از خجالت آب شوید! شرم‌آورترین شکست سال

به گزارش "ورزش سه"، تافی‌ها با وجود کارت قرمز عجیب، از شیاطین سرخ پیشی گرفتند. روبن آموریم در سالگرد حضورش در منچستریونایتد، سیلی‌ای محکم از اورتون دریافت کرد.

تهدید می‌شد که این بازی تنها به دلیل اخراج عجیب ادریسا گِیه در دقیقه ۱۳، به خاطر سیلی زدن به هم‌تیمی‌اش مایکل کین، در یادها بماند. اما در عوض، اورتون نام خود را در تاریخ ثبت کرد؛ آن‌ها به اولین تیمی تبدیل شدند که درست یک سال پس از اولین بازی آموریم به عنوان سرمربی، منچستریونایتد را در لیگ برتر در اولدترافورد با ۱۰ بازیکن شکست می‌دهد.

دیوید مویس در دوران ۱۰ ماهه حضورش در نیمکت میزبان اولدترافورد برای پیروزی تقلا می‌کرد و این اولین برد او در نیمکت تیم میهمان در نوزدهمین تلاشش در لیگ برتر در این ورزشگاه بود. مویس صدها بار تاکتیک دفاع مطلق و سخت را مدیریت کرده و در مقابل تیم سابق خود نیز همین کار را کرد. 

برای آموریم، اولین پیروزی لیگ او تقریباً یک سال پیش مقابل اورتون بود، اما این شکست یکی از بدترین شکست‌های او بود.

فراتر از شرم باخت به تیمی که بیش از ۸۰ دقیقه با یک بازیکن کمتر بازی کرد، این نمایش یونایتد یک پسرفت بود که یادآور برخی از نمایش‌های بی‌هدف آن‌ها تحت هدایت سرمربی پرتغالی در فصل گذشته بود. 

آموریم در خانه مقابل تیمی که در نیمه پایین جدول قرار داشت، هفت بازیکن با گرایش دفاعی انتخاب کرد، در حالی که پیروزی می‌توانست یونایتد را به رده پنجم برساند. این عادات بد است که شک و تردیدها را نسبت به مربی‌ای که در هفته‌های اخیر قدم‌های روبه‌عقبی برداشته، تقویت می‌کند. در نیمه اول و پایان بازی سوت‌های اعتراض‌آمیز شنیده شد.

لحظه اخراج عجیب گِیه

موفقیت مویس با واکنش عجولانه گِیه خدشه‌دار شد. گِیه که از دفاع شلخته‌ای که به برونو فرناندس اجازه داد شوتی به سمت دروازه بزند، خشمگین بود، با کین درگیر شد. کین او را هُل داد و گِیه نیز سیلی خود را به مدافع میانی زد. کین، که خویشتن‌داری نسبی نشان داده بود، با خشم انگشت خود را روی شقیقه‌اش فشار داد و گِیه را سرزنش کرد.

داور بلافاصله کارت قرمز را از جیبش بیرون آورد. این موضوع تنها خشم گِیه را بیشتر کرد. جردن پیکفورد و ایلیمان اندیایه تلاش کردند او را مهار کرده و به سمت تونل هدایت کنند. حتی یک بازیکن اورتون نیز به این تصمیم اعتراض نکرد.

این یک جنگ داخلی در حد خشونت لی بویر و کیرون دایر در سنت جیمز پارک در سال ۲۰۰۵ یا استیو مک‌مانامان و بروس گروبلار در دربی مرسی‌ساید در سال ۱۹۹۳ نبود. بویر و دایر اخراج شدند، همان‌طور که ریکاردو فولر به دلیل پرخاشگری به اندی گریفین در وستهام در سال ۲۰۰۸ اخراج شد. تلافی گِیه مصداق رفتار خشونت‌آمیز بود و او سه جلسه محروم خواهد شد.

شیموس کلمن پیش از این با لگد زدن به یک بطری آب، به آرامی از زمین خارج شده بود. اما خیلی زود گِیه با خشم بیشتری به او پیوست.

کیرنان دیوزبری-هال تضمین کرد که بازی نتیجه‌ای از پیش تعیین شده نخواهد داشت. ضربه زیبای او در دقیقه ۲۹، هواداران لیورپولی اورتون را در بخش میهمان به وجد آورد.

