دانیال دو بار گریست
قرار نبود قهرمان بشوی قهرمان!
به گزارش "ورزش سه"، درست است که برای کسب افتخار گاهی باید خون ریخت اما لزوما ریخته شدن خون باعث افتخار نخواهد شد. این نکته را باید از دانیال سهرابی پرسید که دیروز بعدازظهر تشک کشتی را با انواع مصدومیت‌ها ترک کرد. در حالی که سر و صورت و چانه‌اش باندپیچی شده بود از ابرویش لکه‌های قرمز به بیرون می‌چکید. درست در لحظه‌ای که او مشغول گریه و زاری بود و نمی‌توانست باور کند کشتی‌اش با ابراهیم غانم حریف فرانسوی به دلیل به پایان رسیدن وقت چهار دقیقه‌ای استراحت پزشکی به صورت یکطرفه به سود حریف اعمال شده و او باید تشک را ترک کند.
دانیال کشتی گیر شایسته و پر انرژی بود و امروز این موضوع را در کشتی رده بندی مقابل حریف قرقیزستانی نشان داد. وقتی که پیش از اتمام وقت اول، با بارانداز، سالتو بارانداز، خاک و بارانداز، 8 امتیاز به دست آورد تا داور با یک سوت ممتد، رأی به برتری او بدهد. لحظه‌ای که به جای ایستادن و جشن گرفتن، آرام آرام به سمت حسن رنگرز سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی خزید و در آغوش او فرو رفت و باقیمانده اشک‌هایش از دیروز را با رنگرز تقسیم کرد. او سپس روی پا ایستاد، دستش را به دست داور داد تا او نامش را به عنوان برنده مدال برنز وزن 72 کیلوگرم در مسابقات جهان زاگرب اعلام کند.
این اولین مدال دانیال سهرابی بود که با سر تراشیده و صورت باندپیچی شده در مسابقه حاضر شده بود و نمی‌خواست دست خالی به ایران برگردد. اگرچه برای زحمتی که او در یک سال گذشته کشیده بود، کسب یک برنز آنقدرها هم جالب به نظر نمی‌رسید.
دانیال در کشتی دیروز از ناحیه چانه دچار شکافتگی شد و بابک شادگان پزشک نام آشنای ایرانی و رئیس کمیته پزشکی فیلا، بارها و بارها برای پاک کردن خون روی صورت او وارد زمین شد. این خونریزی چندباری تکرار شد تا در نهایت شادگان تصمیم بگیرد صورت سهرابی را بانداژ کند و یک نوار چسب عجیب و غریب به دور سر کشتی‌گیر ایرانی بسته شد تا او کشتی خودش با ابراهیم غانم کشتی‌گیر بی‌رحم فرانسوی را ادامه دهد؛ کشتی‌گیری که ابایی از زدن به سر و صورت حریف ایرانی‌اش نداشت.
وقتی دانیال با باندی که روی صورت داشت به کشتی خود ادامه داد و تحرک بیشتری را چاشنی حملاتش کرد اما در دقیقه چهارم کشتی این‌بار از ناحیه ابرو آسیب دید و وقتی تیم پزشکی دوباره وارد زمین شد تا ابروی او را مداوا کند از کنار تشک به او اطلاع داده شد که وقت پزشکی مجاز (چهار دقیقه‌ای) کشتی‌گیر ایران به پایان رسیده و کشتی باید در همین‌جا قطع بشود. این همان قانون جنجالی است که خود ایرانی‌ها پس از کشتی تاریخی حسن یزدانی و انور گدوئف در فینال المپیک ریو در فیلا تصویب کرده‌اند تا کشتی‌گیران متمارض از وقت محدودی برای مداوا بهره‌مند بشوند.
حالا اسمش بدشانسی یا تقدیر یا هر چیزی دیگری که بود، کشتی سرنوشت ساز سهرابی با این شکل به پایان رسید تا گریه او روی تشک کشتی و فریادهایش جگر همه را بسوزاند اما این پایان دنیا نبود. دانیال جوان است و تازه خود را برای اولین مدال جهانی آماده می‌کرد و دو پیروزی پس از آن شکست، او را به روی سکوی سوم برد تا دقایقی دیگر مدال برنز را دور گردن بیندازد و خود را آماده رقابت تازه در سال آینده کند. جایی که با بهره گیری از تجارب امسال می‌تواند درخششی بیشتر داشته باشد و خود را به عنوان مدعی اصلی این وزن معرفی کند.
چهره دانیال سهرابی با موهای ماشین شده و لبخندی معصومانه و تلخ پس از جراحات دیروز، یکی از زیباترین قاب‌های کشتی فرنگی ایران در این دوره از رقابت‌ها محسوب می‌شود. اگرچه او نه طلا که با برنز کار خود را به پایان رساند. برنزی که به اندازه یک طلا می‌ارزید.
بعد از همه این اتفاقات، دانیال درباره شرایطی که داشته توضیح داد و گفت:
«چون خون زیادی از بدنم رفته بود، احساس میکنم بدنم بی‌جان است ولی به‌خاطر غیرت ایرانی اصلا دوست نداشتم ببارم. اصلا حتی به مربیان نگفتم که بدنم چه حسی دارد. حتی موقع گرم کردن، زیاد به بدنم شوک نمی‌دادم. با لطف خدا توانستم کشتی قابل قبول و مدیریت شده بگیرم. انشاالله مردم این را از من قبول کنند. باید طلا می‌گرفتم ولی از مردم عذرخواهی میکنم. انشاالله در میادین بعدی بتوانم به لطف خدا و امام حسین بهترین نتیجه را بگیرم.»
او به یک جمله تاکید کرد: «خدا را شکر توانستم مدال برنز بگیرم تا دست خالی به کشورم برنگردم.»
