واگذاری کامل لاروخا به بارسلونا
مادریدی‌ها شاکی‌اند: سهم‌مان در تیم ملی کم است!
به گزارش ورزش سه، فهرست بازیکنانی که برای مسابقات ملی دعوت می‌شوند، معمولاً تصویری دقیق از فوتبال هر کشور ارائه می‌کند. انتخاب ۲۶ نفره‌ی لوئیس دلا فوئنته برای دیدارهای اسپانیا مقابل گرجستان و ترکیه نشان می‌دهد که اسپانیا همچنان یک قدرت صادرکننده در فوتبال است.
این ۲۶ بازیکن به ۱۵ باشگاه مختلف تعلق دارند؛ هشت تیم اسپانیایی و هفت تیم خارجی، که چهار تای آن‌ها از لیگ انگلیس هستند. بارسلونا با چهار بازیکن بیشترین سهم را در اختیار دارد؛ رقمی که با حضور لامین یامال پنج نفر می‌شد. سهم رئال مادرید تنها یک بازیکن است. البته در شرایط عادی، نام کارواخال هم در فهرست قرار می‌گرفت. همین‌طور رودری، پدری، گاوی، نیکو، لو نورمان… همیشه کسانی به دلایل مختلف غایب‌اند. اما روند کلی نشان می‌دهد که وزن و نقش مادرید در تیم ملی رو به کاهش است.
حضور زیاد بازیکنان اسپانیایی در بارسلونا محصول نیاز ناگزیر باشگاهی است که زیر فشار مالی قرار دارد؛ باشگاهی که به ادعای خودش نه فقط یک تیم، بلکه چیزی بیش از آن است. بازیکنان خارجی رئال مادرید، در مقابل، بازتاب ایدئولوژی یک امپراتوری جهانی‌اند؛ جهانی‌گرایی‌ای که قطعاً رنگ‌وبوی پرولتاریایی ندارد.
فرزندان آکادمی، فرزندخواندگان محبوب سکوها هستند؛ به خاطر نزدیکی عاطفی و پیوندهایی که از دل باشگاه می‌آید. با این حال، وفور خارجی‌ها در مادرید و تیمهای دیگر، از علاقه هواداران به رنگ‌هایشان نمی‌کاهد؛ رنگ‌هایی که هر تغییر مسیر یا هر چرخش فلسفی را تاب می‌آورند. در مقابل، برخی در اسپانیا معتقدند حضور انبوه بازیکنان اسپانیایی در تیمهای خارجی باعث می‌شود شور هوادار نسبت به تیم ملی کاهش یابد و دلبستگی‌اش به باشگاه بیشتر شود.
پس از سال‌ها فوتبال اسپانیا دوباره به فرهنگ باشگاهی خود بازمی‌گردد.
اسپانیا تیم ملی فوق‌العاده‌ای دارد. اما تا زمانی که نوبت به آزمون‌های واقعی و رقابت‌های شدید بین تعداد زیادی ستاره از باشگاه‌های مختلف اسپانیایی نرسد، پیروزی پرگل مقابل گرجستانِ ناتوان تنها رضایتی ملایم ی‌گذارد. ترکیه هم بعید است شور تازه‌ای در این مسیر ایجاد کند.
