رویای تازه دیوید تیلور: حمله به المپیک لس‌آنجلس
به گزارش ورزش سه، اگر به شما بگوییم برنامهٔ کشتی اوکلاهما استیت فقط برای در هم کوبیدن حریفان نیست، بلکه هدفش ساختن یک میراث ماندگار است چه؟ «ما در اوکلاهما استیت به دنبال قهرمانی تیمی هستیم. می‌خواهیم همین‌جا بمانیم و مدال طلای المپیک بگیریم.» این را دیوید تیلور، سرمربی ۳۴ سالهٔ تیم می‌گوید. از روزی که او ۸ مه ۲۰۲۴ هدایت تیم را بر عهده گرفت، انرژی تازه‌ای در تیم دمیده شد. دیگر فقط یک تیم نیست؛ یک جنبش است. اما آیا یک مربی می‌تواند رویاها را به واقعیت بدل کند؟ با ستاره‌هایی مثل زاهید والنسیا، جکس فارست و وایت هندریکسون، پاسخ کاملا امیدوارکننده است؛ مخصوصا پس از قهرمانی جهانی زاهید والنسیا.
والنسیا رؤیای دیوید تیلور را به طلا تبدیل کرد، او در مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب تاریخ‌ساز شد. در فینال وزن ۸۶ کیلوگرم آزاد، نه‌تنها طلای آمریکا را گرفت، بلکه هایاتو ایشیگورو از ژاپن را ۱۲-۰ درهم کوبید. شگفتی اصلی اما فراتر از فینال بود: والنسیا در پنج مسابقهٔ دو روزه حتی یک امتیاز هم از دست نداد و با مجموع ۴۹-۰ حریفانش را کنار زد. مسیری که او را به این نقطه رساند، پر از شکست‌های نزدیک، تغییرات جسورانه و ارادهٔ بی‌پایان بود.
او سال‌ها با ناکامی‌های پیاپی دست‌وپنجه نرم کرد: شکست از آرون بروکس در انتخابی المپیک ۲۰۲۴، باخت مقابل دیوید تیلور در انتخابی تیم ملی ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴، و شکست از کایل دِیک در سال ۲۰۱۸. اما والنسیا می‌دانست باید تغییری بزرگ ایجاد کند. «تعریف دیوانگی این است که کاری را بارها تکرار کنی و انتظار نتیجهٔ متفاوت داشته باشی.» او مهر گذشته از آریزونا استیت جدا شد و به مرکز تمرینی اوکلاهما استیت پیوست تا زیر نظر تیلور کار کند؛ تغییری که همه‌چیز را عوض کرد. در ژوئن، او با شکست دادن دِیک شگفتی آفرید و برای نخستین بار از ۲۰۱۷ جای او را در تیم جهانی گرفت. سپس با همان اعتمادبه‌نفس به زاگرب رفت و با همان سبک تهاجمی که وعده داده بود گفت: «همان‌طور که می‌کشم، کسی جلودارم نیست.» و واقعا نبود.
جالب اینکه او دقیقا مثل تیلور حرف می‌زند و رفتار می‌کند تا نشان بدهد تاثیر سرمربی‌اش بر او بیش از یک راهنمای عادی است!
