آرژانتین یک اسکالونی جدید پیدا کرد
به گزارش "ورزش سه"، آرژانتین بی‌نقص است. با تمام پیروزی‌ها و بدون تجربه شکست، آلبی‌سلسته با ایده‌های روشن و با مسئولیت کسب عنوان قهرمانی که از سال ۲۰۰۷ به آن نرسیده، به فینال جام جهانی زیر ۲۰ سال در شیلی راه یافت. در آن زمان، بازیکنانی مانند سرخیو رومرو، آنخل دی ماریا، اِوِر بانگا یا سرخیو آگوئرو رویای قهرمانی داشتند و امروز بازیکنانی مانند مائر کاریزو یا آلخو سارکو هستند که تلاش می‌کنند آن شاهکار را تکرار کنند.
تحت هدایت دیه‌گو پلاسنته، او خالق تیمی است که می‌خواهد ایده‌هایش را بدون فراموش کردن آزادی‌هایی که فوتبال به ارمغان می‌آورد، پیاده کند، . او به دنبال این است که در مجموعه بازیکنانش، مفهوم «تیم» در عملکرد جمعی نمایان شود. شاید کلید موفقیت او در تجربه‌ای باشد که خودش در سال ۱۹۹۷ در همین رده سنی به‌عنوان قهرمان کسب کرد.
آرژانتین بازیکنان باکیفیتی دارد. فوتبالیست‌های متفاوتی که از دروازه تا دفاع، ارزش خود در هر منطقه از زمین را نشان داده‌اند. اگر مرحله گروهی یک چالش بود، مراحل حذفی نسخه‌ای بی‌نقص از آرژانتین را به نمایش گذاشت. این تیم هیچ گلی دریافت نکرده و بر تمام رقبایی که پیش رو داشت، غلبه کرد.
با وجود غیبت بازیکنان کلیدی در تیم، سابقه پلاسنته درخشان بود. او با تجربه‌ای ارزشمند در رده‌های زیر ۱۷ و زیر ۲۰ سال، در آخرین جام آمریکای جنوبی با تیمش به مقام دوم رسید که برایش کافی نبود. آلبی‌سلسته قهرمانی را لمس کرد و پاسخ چند ماه بعد از آن فوق‌العاده بوده است. پلاسنته پس از پیروزی مقابل کلمبیا اظهار داشت: «این تیم تشنه افتخار است.»
آخرین حضور تیم زیر ۲۰ سال آرژانتین در جام جهانی به دو سال پیش، در سال ۲۰۲۳ بازمی‌گردد. آرژانتین در کشور خودش مانند قند در آب حل شد، در رقابتی که با مشکلات فراوان در آمریکای جنوبی برگزار شد. آن زمان، نشانه‌های آخر یک تیم بود که به‌تدریج و به شکلی دردناک از خاویر ماسکرانو، که نتوانست روشی برای شکوفایی نسل جدید بااستعداد پیدا کند، خداحافظی کرد. با این حال، او در میامی پناهگاهی برای ادامه مسیر مربیگری‌اش یافت که نویدبخش توقف‌ناپذیری است.
دو سال بعد، پلاسنته راه پیشینیان خود را دنبال نمی‌کند. مرحله یک‌هشتم نهایی در سال ۲۰۲۳ حد نهایی آرژانتین بود، اما فینال در سال ۲۰۲۵ هدف جدید است. آن نتیجه برای ماسکرانو پایان کار در رقابت‌های بین‌المللی با تیم ملی کشورش بود. اما برای دیه‌گو، که تنها در رقابت‌های رسمی تیم زیر ۲۰ سال را هدایت کرده، اوضاع متفاوت است. او همچنین نشان داده که یکی دیگر از قطعات نسل بااستعداد مربیانی است که لیونل اسکالونی در رأس آن قرار دارد.
