به گزارش "ورزش سه"، پیوستن به رئال مادرید هرگز آسان نیست. به خصوص وقتی در اوج دوران حرفهای فوتبالت میآیی، زمانی که تیم همه جامها را درو کرده و به نظر میرسد جایی برای هیچ کس باقی نمانده است. به همین دلیل است که امباپه برای تصاحب جایگاهش نیامد، او آمد تا آن را به دست آورد، با صبر، احترام و فروتنیای که حتی کسانی را که او را از قبل میشناختند نیز شگفتزده کرد.
امروز، یک سال پس از ورودش، آن تصمیم همچنان مسیر او را شکل میدهد. این بازیکن شماره ۱۰ نه تنها تاثیرگذارترین بازیکن این تیم است، بلکه رهبر خاموشی است که لحن رختکن را تعیین میکند. او میداند چه زمانی باید صحبت کند، چه زمانی اجازه دهد اعمالش به جای کلمات سخن بگویند و چه زمانی گروه را به ارائه بهترین عملکرد وادار کند. این ستاره فرانسوی در اعترافی گفت: «احساس خیلی خوبی دارم. زیاد درباره رهبر بودن فکر نمیکنم، فقط به این فکر میکنم که خودم باشم.» اشارهای به رفتارهای آرام و سنجیدهای که الهامبخش جوانترهاست و به باتجربهها آرامش میدهد.
به ضرباهنگ امباپه
او خلاصه میکند: «میخواهم به همتیمیهایم و تیم کمک کنم. این چیزها طبیعی پیش میآید. نمیتوانی آن را به زور تحمیل کنی. در تیم احساس خوبی دارم.» او با سهولت کامل نقش رهبری را پذیرفته است. او فهمیده است چه زمانی باید با گروه صحبت کند و چه زمانی بهتر است گروه خودش این کار را انجام دهد.
دلیلش این است که رئال مادرید تحت هدایت ژابی آلونسو به نظر میرسد با ضرباهنگ امباپه حرکت میکند. او تنها سریع، قاطع و گلزن نیست، بلکه بازیکنی است که میخواهد در هر صحنهای حضور داشته باشد، مشارکت کند، بازی بسازد و نیروی محرکه تیم باشد.
او میگوید: «بازیکنان زیادی از من جوانتر هستند و امیدوارم بتوانم به آنها کمک کنم بهترین عملکردشان را ارائه دهند. میخواهم همه ما در یک مسیر به جلو حرکت کنیم تا جام ببریم.» و برای این کار، هیچ چیز بهتر از رهبری با عمل نیست. او در حالی که تمام دنیا انتظار داشت توجهات را به خود جلب کند، چنین درخواستی نکرد.
این بازیکن خودش را وقف مشاهده کردن، وفق یافتن، یاد گرفتن از همتیمیها و به دست آوردن جایگاهی در تیمی پر از ستاره کرد. حالا همه در زمین به او نگاه میکنند تا راه حل را پیدا کنند. وقتی شرایط پیچیده میشود، آنها به امباپه نگاه میکنند. این شاید بزرگترین نمونه رهبری در دنیای فوتبال باشد.
در جستجوی کاملترین نسخه
آزادی او در زمین باعث شده راحتتر از همیشه بازی کند، دوباره لذت فوتبال را پیدا کند و رویای دستیابی به تنها چیزی را داشته باشد که در کل دوران حرفهای فوتبالش هنوز فتح نکرده است: جام لیگ قهرمانان. جامی که این ستاره شماره ۱۰ میداند تیمهای کمی به اندازه رئال مادرید میتوانند نیاز و وسواس او را درک کنند.
در این رئالی که به دنبال پرورش رهبران جدید است، انفجار امباپه همان فانوس در تاریکی در طول ماههای گذار برای رسیدن به هدفی است که ژابی آلونسو در اولین روز حضورش تعیین کرده بود. این سرمربی اعتراف کرد: «امباپه به واسطه شخصیت، تجربه و تاثیرش روی دیگران رهبر است.»
فصل گذشته آمار خیرهکنندهای (۴۴ گل) به همراه داشت اما همواره این حس وجود داشت که او به فرم ترسناکی که زمانی داشت، به طور کامل نرسیده است. حالا با اعتماد کامل این باشگاه، حمایت کادر فنی و همراهی رختکن، امباپه آماده است تا کاملترین پتانسیلش را نشان دهد. حمایتی که هرگز در پاریس به طور کامل احساس نکرد و این تغییر در فوتبال و نگرش او انعکاس یافته است چون استعدادش خیرهکننده است اما آنچه واقعاً او را متمایز میکند شخصیت، فروتنی و توانایی رهبری او است.
منبع: مارکا