در رئال افسرده شدم، رویایم در حال نابودی بود!
به گزارش "ورزش سه"، واران که در ۱۸ سالگی از لانس به رئال مادرید پیوست، میگوید: «در همان ماههای اول مادرید اولین مشکلات روانیام شروع شد. نوجوانی معمولی نداشتم، تنها بودم، مدام تمرین میکردم و تقریباً بازی نمیکردم. احساس میکردم رویایم در حال نابودی است. روی زمین کاملاً متمرکز بودم، اما بعد از تمرین نمیخواستم به خانه برگردم. افسرده شده بودم و از هیچچیز لذت نمیبردم.»
واران اعتراف کرد که در آن زمان با هیچکس حرف نزد: «فکر میکردم این هزینه موفقیت است. هزاران سؤال در سرم بود، آیا تصمیم درستی گرفتم که آمدم؟ باید بروم؟ باید حرف بزنم؟ در تنهایی کامل گیر کرده بودم و احساس میکردم همهچیز فرو میریزد.»
او حتی پس از قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۸ هم دوباره دچار افت شدید روحی شد: «بعد از رسیدن به قله فوتبال، سقوط وحشتناکی داشتم. این شاید کاملا عجیب باشد، اما همهگیری کرونا به من را نجات داد؛ بالاخره توانستم احساساتم را پردازش کنم و دوباره راهاندازی شوم.»
واران یکی از دلایل اصلی بازنشستگی زودهنگام خود در ۳۱ سالگی را برنامه دیوانهوار مسابقات میداند: «۹ روز بعد از فینال جام جهانی ۲۰۲۲ برای منچستر یونایتد بازی کردم؛ حتی فرصت غصه خوردن باخت را نداشتم. تقویم مسابقات بزرگترین مشکل است. یا ۱۰۰ درصد نیستی یا مثل ربات بازی میکنی. مصدومیتهای جسمی زیاد شدیدی داریم و تأثیرش بر سلامت روان بازیکنان بسیار سنگین است. این یکی از دلایلی بود که بازنشسته شدم؛ هیچ وقفهای برای ریکاوری جسمی و روانی نداشتم. فوتبال هم مثل جامعه شده؛ همیشه بیشتر، همیشه سریعتر. این بسیار اضطرابآور است. ما به استراحت نیاز داریم، نه چون نمیخواهیم بازی کنیم، بلکه برای اینکه بهتر بازی کنیم.»
در پایان، واران درباره تابوی سلامت روان در فوتبال گفت: «در رختکن همه مشکلاتشان را پنهان میکنند. سلامت روان هنوز موضوعی ممنوعه است. مهم است بگوییم آسیبپذیر بودن یعنی ضعیف بودن نیست. در شبکههای اجتماعی فقط بهترین لحظات را نشان میدهیم، اما پشت پرده لحظات سختی هم هست. ما اول از همه انسان هستیم. حرف زدن دربارهاش کمک میکند نشان دهیم مشکلات روانی میتواند هر کسی را درگیر کند.»
