من توپ را نمیبینم، حس میکنم
عجیبترین بازیکن دنیا: یک نابینا جام میخواهد
به گزارش ورزش سه، از چند روز دیگر در جام ملتهای آفریقا شاهد یکی از عجیبترین اتفاقهای تاریخ فوتبال خواهیم بود. یکی از بازیکنان تیم ملی بورکینافاسو از یک چشم نابیناست، اما میخواهد جام ملتهای آفریقا را ببرد
یک عفونت، بینایی چشم چپ جورجی مینونگو را از او گرفت. او نمیتواند بعضی از همتیمیهایش را در زمین ببیند. با این حال، مهاجم ۲۳ ساله حاضر نشد دستور پزشکانش را بپذیرد. به جورجی گفته بودند نباید فوتبال بازی کند ولی او نه تنها به بازی ادامه داد بلکه حالا در بالاترین سطح بازی خواهد کرد؛ در جام ملتهای آفریقا.
در جریان جام ملتهای آفریقا در مراکش توجهها به بازیکنی جلب خواهد شد که دو سال پیش، خیلیها پرونده فوتبالش را بستهشده میدانستند.
جورجی مینونگو، مهاجم ۲۳ ساله، در ماه سپتامبر نخستین بازی ملیاش را برای بورکینافاسو انجام داد و در نوامبر، در دیداری دوستانه مقابل بنین، اولین دو گل ملی خود را به ثمر رساند. او هنگام شادی پس از گل، یک چشم و یک گوشش را گرفت؛ حرکتی که انگار پیام روشنی داشت: «کمتر میبینم، اما تردیدهای شما را اصلاً نمیشنوم.»
مینونگو که در روستایی کوچک در ساحل عاج به دنیا آمده، مسیر سختی را طی کرد؛ از لیگ دسته دوم جمهوری چک تا رسیدن به آمریکا. او در تیم دوم باشگاه سیاتل ساندرز، با دریبلهای سرعتیاش درخشید و خیلی زود به تمرینات تیم اصلی دعوت شد.
اما پس از چند جلسه تمرین در اردوی زمستانی سال ۲۰۲۳ در ماربیا، ناگهان چشم چپ این فوتبالیست آفریقایی شروع به خارش و سوزش کرد. پزشک تیم ابتدا تصور کرد یک حساسیت ساده است و متخصص چشم احتمال نیش حشره را مطرح کرد. با این حال، تنها طی چند روز وضعیت بهشدت وخیم شد: چشم او پر از خون شد، رنگش از قرمز به سیاه تغییر کرد و در نهایت کاملاً سفید شد. متخصص دیگری گفت در ۳۸ سال فعالیت حرفهایاش، هرگز چنین موردی ندیده است.
پس از جراحیای که طی آن خونِ جمعشده در جلو و پشت چشم خارج شد، مشخص شد عصب بینایی از بین رفته است. بینایی مینونگو در چشم چپ برای همیشه از دست رفته بود و علت این اتفاق تا امروز نامشخص مانده است. او به سایت « اسپورت بایبل» گفت: «کاملاً خرد شدم. پزشک به من گفت دیگر هرگز نمیتوانم فوتبال بازی کنم.»
اما مینونگو حاضر نشد این حکم سرنوشت را بپذیرد. او با عینک محافظ به تمرینات سیاتل ساندرز بازگشت. با اینکه دیگر نمیتوانست کل زمین را ببیند، به گفته خودش در همان هفته اول تمرین، همه همتیمیها را دریبل زد. با خودش گفت: «یک چشمم را از دست دادهام، اما هنوز از خیلیهایی که دو چشم دارند بهترم.»
البته جورجی مجبور شد سبک بازیاش را تغییر دهد؛ و نحوه قرار دادن بدنش مقابل مهاجم حریف در زمان دفاع را اصلاح کند. هر روز دو نوبت تمرین میکرد: صبح با تیم، بعدازظهر بهتنهایی. چند ماه بعد، با وجود داشتن نقطه کور، جورجی یاد گرفت اطلاعات حیاتی مثل جایگیری همتیمیها و حریفان را چطور دریافت و در حافظه ثبت کند. خودش میگوید: «بیشتر حس میکنم تا ببینم. باورکردنی نیست مغز تا چه حد توانایی تطبیق دارد.»
هرکس با مینونگو برخورد میکند، معمولاً یک چیز مشترک میگوید: او همیشه میدرخشد. در زمین تمرین، در ترافیک، حتی در شبهایی که به خاطر درد چشم آسیبدیدهاش بهسختی میخوابید. یکی از مربیان سابقش به «سیاتل تایمز» گفته بود: «بهترین ویژگی جورجی این است که آدمی شاد است و میتواند هر چیز منفیای را از زندگیاش بتکاند و دور بریزد.»
در آگوست ۲۰۲۴، جورجی بالاخره اولین قرارداد حرفهایاش را با سیاتل ساندرز امضا کرد. با نمایشهای قدرتمند در نبردهای تکبهتک، رفتهرفته بیشتر در جناح راست به میدان رفت و اکتبر همان سال، مقابل ونکوور، نخستین گلش در MLS را زد. تابستان گذشته حتی در جام جهانی باشگاهها برابر پاریسنژرمن بازی کرد.
کمی بعد، براما ترائوره، سرمربی تیم ملی بورکینافاسو، برای نخستین بار نام او را در فهرست تیم ملی قرار داد و دعوتش کرد. بورکینافاسو با کشف این استعداد نابینا از ساحل عاج، کشوری که مینونگو امکان بازی برای آن را هم داشت، پیشی گرفت. حالا با حضور در جام ملتهای آفریقا، رویای کودکی جورجی به واقعیت تبدیل شده است؛ رویایی که خودش در گفتوگو با کنفدراسیون فوتبال آفریقا، از آن حرف زد.
بورکینافاسو در بازی اول خود، ۲۴ دسامبر به مصاف گینه استوایی میرود. اما مینونگو از همین حالا فراتر فکر میکند: «میخواهم با جام ملتهای آفریقا به جوانان بورکینافاسو و فراتر از آن الهام بدهم که هرگز تسلیم نشوند. و چرا نتوانیم جام را ببریم؟ قطعا میتوانیم قهرمان شویم»
