روزی که مارادونا گفت یک اماراتی است!
به گزارش "ورزش سه"، شبِ ۱۴ مه ۲۰۱۱، اسطوره آرژانتینی، دیهگو آرماندو مارادونا، وارد امارات متحده عربی شد؛ مقصدش دوبی بود، شهری که از همان لحظه اول دلش را ربود. این سفر ابتدا خصوصی و به دعوت باشگاه الوصل انجام شد، اما تنها دو روز بعد، خبر بزرگ در تمام جهان پیچید: الوصل با مارادونا برای دو فصل قرارداد بسته است. کمی بعد، «امپراتور» در یک نشست خبری جهانی معرفی شد؛ انتقالی پر سر و صدا که معنایش این بود: بهترین شماره ۱۰ تاریخ فوتبال، افسانهای که میلیونها نفر عاشقش بودند، حالا قرار است در امارات زندگی و کار کند و دوبی را خانه دوم خود بداند.
از همان روزهای نخست، جرقههای یک رابطه عاشقانه میان مارادونا و کشور امارات روشن شد. در یکی از مصاحبههایش گفت: «خودم را اماراتی میدانم و تا آخر عمر این کشور را دوست خواهم داشت.» او شیفته امارات شد، عاشق دوبی؛ لباس سنتی پوشید، در جشنهای ملی شرکت کرد، همراه مردم در رقصهای فولکلور حضور یافت و با لبخندی از ته دل میگفت: «دوست دارم بقیه عمرم را اینجا زندگی کنم»؛ حتی آرزو کرده بود روزی در همین کشور از دنیا برود.
مارادونا در توصیف علاقهاش به دوبی جملهای دارد که هنوز در حافظه بسیاری مانده است: «مردم محترم اینجا مرا شگفتزده کردند. میتوانم آزادانه قدم بزنم، به سوپرمارکت بروم، به سینما بروم… وقتی به مرخصی میرفتم دنبال جایی میگشتم که فوتبال را نشناسند، اما دوبی همان چیزی بود که کم داشتم؛ آرامش، احترام، و اینکه اگر کسی امضا یا عکس میخواهد، با ادب درخواست میکند. اینجا همه با احترام رفتار میکنند؛ جایی دیگر اینطور نیست.»
مارادونا سالها دوبی را خانه دوم خود دانست. بارها گفت: «امارات پس از آرژانتین کشور دوم من است؛ دوبی یکی از زیباترین شهرهای جهان است و من از بودن در آن آرامش میگیرم.»
او بارها در شبکههای اجتماعی نوشت: «در دوران کارم در الوصل و الفجیره و بهعنوان سفیر افتخاری ورزش، فهمیدم که امارات معنای واقعی تسامح و پذیرش دیگران بدون هیچ تبعیضی است؛ چیزی که در زندگی روزمره مردم این کشور کاملاً دیده میشود.»
مارادونا سالها در امارات زندگی کرد، دو تیم را هدایت کرد، استعدادهایی را کشف کرد و در دل فوتبال دوستان اماراتی جای ویژهای ساخت. رابطه او با این کشور، رابطهای بود از جنس عشق، احترام و قدردانی.
۲۵ نوامبر ۲۰۲۰… شبِ بزرگی که فوتبال گریه کرد. مارادونا در ۶۰ سالگی و پس از عمل جراحی اعصاب، دچار ایست قلبی شد و از دنیا رفت. پنج سال از آن شب گذشته، اما یاد و نامش هنوز در جهان زنده است. تصاویر تابوتش زیر پرچم آبی و سفید آرژانتین همچنان نماد وداعی تلخ با اسطورهای است که نسلها را تحتتأثیر قرار داد. خانواده او در پایان سال ۲۰۲۴ اعلام کردند قصد دارند آرامگاهی بزرگ در قلب بوئنوسآیرس بسازند تا محل زیارت و یادبود باشد، گرچه تأکید کردند به دلیل مسائل حقوقی این کار زودتر از پایان ۲۰۲۵ ممکن نیست.
