پشت پرده مشت جنجالی: از بیهوشی تا عکس فتوشاپی!

به گزارش "ورزش سه"، مهدی حاجی موسایی، اولین مدال آور تکواندوی ایران در مسابقات قهرمانی جهان 2025 که با مدال نقره اش توانست کمی بار را از روی دوش کادرفنی هم بردارد، در فینال به شکل عجیبی شکست را پذیرفت. او در همان تایم اول در حالی که از حریف پیش بود و حتی کارت اعتراض تکواندوکار تونسی هم سوخته بود، به خاطر ضربه مشت حریف که به گلوی او برخورد کرد، روی زمین افتاد و نتوانست به مبارزه ادامه دهد.
بعد از اینکه مهدی حاجی موسایی برخلاف تصور مربیان و مسئولین فدراسیون تکواندو بازنده اعلام شد و به مدال نقره رسید، برخی با انتقاد از سرمربی تیم ملی و رئیس فدراسیون مدعی شدند دستور آن ها بوده که این تکواندوکار ایرانی به مبارزه ادامه ندهد تا به خاطر خطای حریف پیروز مبارزه اعلام شود؛ فرضیه ای که بارها در چند روز اخیر از سوی هادی ساعی و مجید افلاکی رد شد.
مهدی حاجی موسایی که در سومین تجربه جهانی اش اولین مدال خود را به دست آورد، در گفتگویی جزییات اتفاقاتی که در مسابقات جهانی 2025 ووشی چین برایش رخ داده را تشریح کرد.

* طلایم نقره شد و شرمنده شدم
برای طلا رفته بودم. متاسفانه مدال طلایم تبدیل به نقره شد و شرمنده شدم. من در سومین حضور جهانی ام در وزن 63- کیلوگرم به میدان رفته بودم و قبل از این در دو تجربه اولم نتوانسته بودم مدال بگیرم. خدا را شکر که این بار دست خالی برنگشتم و نتیجه زحماتم را با رفتن به فینال و همین مدال نقره گرفتم. در فینال هم قادر بودم که مدال طلا بگیرم و از حریف جلو بودم، اما مصدومیتی برایم پیش آمد و حریف ضربه خطایی زد که قادر به ادامه دادن نبودم. شرمنده مردم و جامعه تکواندو شدم.

* نه نفسم بالا می آمد، نه چیزی می دیدم
حریفم در فینال مشتی به من زد که بعد از آن چند ثانیه چیزی متوجه نشدم. تایمی که هوشیاری ام را به دست آوردم، دیدم که دکتر تیم به من می گوید می توانی بلند شوی که من گفتم اره می توانم بلند شوم فقط باید کمی هوشیارتر شوم. لحظه ای که بلند شدم همه امیدم این بود که بتوانم مبارزه را ادامه دهم، اما دیدم نه می توانم درست نفس بکشم و نه می توانم درست ببینم. بعد از آن بازهم روی زمین نشستم و دیگر چیزی یادم نمی آید تا اینکه چشمم را باز کردم و دیدم روی تخت هستم.

* از دکتر پرسیدم هوگوی من چه رنگی بود؟!
وقتی به هوش آمدم، دیدم روی تلویزیونی که در آنجا قرار داشت، اعلام شد هوگوی آبی برنده است. به خودم نگاه کردم و دیدم هوگو تنم نیست. حتی یادم نمی آمد که هوگوی چه رنگی را به تن داشتم. از دکتر تیم پرسیدم که هوگوی من چه رنگی بود که گفت قرمز بود. آنجا دیگر همه چیز تمام شد و حالم خیلی بد بود. نفس تنگی و سرفه هم داشتم. به هر حال قسمت اینطور بود که من نقره بگیرم.

* گفتند عکس توزیع مدال را خودشان درست کردند
تایم توزیع مدال هم حالم خیلی بد بود و دستگاه اکسیژن به من وصل بود. به من گفتند نمی توانی برای توزیع مدال بروی. تیم ایران هم اعتراض زده بود و من هم حال خوبی نداشتم و نتوانستم روی سکو بروم. وقتی روزهای بعدی حالم خوب شد و رفتم مدالم را تحویل بگیرم، برایم سکو چیدند و تمام کارها را مثل همان روز انجام دادند تا بتوانم روی سکو یک عکس یادگاری خوب داشته باشم. بعد که عکس منتشر شد، برخی گفتند این را با فتوشاپ درست کردند، اما همه این کارها را با فدراسیون جهانی انجام داد و آن اتفاق بهترین لحظات برای من بود.

* پشتم به ساعی و افلاکی گرم است
جا دارد در آخر تشکر ویژه ای از آقای ساعی داشته باشم که همیشه کنارمان هستند و تجربیاتشان را در اختیار من قرار می دهند. استاد افلاکی هم همیشه زحمات زیادی می کشند و پشتم به او گرم است. خیلی از اساتید برایم زحمت کشیدند تا به اینجا رسیدم و توانستم این مدال ارزشمند را بگیرم.