اولین کلمه‌ای که به زبان آوردم توپ بود
نادری: بازی پرسپولیس باعث قهرمانی ما شد!
به گزارش"ورزش سه"، محمد نادری، مدافع چپ سابق پرسپولیس و استقلال و بازیکن فعلی تراکتور، این روزها یکی از آماده‌ترین مدافعان لیگ برتر محسوب می‌شود. او در این فصل نمایش درخشانی در ترکیب تیم تراکتور داشته و همین عملکرد باعث شده نامش بار دیگر در فضای فوتبال ایران و حتی تیم ملی مطرح شود. نادری به دلیل درخشش از سوی ورزش سه جایزه‌ای دریافت کرد و در گفت‌وگویی بلند و صریح، تمام مسیر رشد و سختی‌های زندگی فوتبالی خود را روایت کرد.
محمد نادری در ابتدای صحبت‌های خود اظهار داشت:«خیلی خوشحالم که این جایزه را گرفتم. پارسال تیم‌مان به صورت تیمی عملکرد خیلی خوبی داشت. به نظرم این جایزه فقط متعلق به من نیست، نتیجه زحمات کل تیم است. امیدوارم این روند را ادامه دهم و به آن چیزهایی که در ذهنم دارم برسم. از اول فصل که آقای اسکوچیچ به ما اضافه شد و تمرینات آغاز شد، مربی خیلی خوبی به تیم اضافه شد و چیزهای جدیدی به من یاد داد. من هم هدف‌گذاری کردم و دوست داشتم بازی به بازی جلو بروم و روز به روز پیشرفت کنم. تمام هدفم همین بود و فکر می‌کنم توانستم این را انجام دهم. قطعاً می‌توانم بهتر از این هم باشم.»
او در ادامه درباره نقش کادر فنی در روند رشد خود گفت:«نکات فنی‌ای بود که آقای اسکوچیچ به ما می‌گفتند، اما ذهنیت خودم هم خیلی تغییر کرد. من ذهنیتم را تغییر دادم و حرفه‌ای‌تر زندگی کردم. کل بچه‌های تیم این را می‌خواستند. من این طرز فکر را از آقای شجاع خلیل‌زاده یاد گرفتم. او از بزرگ‌ترهای تیم است. تیم ما یک دل بود برای قهرمانی. وقتی این تفکر را دارید، مطمئناً از لحاظ انفرادی هم بهتر کار می‌کنید. از نظر خواب، تغذیه و تمرینات انفرادی بیشتر از قبل تمرکز کردم و به نظرم این خیلی تأثیر داشت.»
نادری افزود:«ما بازیکنان ملی‌پوش و باکیفیتی داشتیم؛ بازیکنانی که قهرمانی را تجربه کرده بودند. همین ذهنیت قهرمانی خیلی به ما کمک کرد. از همان روز اول با آقای اسکوچیچ، ذهن‌مان این بود که بازی به بازی جلو برویم و امتیازهای لازم را بگیریم. فکر همه بازیکنان تیمی بود. ما کنار بازیکنان بزرگ یاد گرفتیم چطور ناراحتی را بعد از بازی کنار بگذاریم و با انرژی برگردیم. معمولاً بعد از هر باخت، نهایتاً چند ساعت ناراحت بودیم ولی بعدش همه تمرکزمان روی بازی بعدی بود.»
مدافع تراکتور درباره نقطه عطف فصل گذشته خاطرنشان کرد:«یک‌سری اتفاقات بعد از بازی پرسپولیس افتاد که باعث شد تیم بیشتر به هم نزدیک شود. از آن بازی به بعد فکر می‌کنم اکثر بازی‌ها را بردیم و دیگر باختی نداشتیم. آنجا تیم یک دل‌تر شد. از همان موقع هدف‌مان مشخص بود؛ فقط برد و کسب امتیاز.»
نادری سپس وارد بخش شخصی زندگی‌اش شد و با لحنی صادقانه گفت:«من از بچگی عاشق فوتبال بودم. خانواده‌ام همیشه فوتبالی بودند. اولین کلمه‌ای که گفته بودم “توپ” بوده است! پنج، شش سالم بود که معلمم مادرم را صدا کرد و گفت این پسر استعداد خاصی دارد و باید به سمت فوتبال برود. آن لحظه استارت واقعی زندگی فوتبالی من زده شد. هشت، نه سالم بود که برای مسابقات مدارس انتخاب شدم. تست دادم و از فردای آن روز تمریناتم شروع شد. از آن موقع تا الان تمرین و تلاش ادامه داشته است.»
او ادامه داد:«همیشه یک حس خاصی بین من و خانواده‌ام بود؛ انگار مطمئن بودیم من فوتبالیست می‌شوم. نه من و نه آن‌ها هیچ‌وقت شک نکردیم. خیلی سختی کشیدیم، مسیر بسیار سختی بود. اما ایمان داشتم. خانواده‌ام کنارم بودند و پشتم ایستادند. خیلی جاها ممکن بود جا بزنم اما این کار را نکردم. هیچ‌وقت جا نزدم. حتی در بدترین شرایط، فقط چند ساعت ناراحت می‌شدم و بعد با خودم می‌گفتم من از بچگی تا اینجا آمده‌ام، پس این هم می‌گذرد.»
او با احساس عمیق‌تری افزود:«یک جاهایی شرایط خیلی سخت بود؛ تمرینات طاقت‌فرسا، مشکلات مالی و فشار روحی. اما هیچ‌وقت دست نکشیدم. پدر و مادرم و خواهرم همیشه کنارم بودند. از همه چیزشان برای من گذشتند. من همیشه به گذشته نگاه می‌کنم تا یادم نرود از کجا آمده‌ام. این باعث می‌شود محکم‌تر ادامه بدهم. به خدا ایمان داشتم و دارم و همین باعث شد سرپا بمانم.»
نادری در پایان گفت:«این جایزه را به خانواده‌ام تقدیم می‌کنم. آن‌ها همیشه پشتم بودند؛ از بچگی تا همین امروز. من یک جایی در اتاقم دارم که همه مدال‌ها و یادگاری‌هایم را آنجا می‌گذارم. این جایزه هم کنار بقیه می‌رود. اما برای من فقط یک جایزه نیست؛ یادآور مسیر سختی است که با ایمان و تلاش به اینجا رسیدم. می‌دانم جایگاهم از این هم بالاتر است و تمام تلاشم را می‌کنم تا به آن نقطه برسم.»
