غنیمت‌هایی از یک بازی تکراری؛
یادداشت: درس چگونه تیم شدن مقابل ازبک‌ها!
به گزارش "ورزش سه"، فارغ از آنکه دیدار با یک تیم آسیایی که سبک بازی‌اش (به دلیل غیبت روسیه، اوکراین و تیم‌هایی از این دست) شباهتی با هیچ‌کدام از تیم‌های راه‌یافته به جام جهانی و رقبای احتمالی ندارد، اما برتری قاطعانه ازبک‌ها بر مصر نشان می‌دهد آنها چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه خوشمان بیاید یا نیاید، خودشان را به سطح بالاتری نسبت به سال‌های گذشته‌شان رسانده‌اند و برای ما رقیبی در حد و اندازه‌های کره جنوبی شده‌اند.
همچنین قهرمان شدن یا نشدن در تورنمنت دوستانه به خودی خود نمی‌تواند دارای ارزش یا عاملی نگران‌کننده باشد؛ پس بدون توجه به نتیجه کلی تیم ملی فوتبال کشورمان در این فیفادی باید به سایر ابعاد فنی شاگردان قلعه‌نویی پرداخت و به نظرات ناکارشناسانی که کیپ‌ورد را صرفا به دلیل سابقه و نامش مورد تمسخر قرار می‌دهند توجهی نکرد.
اینکه شجاع خلیل‌زاده با وجود تمام حواشی پیرامونش در بهترین کیفیت چند سال اخیر خود قرار دارد و نمی‌توان صرفا به دلیل بیان برخی حرف‌های نادرست و نابجایش او را تخطئه کرد. یا بیرانوند با لباس سراسر مشکی در قفس توری، به‌خصوص در ضربات پنالتی، مخوف‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. و حتی رسیدن به این فهم مشترک در بین اهالی فوتبال که گل‌زدن و گل‌نخوردن در جریان بازی، هر دو به یک اندازه مهم، حیاتی، سخت و تاثیرگذار هستند، را می‌توان از دستاوردهای دو دیدار تیم ملی پیش از برگزاری مراسم قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۲۶ دانست.
اما برخلاف میل و علاقه سرمربی تیم ملی، الان وقت به‌به و چه‌چه کردن نیست و تا فرصت باقی است، باید نکات منفی را گفت و شنید و در پی رفع آنها برآمد.
اولویت هم باید تدارکات کافی و لازم تا پیش از آغاز جام جهانی باشد. فدراسیون فوتبال و سایر ارکان مرتبط تا آن زمان وظیفه‌ای جز پیدا کردن و هماهنگی جهت انجام مسابقات دوستانه ندارند. آنها باید پیگیری‌های شخصی مستمر برای دریافت ویزا را رها کنند و به سراغ رقبایی بروند که با توجه به سیدبندی، احتمال هم‌گروهی بیشتری در جام جهانی با ما دارند؛ یعنی اروپایی‌ها و نمایندگان آفریقا. تیم‌هایی که به کادر فنی کمک کنند به همان میزان شناختی برسند که ازبکستان از ما پیدا کرده است (و بالعکس)، همان مساله‌ای که در بسته نگه داشتن دروازه موثر خواهد بود.
نکته بعدی اینکه هرچقدر بازی‌های ملی بیشتری تدارک دیده شود، دست کادر فنی برای محک‌زدن بازیکنان جوان و کم‌سابقه فراهم می‌شود. فوتبالیست باانگیزه‌ای مثل کوشکی می‌تواند تیم را به‌تنهایی از کرختی دربیاورد و به مهاجمی مثل علیپور کمک کند خود را در کنار ستاره و کاپیتان تیم یعنی طارمی پیدا کند.
علاوه بر اینها، نمایش فردی چشم‌نواز نفراتی از این دست شاید باعث شود بال‌های پرواز تیم با احتیاط بیش از حد و بی‌مورد بسته نشود، وقتی نفرات پرشمار و تکنیکی می‌توانند در دو سمت کارهای هجومی را تنوع ببخشند و موقعیت‌های گلزنی بیشتر و خطرناک‌تری ایجاد کنند.
یادمان نرود در کنار تمام نکات فنی، بحث روحی‌روانی نیز حائز اهمیت است؛ به‌خصوص در تورنمنت‌هایی مثل جام جهانی که تیم‌ها نزدیک به یک ماه به اردو می‌روند و اعضای تیم در حین آن، به نوعی خانواده محسوب می‌شوند.
وقتی بازیکنی به دلیل مصدومیت شدید مجبور به ترک زمین می‌شود، نفر جایگزین نباید نسبت به او بی‌تفاوت عمل کند. حداقل کاری که او برای حفظ روحیه و انسجام نه‌تنها فرد مصدوم بلکه کل تیم می‌تواند انجام دهد، دلداری دادن به هم‌تیمی است. همان رفتار مشابهی که انتظار می‌رود درباره بازیکنانی که پنالتی خراب می‌کنند نیز انجام پذیرد.
در فاصله شش ماه مانده تا جام جهانی ۲۰۲۶ انتظار می‌رود کلیه اعضای تیم ملی به دنبال ایجاد چنین فضایی باشند و با دست خودشان کاری نکنند که فاصله بین مردم و آنها افزایش پیدا کند. هرچند حتی اگر میزان حساسیت و علاقه مردم به تیم ملی در حال حاضر چنگی به دل نزند، اما همه می‌دانیم ته دلمان چه می‌خواهیم!
مهدی بشکنی
