دفاع مارتینز از ستاره تیمش:
رونالدو ثابت کرد که بدن بازیکن را بازنشسته نمی‌کند!
به گزارش "ورزش سه"، مارتینز که به عنوان کارشناس مهمان در برنامه Monday Night Football شبکه اسکای اسپورت حضور پیدا کرده بود، به صورت مفصل درباره رونالدو و این که چرا او همچنان برای پرتغال یک دارایی مهم محسوب می‌شود صحبت کرد. رونالدو در زمان برگزاری جام جهانی ۴۱ ساله خواهد بود و با النصر قراردادی دارد که تا پس از چهل و دومین سالگرد تولدش در ۲۰۲۷ ادامه دارد.
مارتینز در این باره گفت: «بدیهی است که همه درباره رونالدو نظر دارند. چیزی که من می‌بینم این است که وقتی ما برنده می‌شویم و کریستیانو یک یا دو گل می‌زند، سوال رسانه‌ها این است که وقتی کریستیانو نباشد چه خواهید کرد؟ تیم بیش از حد به کریستیانو وابسته است. وقتی کریستیانو گل نمی‌زند، سوال این است که چطور می‌خواهید با حضور یک بازیکن ۴۰ ساله در تیم پیروز شوید؟
برای ما موضوع ساده‌تر از این‌هاست. او بازی می‌کند چون در ۳۰ بازی اخیر ۲۵ گل به ثمر رسانده است. رکورد او باورنکردنی است. وقتی وارد اردوی تیم ملی می‌شود، نمونه‌ای از حرفه‌ای‌گری است. مراقبت از خودش و استفاده از هر روز برای بهتر شدن. سپس آن غرور بازی برای تیم ملی مطرح است. او تنها بازیکن مرد در تاریخ جهان است که ۲۲۷ بازی ملی انجام داده است.
مواردی وجود دارد که حالا به رفتار و نگرش برمی‌گردد. در فوتبال ملی هیچ چیز به کسی بخشیده نمی‌شود. هر بازیکنی توان رقابتی خارق‌العاده‌ای دارد و آنچه کریستیانو علاوه بر گلزنی به همراه می‌آورد، نگرش و عطش برای تیم ملی است. بنابراین تا زمانی که این را دارد، منبع شگفت‌انگیزی از انرژی مثبت مسری در رختکن است.
او تبدیل به متخصصی در محوطه جریمه به عنوان تمام کننده شده و این میل او برای ادامه پیشرفت است. من همیشه باور داشتم که بدن بازیکن را بازنشسته می‌کند. وقتی تلاش کریستیانو را دیده‌ام، متقاعد شده‌ام که این مغز است که یک فوتبالیست را بازنشسته می‌کند. بدن او از تمرکز و ذهنیتش تبعیت می‌کند.
او این کار را برای هیچکس دیگر انجام نمی‌دهد، برای خودش انجام می‌دهد. وقتی ما بازیکنان را تحلیل می‌کنیم، می‌توانیم درباره هر جنبه‌ای صحبت کنیم، اما هرگز میل و عطش را تحلیل نمی‌کنیم. او بیشترین عطشی را دارد که من در یک بازیکن دیده‌ام. معمولا بازیکن پس از بردن یک جام، روز بعد همان میل و اشتیاق را در شیوه کارش ندارد. او این احساس را دارد. نمی‌دانم طبیعی است یا نتیجه کار سخت او، اما این میل را دارد که خودش را ناامید نکند.
فکر نمی‌کنم لازم باشد چیزی را ثابت کند. فکر می‌کنم او در حال جاضر به مرحله‌ای رسیده است که برای خودش و کسانی که دوست‌شان دارد بازی می‌کند چون لازم نیست چیزی را به کسی ثابت کند. آنچه تا به حال به دست آورده است، برای به جا گذاشتن یک میراث کافی است.»
