به گزارش "ورزش سه"، شکست ۲-۵ رئال مادرید مقابل اتلتیکو در ماه گذشته تنها به دلیل نتیجه سنگین دردناک نبود، بلکه ضربهای عمیق به هویت این تیم وارد کرد. برای باشگاهی که بر پایه استانداردهای برتری ساخته شده، آن نمایش ضعفهایی در تمرکز، جنگندگی و رهبری را آشکار کرد.
اتلتیک در گزارشی مدعی شده است که فضای رختکن پس از آن بازی بسیار متشنج بود. گفته میشود بازیکنان باتجربهتر، جوانترها را بابت آمادگی و حرفهایگریشان مورد انتقاد قرار دادند، در حالی که آلونسو جلسهای پشت درهای بسته با کادر فنیاش برگزار کرد تا بررسی کند چه چیزی اشتباه پیش رفت. نه فقط در زمین، بلکه در پشت صحنه. در سطوح مدیریتی نیز احساس شد که مشکل فقط تاکتیکی نیست، بلکه ریشهایتر است، یک معضل سیستمی.
واکنش رئال از آن زمان تا به حال باثبات اما نه چندان قانعکننده بوده است. چند پیروزی در لالیگا و لیگ قهرمانان تا حدی سروصداها را کاهش داده است اما آزمونهای واقعی تازه آغاز شدهاند. با دیدارهای پیش رو برابر بارسلونا و لیورپول، شکنندگی ذهنی این تیم ممکن است دوباره زیر فشار نمایان شود. برای آلونسو که هنوز در ماههای اول دوران مربیگری در مادرید است، این مقطع میتواند جایگاه اقتدارش را تثبیت کند یا نشان دهد با پروژه بازسازیاش تا چه اندازه فاصله دارد.
سلطه رئال در دهه گذشته بر پایه تداوم و حضور چهرههایی چون لوکا مودریچ، تونی کروس، دنی کارواخال و ناچو فرناندز شکل گرفته بود، بازیکنانی که چه در تمرین و چه در مسابقه استانداردها را تعیین میکردند. حالا تنها کارواخال مانده است که هم بازوبند را به بازو دارد و هم بار سنگین رهبری را تقریباً به تنهایی بر دوش میکشد. خروج مودریچ، کروس، لوکاس واسکز و ناچو خلأیی ایجاد کرده که هنوز کسی واقعاً آن را پر نکرده است.
کارلو آنچلوتی بارها نسبت به چنین روزی هشدار داده بود. او ارزش بازیکنان باتجربه را بیش از دقایق بازیشان میدانست و آنها را «نگهبانان جو تیم» مینامید. حالا تیم آلونسو جوانتر، پرتحرکتر اما شکنندهتر است. فدریکو والورده با الگوی رفتاریاش آرام رهبری میکند، اورلین شوامنی منضبط است اما هنوز در حال یادگیری است، کیلیان امباپه در زمین برقآساست اما در روزمرگی تمرینات فاصله دارد و جود بلینگام که هنوز در ابتدای مسیرش است، به سمت نقش رهبری سوق داده میشود، شاید سریعتر از آنچه انتظار داشت.
در همین حال، گزارشها از چند مشکل درون تیمی حکایت دارند. وینیسیوس جونیور که زمانی نماد انرژی تازه رئال بود، حالا ظاهرا بر سر تمدید قرارداد با این باشگاه دچار اختلاف شده است. گفته میشود او چند پیشنهاد را رد کرده است و اصرار دارد باید بالاتر از امباپه، بلینگام و حتی بازیکنان قدیمی بیشترین دستمزد را دریافت کند. منابع نزدیک به این باشگاه تاکید دارند که مسئله دیگر مالی نیست، بلکه نمادین است چون وینیسیوس باور دارد جایگاه و سهمش از موفقیتها شایسته بالاترین سطح است.
در گزارش اتلتیک همچنین آمده که ژابی فقط برای بردن بازیها نیامده، بلکه برای تغییر برخی «عادات نادرست» آمده است. او در والدبباس انضباط را بازتعریف کرده است: حضور به موقع را الزامی کرده، شدت تمرینات را بالا برده و هرگونه سلسله مراتب بین «ستارهها» و «تازهواردها» را حذف کرده است. یکی از اعضای کادر فنی گفت: «او مربیای است که با بازیکنان تمرین میکند، نه کسی که فقط از بیرون تماشا کند.» پیام او روشن است: استعداد به تنهایی دیگر کافی نیست.
اما اصلاح فرهنگی در باشگاهی که به نتیجه فوری اعتیاد دارد، روندی کند است. برخی در رئال ماموریت آلونسو را چنین توصیف میکنند: «تبدیل یک تیم لوکس به تیمی منضبط.» رویکرد بیتساهل و عملی او تفاوتی آشکار با سبک آرام آنچلوتی دارد. با این حال، عادتهای قدیمی همچنان پابرجاست، از دیر رسیدن و خودبینی گرفته تا نداشتن رضایت کافی. مبارزه آلونسو به اندازه مبارزه تاکتیکی، روانی نیز هست. تلاشی برای بازسازی ذهنیت جمعی تیم پیش از این که شبهای بزرگ دوباره استقامتشان را بیازمایند.
فراتر از تیم اصلی، چشمانداز آلونسو گستردهتر است. در هفتههای اخیر، او ایده یورگن کلوپ درباره ایجاد لیگ زیر ۲۱ سال در آلمان را بازتاب داده و پیشنهاد کرده است اسپانیا هم باید چنین ساختاری داشته باشد. آلونسو گفت: «نسلی کامل از بازیکنان بین فوتبال پایه و سطح حرفهای گم میشوند. ما به رقابتی ساختارمند نیاز داریم که از همان ابتدا مسئولیتپذیری را آموزش دهد.»
بازیکنانی مانند نیکو پاز، آردا گولر و آلوارو رودریگز استعداد عظیمی دارند اما فضای رقابتی کافی برای پل زدن میان رده جوانان و فوتبال نخبگان در اختیارشان نیست. آلونسو باور دارد که اصلاحات ساختاری برای پرورش بلوغ و کاهش «سالهای از دست رفته» که بسیاری از بازیکنان جوان پیش از تثبیت در سطح حرفهای تجربه میکنند، کاملاً ضروری است.