مدارک جدید در پرونده منتظر محمد
شکایت قضایی باشگاه استقلال از سمیعی (عکس)
به گزارش "ورزش سه"، اشتباهات پیاپی باشگاه استقلال و به‌ویژه تصمیمات فرشید سمیعی، در نحوه فسخ قرارداد و خارج کردن نام این بازیکن از فهرست تیم، هر روز ابعاد تازه‌ای پیدا می‌کند.
هرچند سمیعی تلاش دارد ماجرا را وارونه جلوه دهد و چنین القا کند که این منتظر محمد بوده که ابتدا اقدام به فسخ کرده است و به همین دلیل رأی دادگاه CAS به نفع استقلال صادر خواهد شد و پنجره نقل‌وانتقالاتی باشگاه باز می‌شود، اما مستندات جدید روایت دیگری را نشان می‌دهند.
با توجه به درخشش منتظر محمد در باشگاه مس رفسنجان، این بازیکن در ابتدای فصل جدید توسط جواد نکونام، سرمربی وقت استقلال، به تمرینات پیش‌فصل تیم دعوت شد و در تمرینات نیز حضور یافت.
بر اساس مدارک موجود، باشگاه مس رفسنجان در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۳ طی نامه‌ای رسمی به باشگاه استقلال، خواستار مذاکره و جذب منتظر محمد می‌شود.
در همان روز، باشگاه استقلال در نامه‌ای به امضای فرشید سمیعی، پاسخ می‌دهد که آماده واگذاری قطعی این بازیکن است. در این نامه، سمیعی خطاب به پورمحمدی (مدیرعامل مس رفسنجان) می‌نویسد که «شرایط سنی منتظر محمد مناسب است و او از کیفیت بالایی برخوردار است» همچنین، سمیعی مبلغ ۲۰ میلیارد تومان را به‌عنوان رقم رضایت‌نامه اعلام می‌کند.
چند روز بعد، در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۴۰۳، باشگاه آلومینیوم اراک نیز طی نامه‌ای رسمی، خواستار جذب منتظر محمد می‌شود. با این حال، باشگاه استقلال با این انتقال مخالفت می‌کند.
اما تنها چهار روز بعد، یعنی ۳۱ مرداد ۱۴۰۳، در حالی که هنوز حدود یک ماه تا پایان پنجره نقل‌وانتقالاتی (۲۸ شهریور ۱۴۰۳) باقی مانده بود و منتظر محمد از چند باشگاه از جمله مس رفسنجان، آلومینیوم اراک، سپاهان و فولاد پیشنهاد داشت، سمیعی به‌صورت ناگهانی و یک‌طرفه اقدام به فسخ قرارداد او می‌کند.
این در حالی است که استقلال فرصت کافی برای تصمیم‌گیری درباره آینده بازیکن داشت و می‌توانست با انتقال قرضی یا فروش قطعی، منفعت مالی کسب کند یا حتی با بازیکن برای فسخ دوجانبه تفاهم کند. تصمیم سمیعی در شرایطی گرفته شد که هیچ ضرورت فوری برای فسخ وجود نداشت و عملاً باشگاه را از یک فرصت مالی قابل‌توجه محروم کرد.
پس از فسخ یک‌طرفه از سوی استقلال، منتظر محمد از موضوع بی‌اطلاع بوده و همچنان تمایل داشته در استقلال بماند؛ حتی در تمرینات تیم نیز شرکت کرده بود. در ادامه، او برای مشخص شدن وضعیت خود، دو نوتیس رسمی به باشگاه ارسال می‌کند: یکی به تاریخ ۲۵ مرداد ۱۴۰۳ و دیگری در ۱۱ شهریور ۱۴۰۳.
با وجود ارسال این نامه‌ها، باشگاه استقلال هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. در نهایت، منتظر محمد که نگران از دست دادن فرصت حضور در تیم جدید بود، در تاریخ ۱۳ شهریور ۱۴۰۳ قرارداد خود را به‌صورت یک‌طرفه فسخ می‌کند تا بتواند به‌عنوان بازیکن آزاد با تیم دیگری قرارداد ببندد — در حالی که سمیعی دو هفته قبل‌تر (۳۱ مرداد) قرارداد را از جانب باشگاه فسخ کرده و او را از لیست خارج کرده بود!
اکنون این پرسش مطرح است که چرا سمیعی با وجود داشتن پیشنهادهای رسمی برای انتقال منتظر محمد، به‌جای فروش یا انتقال قرضی، اقدام به فسخ یک‌طرفه کرد؟ چرا در شرایطی که استقلال پیش‌تر با فسخ‌های متعدد از جمله آمانوف، سیلوا و یامگا مواجه بود و از سوی دیگر سرمربی وقت تیم، جواد نکونام، تمایلی به حفظ کیوسفسکی و زیلیکیچ نداشت، سمیعی چنین تصمیمی گرفت؟
در حال حاضر، باشگاه استقلال و هلدینگ خلیج فارس از فرشید سمیعی به مراجع قضایی شکایت کرده‌اند و وی باید به‌زودی در دادگاه پاسخگوی عملکرد و تصمیمات خود در این پرونده باشد.