در حالی که اورتون یک مهاجم هدف شایسته ندارد، اما یک مثلث هجومی با استعداد شامل دیوزبری-هال، اندیایه و جک گریلیش دارد. (هر بار که گریلیش، بازیکن قرضی منچسترسیتی، توپ را لمس می‌کرد، با سوت اعتراض‌آمیز هواداران یونایتد مواجه می‌شد.)

یونایتد چنان آشفته بود که این توهم را ایجاد می‌کرد که بازی ۱۱ در برابر ۱۱ است. دلیخت در ارزیابی یک ضربه سر اشتباه کرد که منجر به پرتاب اوت به نفع اورتون شد و لوک شاو به او اعتراض کرد. همچنین زمزمه‌هایی از نارضایتی هواداران یونایتد از بی‌اثر بودن جاشوا زیرکزی شنیده می‌شد.

این اولین حضور زیرکزی در ترکیب اصلی پس از ۲۲۵ روز بود و می‌توان دلیلش را فهمید. آخرین گل او در لیگ برتر در یکم دسامبر مقابل اورتون بود.

جیمز تارکوفسکی، که بدون شک از نمایش دو گله زیرکزی مقابل او در اولدترافورد یک سال پیش آزرده بود، در دقیقه هشتم با یک خطای بدون توپ تلاش کرد مهاجم هلندی را تضعیف کند. زیرکزی به سمت تارکوفسکی حمله کرد، اما بعداً در نیمه اول دوباره توسط او سرنگون شد و از تماس‌ها به نحو اغراق‌آمیزی استفاده کرد. تارکوفسکی او را ترسانده بود.

حضور زیرکزی تنها به دلیل مصدومیت عجیب ماتئوس کنیا بود که مانع از روشن کردن چراغ‌های کریسمس آلترینگهام توسط او شد. ممکن است پس از این فصل، کار زیرکزی در یونایتد نیز به پایان برسد. میسون مونت یا کوبی ماینو، که هر دو در نیمه دوم به میدان آمدند، انتخاب‌های مناسب‌تری نسبت به زیرکزی بودند. یونایتد نشان داده است که بدون یک مهاجم نوک صریح در خط حمله، تیم تیزتری است.

تا دقیقه ۷۹، زیرکزی تهدیدی برای دروازه ایجاد نکرد و ضربه سر  او با درخشش پیکفورد مهار شد. دروازه‌بان شماره یک انگلیس ۹ دقیقه بعد دوباره زیرکزی را ناکام گذاشت.

یونایتد تا زمانی که دیوزبری-هال توپ را به تور نرسانده بود، حتی با ۱۰ نفره بودن حریف، بی‌دندان بود. ناگهان، آماد پیکفورد را به چالش کشید و پاتریک دورگو، که هفته گذشته در هامپدن پارک گل زده بود، با یک شوت از کنار پا به شکلی خطرناک، استرتفورد اِند (جایگاه هواداران) را تهدید کرد. استرتفورد اِند نیز به دلیل عدم تمایل دورگو به حمله از سمت چپ به جِیک اوبراین، از او انتقاد می‌کرد.

برای دومین بازی متوالی، آموریم نصیر مزراوی را در سمت مخالف (بال راست) به کار گرفت. دو مدافع کناری در نقش وینگ‌بک. بسیار دفاعی. یونایتد پیش از شروع بازی و در آستانه بیستمین سالگرد مرگ جورج بِست، به او ادای احترام کرد. آموریم هنوز هویت هجومی یونایتد که به آن مشهور است را به طور کامل احیا نکرده است.

هواداراندر اواخر بازی با عصبانیت شعار «حمله، حمله، حمله» سر دادند. زمانی که تنها چهار دقیقه وقت اضافه اعلام شد، حال و هوای آن‌ها بدتر شد.

آموریم تعادل را با بیرون کشیدن مزراوی و آوردن مونت در نیمه دوم، و تغییر جای آماد به وینگ راست، برقرار کرد. دورگو پیش از ساعت بازی تعویض شد.

فرناندس، که بیش از حد تلاش می‌کرد، پاس عقب مونت را در دقیقه ۷۱ با بی‌دقتی از بالای دروازه به بیرون زد. حتی برونو نیز از خشم و اندوه تماشاگران مستأصل یونایتد در امان نماند و بالاخره سوت پایان، اورتون برد و شرمساری برای شیاطین ماند.