
به گزارش "ورزش سه"، آبی در اوج آسمان و قرمز در قعر زمین، وقتی اشک از چشمان هواداران پرسپولیس سرازیر میشد و استقلالیها مشغول بستن بازوبند کاپیتانی بر بازوی جوانترین فوتبالیست تیم بزرگسالان خود بودند. بیست و چهارمین برد استقلال در شهرآورد، بهترین برد تاریخ آنها نیز بود: «سه هیچ!» نتیجه به قدری برای پرسپولیس سنگین و دردناک بود که آنها بلافاصله تصمیم گرفتند سرمربی خود، حمید استیلی، را برکنار کنند.
پرویز مظلومی، سلطان دربیها لقب گرفت. کسی که بدون احتساب جام ولایت، چهار برد متوالی را برای تیمش به دست آورد تا این عدد تبدیل به نماد باشگاه استقلال شود - در پاسخ به عدد شش که به بزرگترین برد این باشگاه در دربی اشاره داشت. آبیها برای سالیان متوالی، چیزی در جواب این عدد نداشتند. حتی رو به این آوردند که دربی شش تایی را زیر سوال ببرند و واقعیت آن را انکار کنند اما چهار برد متوالی چیزی به هواداران و حتی اعضای تیم استقلال داد تا در جواب شش نشان بدهند.
استقلال در آن شب درخشان، برای صعود به مرحله نیمه نهایی جام حذفی وارد زمین شد و دست برتر را هم در اختیار داشت اما پرسپولیس توانست در نود دقیقه، نتیجه تساوی بدون گل را حفظ کند اما مجتبی جباری با دو گل دقیقه 96 و 98 قفل دروازه پرسپولیس را شکست و در ادامه هم اسماعیل شریفات با عبور از علیرضا حقیقی، تیر آخر را بر پیکره بی جان پرسپولیس کوبید.

این ترکیب تیمی است که بزرگترین برد استقلال در دربی را رقم زد: «مهدی رحمتی، پژمان منتظری، حنيف عمران زاده، ميثم حسينی، مهدی اميرآبادی، کيانوش رحمتی، آندرانيک تيموريان، مجتبی جباری، ميلاد می داودی، آرش برهانی و فرهاد مجيدی.» اوضاع به حدی برای پرسپولیس بد بود که روزنامه هواداری این تیم هم روی جلد با اشاره به شعارهای هواداران پرسپولیس علیه حمید استیلی، به آنها طعنه میزد.
اما آن شب سیاه 1390 پاسخی در دربی بعدی دریافت کرد. جایی که در دقیقه 81 این مسابقه، روی پاس دیدنی محمد نوری، ایمون زاید گل اول را به ثمر رساند و یک دقیقه بعد با سانتر مهدویکیا گل بعدی را زد و در واپسین دقایق، پاس حسین بادامکی را به گل سوم تبدیل کرد تا روند بردهای استقلال را تغییر بدهد. این یک برد بزرگ برای پرسپولیس بود اما چیزی از عظمت و شکوه عدد چهار نکاست.
هواداران پرسپولیس اشاره میکردند که آنها در دربی 1350 توانستند چهار گل به تاج (استقلال) بزنند اما هواداران استقلال در پاسخ میگفتند، نماد ما چیزی برای حال حاضر است و نه گذشته. بنابراین هرکسی که در استقلال بود، چهار انگشت خود را بالا میبرد تا به پرسپولیس روزهای تاریک شهرآورد را نشان بدهد و اردوگاه پرسپولیس نیز عملا پاسخی برای آن نداشت چرا که این تیم در وضعیت نابسامان به سر میبرد.
اما این رکورد و این نماد، پایانی دردناک برای خالق آن داشت. جایی که پنج سال بعد، تیم پرامید و پرروحیه و پرانگیزه برانکو ایوانکوویچ، پیش از آنکه سالهای پرافتخار پرسپولیس را رقم بزند، تصمیم گرفت پاسخی محکم به عدد چهار استقلال بدهد، جایی که به قول هواداران این تیم، همه چیز از شوت احمد نوراللهی آغاز شد. صحبت از 20 فروردین 1395 است، جایی که پرسپولیس برای پاسخ به دربی 73 و چهارمین شکست متوالی این تیم، چهار بار دروازه مهدی رحمتی را باز کرد.

دو گل در نیمه اول از مهدی طارمی در حالی وارد دروازه استقلال شد که این تیم در آخرین دقایق یک پنالتی هم به دست آورد و در حالی که مهدی طارمی قصد داشت تا مانند همایون بهزادی و ایمون زاید هت تریک کند و به همین علت پنالتی را به کسی نداد، مهدی رحمتی ضربه او را گرفت تا شاید از یک فاجعه در نیمه نخست جلوگیری کند. البته فاجعه بزرگتری در پیش بود. زمانی که رامین رضاییان دفع ناقص مدافع استقلال را تبدیل به گل کرد و در ادامه نیز نوبت به محسن مسلمان رسید تا پاس مهدی طارمی را به گل چهارم تبدیل کند. پرگلترین دربی بعد از انقلاب که بزرگترین برد معاصر تاریخ باشگاه پرسپولیس برابر استقلال را هم رقم زد.
پرسپولیسیها احتمالا به خاطر دارند که در دقایق پایانی، محمد انصاری به سمت مهدی طارمی که پشت ضربه ایستگاهی قرار داشت، رفت و به او گفت که توپ را به بیرون بزند چرا که هواداران دوست نداشتند گل پنجم وارد دروازه استقلال شود. آنها فقط میخواستند انتقام عدد چهار گرفته و این نماد برای هواداران استقلال از بین برود یا حداقل پاسخی کامل برای آن وجود داشته باشد.
پرسپولیس بُرد و عدد چهار روی دست ستارههای این تیم به آسمان رفت. پایانی بر سرمربیگری پرویز مظلومی در استقلال، برای همیشه. دربی میتواند همین قدر بی رحمانه، سرمربیان را تا ابد از نیمکت تیم محبوبشان دور کند، هم استیلی، هم مظلومی.