
به گزارش ورزش سه، استقبال گسترده مردم کابل از کاروان افغانستان، ابعادی فراتر از موفقیت ورزشی داشت. افغانستان با وجود شرایط پیچیده سیاسی و اجتماعی، بهویژه محدودیتهای اعمالشده علیه ورزش زنان، در این دوره زیر پرچم پیشین کشور شرکت کرد؛ تصمیمی که نشاندهنده شکاف میان دولت «طالبان» و ساختار رسمی ورزش در جهان است. حکومت طالبان به دلیل حضور زنان، کمیته فعلی المپیک را به رسمیت نمیشناسد؛ درحالیکه نهادهای بینالمللی نیز هیچ کمیته جایگزینی بدون حضور زنان را قبول نمیکنند. در چنین وضعیتی، کاروان افغانستان ترجیح داد نماینده کشوری باشد که مردم میشناسند، نه نماد سیاسی متغیر آن.
در سالن ورودی فرودگاه، حضور سه مدالآور این کشور، محمد یوسف جهانگیر (طلایی)، محسن رضایی (نقره)، و محمد جعفر سلطانی (برنز)، موجی از تشویق و احساسات به همراه داشت. یکی از تصاویر پربازدید، پدری بود که فرزندش را روی شانه گذاشته و رو به قهرمانان میگفت: «ببین… اینها نگذاشتند کشور تنها بماند.»
این استقبال پرشور فراتر از ابعاد واقعی حضور افغانستان در مسابقات بود، اما برای مردمی که در سالهای اخیر از بیشتر عرصههای بینالمللی دور ماندهاند، چنین لحظاتی یادآور این است که ورزش هنوز میتواند تصویری آبرومند از کشور ارائه کند. همزمان، برخی فعالان حقوق زنان در فضای مجازی نوشتند: «کاش همین وحدت درباره حقوق زنان، آموزش و آزادی هم دیده میشد.» این واکنشها نشان میدهد خوشحالی کابل، هرچند واقعی، نمیتواند بر بحرانهای عمیقتر سایه بیندازد.

با این حال، لحظه ورود کاروان به فرودگاه نمایی نادر از همگرایی اجتماعی بود؛ جمعیتی که شادی میکردند، کاروانی که پرچمی غیررسمی را حمل میکرد و سه ورزشکار که یادآوری کردند افغانستان هنوز توانایی پیروزی در سختترین شرایط را دارد.

محمد یوسف جهانگیر، نخستین طلای تاریخ افغانستان در بازیهای همبستگی اسلامی را در وزن ۷۰–۷۵ کیلوگرم مویتای کسب کرد؛ جایزهای که توسط شاهزاده فهد بن جلوی، رئیس کمیته سازماندهنده بازیها، به او اهدا شد. محسن رضایی مدال نقره و محمد جعفر سلطانی برنز را بهدست آوردند تا افغانستان با سه مدال در جایگاه بیستوششم قرار گیرد.

در جدول نهایی، ترکیه با ۱۵۵ مدال (۷۲ طلا، ۴۴ نقره، ۳۹ برنز) در صدر ایستاد. ازبکستان با ۹۶ مدال (۲۹ طلا، ۳۵ نقره، ۳۲ برنز) دوم شد و ایران با ۸۱ مدال (۲۹ طلا، ۱۹ نقره، ۳۳ برنز) جایگاه سوم را گرفت. عربستان با عملکردی قوی در روزهای پایانی به رده چهارم صعود کرد و مصر در جایگاه پنجم ایستاد.