میزبانی مکزیک زیر ذرهبین
مشکل بزرگ جام جهانی: کمبود اکسیژن!
به گزارش ورزش سه، جام جهانی ۲۰۲۶ علاو بر آزمون تاکتیک و تکنیک آزمونی جدی برای بدن بازیکنان هم خواهد بود. برگزاری برخی مسابقات در ارتفاعات مکزیک، خاطرهای قدیمی را زنده کرده؛ چالش «کمبود اکسیژن». تجربهای که برزیل سال ۱۹۷۰ با هوشمندی از آن عبور کرد و حالا، بیش از نیم قرن بعد، دوباره به دغدغه اصلی بسیاری از تیمها تبدیل شده است.
در ارتفاعات بالا، فشار هوا کاهش پیدا میکند و بهدنبال آن، میزان اکسیژن در دسترس بدن کمتر میشود. نتیجه این وضعیت، افت توان هوازی، خستگی زودرس و کاهش کیفیت ریکاوری است. تحقیقات علمی نشان داده که در چنین شرایطی، استارتهای بازیکنان تا ۳۰ درصد کاهش پیدا میکند و فاصلههای بین حملهها، حتی تا ۵۰ درصد افت دارد. یعنی بازیکن شاید همچنان بدود، اما کیفیت دویدن، شدت استارتهای انفجاری و توان بازگشت به وضعیت عادی به شدت پایین میآید.
مکزیسکو سیتی با ارتفاعی در حدود ۲۲۰۰ متر از سطح دریا، بهاندازه لاپاز بولیوی فوتبال را دشوار نمیکند ولی بازی در این ارتفاع آسان هم نیست. همین میزان ارتفاع کافی است تا ریتم بازیها کندتر، فیزیکیتر و فرسایشیتر شود. چهار بازی در گوادالاخارا و پنج بازی در مکزیکوسیتی، از جمله مسابقات حذفی، یعنی تعدادی از تیمها ناچار خواهند بود بخش مهمی از مسابقاتشان را در هوای کم اکسیژن برگزار کنند.
مسئله فقط خودِ مسابقه نیست؛ محل برگزاری اردوها نقشی تعیینکننده دارد. تیمهایی مثل مکزیک که در همان ارتفاع اردو میزنند، فرصت طلایی برای سازگاری دارند. اما تیمهایی که بین شهرهای همسطح و مرتفع جابهجا میشوند، با یک معادله پیچیده روبهرو خواهندبود: بدن هنوز با شرایط قبلی تطبیق پیدا نکرده، اما باید دوباره وارد فشار اکسیژنی تازهای شود. این همان جایی است که خطر واقعی آغاز میشود.
برخی تیمها در گذشته تلاش کردهاند با «حضور کوتاهمدت» در ارتفاع از اثرات منفی فرار کنند. یعنی یک روز قبل از مسابقه به ارتفاع بالا بروند و بلافاصله بعد از بازی برگردند. اما علم امروز میگوید این اشتباه است. افت اکسیژن بهمحض آغاز تنفس در آن محیط شروع میشود و بدن فرصت گریز ندارد. برای یک سازگاری نسبی، بهطور ایدهآل بین پنج تا هفت روز زمان لازم است.
در کنار این، ابزارهای مکمل هم وارد میدان شدهاند: خواب در چادرهای شبیهساز ارتفاع، تمرین با ماسکهای کاهشدهنده اکسیژن و برنامههای تغذیه و ریکاوری ویژه. بعد از مسابقه هم، بدن به آبرسانی شدید، خواب عمیق و بازسازی سریع ذخایر انرژی نیاز دارد؛ چرا که خستگی، گاهی نه در همان مسابقه، بلکه در بازی بعدی خودش را نشان میدهد.
ارتفاع را نمیتوان نادیده گرفت. تیمهایی که این عامل را دستکم بگیرند، بهایش را روی زمین خواهند پرداخت. در جام جهانی ۲۰۲۶، همانقدر که تاکتیک اهمیت دارد، سازگاری بدن با ارتفاع هم میتواند سرنوشتساز باشد.
