آخرین بازی تدارکاتی تیم ملی مقابل مدعی بزرگ قهرمانی
رونالدو ایران را به لسانجلس بدرقه میکند!
به گزارش ورزش سه، برنامه آمادهسازی تیم ملی فوتبال ایران برای حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ بر پایه یک اصل روشن بنا شده؛ اینکه بدون مواجهه واقعی با فوتبال سطح اول دنیا، هیچ موفقیتی پایدار نخواهد بود. به همین دلیل، رویکرد جدید کادر فنی بر افزایش کیفیت بازیهای تدارکاتی و نزدیککردن فضای این مسابقات به شرایط واقعی جام جهانی متمرکز شده است.
امیر قلعهنویی و همکارانش بهخوبی میدانند که صعود از مرحله گروهی (هرچند روی کاغذ ممکن و حتی محتمل به نظر برسد) بدون آزمونهای جدی و هدفمند، میتواند به یک ریسک پرهزینه تبدیل شود. عبور مطمئن از مرحله گروهی، نیازمند تیمی است که پیشتر از شروع مسابقات فشار، سرعت و پیچیدگی فوتبال روز دنیا را لمس کرده باشد؛ نه تیمی که اولین شوک جدی را در خود جام جهانی تجربه کند.
بر همین اساس، برگزاری دیدارهای تدارکاتی سنگین در دستور کار سرمربی تیم ملی قرار گرفته و این موضوع در جلسات مستقیم قلعهنویی با مهدی تاج نیز به صراحت مطرح شده است. طبق برنامهریزی انجام شده، تیم ملی ایران در فیفادی فروردین ۱۴۰۵ (همزمان با تعطیلات نوروز) احتمالا به مصاف تیمهایی چون اسکاتلند و تونس خواهد رفت؛ دیدارهایی که بیش از نتیجه، کارکرد آمادهسازی دارند.
اما نقطه اوج این برنامه، فیفادی خردادماه ۱۴۰۵ است؛ جایی که تیم ملی ایران قرار است در آستانه جام جهانی، یک بازی تدارکاتی سطح بالا مقابل پرتغال برگزار کند. مسابقهای که به احتمال زیاد در خاک آمریکا انجام میشود و سومین تقابل تاریخی دو تیم به حساب میآید. این دیدار، آخرین آزمون جدی شاگردان قلعهنویی پیش از ورود به فضای رسمی جام جهانی خواهد بود.
در کنار پرتغال، یک تیم آفریقایی نیز بهعنوان دیگر حریف تدارکاتی مدنظر قرار گرفته تا تیم ملی از نظر فیزیکی، تاکتیکی و ذهنی، با طیف متنوعی از سبکهای فوتبال روبهرو شود. این تنوع، بخش مهمی از فرآیند آمادهسازی مدرن به شمار میرود؛ چیزی فراتر از صرفا «بازی دوستانه».
اهمیت تقابل با پرتغال، تنها به نام بزرگ این تیم محدود نمیشود. از منظر فنی و تاکتیکی، پرتغال یکی از نمونههای شاخص فوتبال مدرن اروپاست؛ تیمی که در سالهای اخیر با آرایشهای متغیر ۳-۴-۳ و ۳-۳-۴، استفاده گسترده از وینگرهای سرعتی، فولبکهای هجومی و هافبکهای مسلط به حفظ توپ، شباهتهای معناداری با تیمهایی مانند بلژیک دارد. همین ویژگیها باعث میشود این مسابقه، بهمثابه یک شبیهسازی جدی از مواجهه با تیمهای همسطح در جام جهانی تلقی شود.
از زاویهای دیگر تقابل احتمالی امیر قلعهنویی با روبرتو مارتینز فرصتی ارزشمند برای کادرفنی ایران خواهد بود. فرصتی برای استخراج دستاوردهای تاکتیکی، شناسایی ضعفها و اصلاح ساختار تیم پیش از ورود به مرحلهای که دیگر جایی برای آزمون و خطا وجود ندارد.
این مسابقه میتواند معیار دقیقی برای سنجش توان خط دفاعی ایران در برابر پرس سنگین، گردش سریع توپ و انتقالهای برقآسای حریف باشد. همچنین عملکرد هافبکهای میانی در کنترل ریتم بازی و خروج از فشار، و میزان کارایی مهاجمان در استفاده از فضاهای محدود، بهطور جدی زیر ذرهبین کادر فنی قرار خواهد گرفت.
در نهایت، بازی تدارکاتی برابر پرتغال صرفا یک مسابقه پر زرق و برق یا حیثیتی نیست؛ بلکه بخشی کلیدی از پروژه آمادهسازی تیم ملی ایران برای حضوری حسابشده، هدفمند و واقعبینانه در جام جهانی ۱۴۰۵ به شمار میرود. پروژهای که اگر درست اجرا شود، میتواند تفاوت میان «حضور» و «رقابت واقعی» را رقم بزند.
