیده بودند، سحرخیزان در یک لحظه تاثیرگذار پشت به دروازه توپگیری کرد و با یک پاس عمقی دقیق، اسلامی را در موقعیت تکبهتک قرار داد. حرکتی که یادآور وظایف مهاجم “Raumdeuter” در تیمهای مطرح دنیا است که شاخصترین آن توماس مولر در بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان بود، بازیکنی که با کشیدن مدافعان به سمت خود و استفاده از دید بازیاش فضا را برای همتیمی هایش فراهم میکند.
نکته مهم اینجاست که استقلال در سالهای اخیر بیشتر به مهاجمانی تکیه داشته که تعریفشان بر اساس تمامکنندگی بوده است؛ مهاجمانی که کمتر در ساخت موقعیت شرکت میکردند. اما با حضور سحرخیزان، ساپینتو فرصتی پیدا کرد تا تنوع بیشتری به خط حمله بدهد. او میتواند در نقش مهاجم هدف بازی کند، مدافعان را درگیر کند و در عین حال پاس آخر را بدهد. همین موضوع، وینگرهایی چون اسلامی، کوشکی یا احمدی را در موقعیتهای بیشتری برای گلزنی قرار خواهد داد.
عملکرد سحرخیزان در این بازی نشان داد حتی در شرایطی که هنوز با همتیمیهایش هماهنگی کامل ندارد، میتواند با دوندگی و فشار روی دفاع حریف، کیفیت پرس استقلال را بالاتر ببرد. همین ویژگی در بازیهای بسته و فشرده لیگ برتر میتواند برای استقلال به برگ برنده تبدیل شود.
به نظر میرسد حالا ساپینتو در سحرخیزان مهاجمی را پیدا کرده که بیش از آنکه صرفاً یک گلزن باشد، نقش یک مکمل برای همیتیمی هایش را هم را بازی کند؛ بازیکنی که با دوندگی مداوم هم مدافعان حریف را خسته میکند و هم برای بازیکنان کناری موقعیت میسازد و در کنار این قابلیت ها میتواند در بزنگاهها خودش هم گلزنی را تجربه کند!