کشف جدید سه‌شیرها: گریلیش جدید، پدریِ انگلیس

به گزارش ورزش سه، توماس توخل بار دیگر جک گریلیش را نادیده گرفت، اما این بار نامی تازه را به ترکیب انگلیس اضافه کرد؛ هافبکی جوان، با موهای بسته و بازی پا‌به‌توپ خیره‌کننده.

الکس اسکات، که در بریستول‌سیتی با لقب «گریلیش گرنزی» شناخته می‌شد، به‌دلیل سبک بازی شبیه به ستاره منچسترسیتی، جک گریلیش، و زادگاهش در جزیره گرنزی، از همان ابتدا مورد توجه قرار گرفت. گریلیش پس از دیدار جام حذفی در سال ۲۰۲۳، او را «استعدادی واقعاً بزرگ» نامید و پپ گواردیولا هم از او به‌عنوان «بازیکنی باورنکردنی» یاد کرد.

در آن دوران اسکات بیشتر نقش شماره ۱۰ آزاد را داشت؛ خلاق، رها و پیش‌بینی‌ناپذیر. اما حالا، با دگرگونی در سبک بازی‌اش و تبدیل شدن به شماره ۸ پرتلاش و منظم، نگاه توخل را به خود جلب کرده است. نمایش هماهنگ و پرتحرک او در کنار الیوت اندرسون در قهرمانی تیم زیر ۲۱ سال انگلیس در اروپا، نخستین نشانه از این بلوغ بود.

این دعوت به تیم ملی، نقطه عطفی است در مسیر بازیکنی که روزی پس از رد شدن از طرف آکادمی ساوت‌همپتون به‌دلیل «جثه کوچک»، به تیم محلی گرنزی بازگشت تا فقط فوتبال بازی کند. حالا همان پسر ۲۲ ساله، در میان ستارگان تیم ملی ایستاده است.

توخل در نشست خبری اعلام اسکواد تیم ملی انگلیس گفت: "الکس سزاوار حضور در جمع ماست. برای نخستین بار در قهرمانی زیر ۲۱ ساله‌ها بازی او را از نزدیک دیدم. در کنار اندرسون عالی بود و سهم بزرگی در فتح جام داشت. از آن زمان، به بازیکن اصلی بورنموث تبدیل شده و با عملکردش به این تیم‌ملی دعوت شده. او به‌عنوان شماره ۸ می‌آید تا استعداد و شخصیتش را نشان دهد."

اسکات که الگویش پدری از بارسلوناست، در هر ده بازی این فصل لیگ برای بورنموث به میدان رفته و نقش مهمی در صعود تیم به رتبه پنجم داشته است.

این هوادار قدیمی تاتنهام، فرزندخوانده مایا لتیسیه — مدافع منچستریونایتد و تیم ملی زنان انگلیس — پیش از تمرین امروز تیمملی با تشویق هم‌تیمی‌هایش روبه‌رو شد.

آندونی ایرائولا، مربی بورنموث، درباره‌اش گفت: "الکس پسر باهوشی است و بسیاری از بازیکنان تیم ملی را از رده‌های پایه می‌شناسد. باید از این فرصت استفاده کند، بیاموزد و همان‌طور که همیشه بوده، فروتن بماند و بجنگد."

در مسیری که از زمین‌های محلی گرنزی آغاز شد تا کمپ تیم ملی انگلیس، الکس اسکات آرام و بی‌هیاهو بالا آمد و حالا شاید نوبت آن رسیده باشد که جهان، «گریلیش گرنزی» را با نام خودش به خاطر بسپارد نه با لقبی برای تشبیه به جک گریلیش.