وداع با یک سال فراموشنشدنی
افسانه شدند: ۱۰ تیم تاریخساز ۲۰۲۵
به گزارش "ورزش سه"، همه قهرمان نشدند و یک تیم بود که تقریباً همهچیز را درو کرد. با رهبری و ضربآهنگ ویتینیا، با تکیه بر انرژی و پختگی ژوائو نوس، یورشهای برقآسا و ویرانکننده نونو مندز که خط میانی حریفان را مثل چاقوی داغ در کره میشکافت، جادوی عثمان دمبله، بهترین بازیکن جهان و همچنین نبوغ خویچا کواراتسخلیا، پاریسنژرمن که از فروتنی و حس مسئولیتپذیری یک مهاجم مانند گونچالو راموس هم بهره میبرد، بهندرت دچار لغزش شد. سنگینترین شکستشان در عین حال غیرمنتظرهترین هم بود و در فینال جام جهانی باشگاهها رقم خورد؛ با این حال، ایده تیمی فرو نریخت و حتی در غیاب بازیکنان مهم به دلیل مصدومیتها نیز به استحکام خود ادامه داد. تنها با چنین رویکردی بود که پاریسیها همچنان به جشن و افتخار ادامه دادند. در ادامه، ۱۰ تیمی که بیشترین درخشش را در طول سال داشتند معرفی میشوند.
پاریسنژرمن: سلطهای (تقریباً) مطلق
قهرمان اروپا و جام بینقارهای، فاتح سوپرجام اروپا و چهارمین قهرمانی پیاپی در لیگ فرانسه، که بار دیگر با فتح جام حذفی و سوپرجام فرانسه همراه شد. تنها جامی که از دستشان رفت، جام جهانی باشگاهها بود که به چلسی رسید. سالی بینقص برای لوئیس انریکه و لوئیس کامپوس که خالصترین ایده از معنای واقعی یک تیم را محقق کردند.
چلسی: رؤیای آمریکاییِ یک آندر داگ
در فینال لیگ کنفرانس اروپا بتیس را شکست داد و برخلاف تمام پیشبینیها و برابر مدافع عنوان قهرمانی اروپا یعنی پاریسنژرمن، جام جهانی باشگاهها را تصاحب کرد. اگرچه هنوز تیمی کاملاً ساختهشده نیست، اما در نیوجرسی با نمایشی طوفانی و با درخشش خارقالعاده کول پالمر، فرانسویها را درهم کوبید. پتانسیل این تیم بسیار بالاست و این موضوع بهوضوح ثابت شد.
فلامنگو: آمریکای جنوبی در رنگهای سرخوسفید
با حضور ژوزه بوتوی پرتغالی در مدیریت ورزشی و مربیگری آرام و حسابشده فیلیپه لوئیس، فلامنگو تردیدی باقی نگذاشت که بهترین تیم حال حاضر برزیل و آمریکای جنوبی است؛ با فتح همزمان سری A برزیل و کوپا لیبرتادورس، آن هم مقابل یک رقیب مشترک: پالمیراسِ آبل فریرا.
لیورپول: تیم برنده را دست نمیزنند
میراثی سنگین: جانشینی یورگن کلوپ و رهبری احساسیاش در لیورپول. ماههای نخست آرنه اشلوت در مرسیساید بینقص بود؛ با تغییرات اندک، تیم بهسوی قهرمانی حرکت کرد و حتی احتمال افتخارات بیشتر هم وجود داشت. اما سپس افت آغاز شد؛ در لیگ قهرمانان، جام اتحادیه و سوپرجام.
پرتغال: ارزشمندترین لیگ ملتها
در آلمان، مجبور به شکست دادن مانشافت و اسپانیای مدعی شد. درجه سختی دومین قهرمانی پرتغال در لیگ ملتها بسیار بالاتر از نخستین قهرمانی بود؛ آن هم در شرایطی که مارتینز با ورود پدرو پروئنسا به فدراسیون فوتبال پرتغال و زمزمههای جذب مورینیو، در وضعیت متزلزل قرار داشت. افتخاری بزرگ و ارزشمند.
بارسلونا: استعداد، جادو و شاید اندکی ریسک بیش از حد
سالی با فوتبالی تماشایی روی چمن؛ به لطف استعداد ناب یامال و رافینیا در حمله، پدری در نقش رهبر ارکستر و گلزنیهای لواندوفسکی و فران تورس. دوگانه داخلی در اسپانیا و حضور در نیمهنهایی لیگ قهرمانان اروپا با دو بازی دیوانهوار برابر اینتر دستاورد آنها بود. اگر فینالی با پاریسنژرمن رقم میخورد، چه میشد!
کریستال پالاس: گلاسنر به «عقابها» پرواز آموخت
در ۱۶۴ سال تاریخ باشگاه، پالاس فقط دو قهرمانی داشت؛ در دسته دوم و سوم. این انتظار طولانی سرانجام ارزشش را داشت. در فینال جام حذفی انگلیس، شاگردان اولیور گلاسنر منچسترسیتی را شکست دادند و سپس در سوپرجام، قهرمان لیگ یعنی لیورپول را هم از پیش رو برداشتند. فصلی امیدوارکننده در راه است.
آرسنال: فقط «یک ذره» مانده
سه فصل پیاپی نایبقهرمانی در لیگ برتر و آغاز فصلی تازه با ادعای قهرمانی، همراه با چندین هفته صدرنشینی. آرسنال در لیگ قهرمانان نیز رشد کرده؛ نیمهنهایی فصل ۲۵-۲۰۲۴ و پیروزی برابر بایرن در دوره جاری. اینطور حس میشود که حضور در یک جشن قهرمانی فقط مسئله زمان است. آیا این بار نوبت آنهاست؟
ناپولی: اسکودتو به شما میآید، پارتنوپیها
دو قهرمانی با مارادونا و دو قهرمانی دیگر در بزرگداشت دیهگو؛ حضوری همهجا محسوس در شهر. ناپولی که در سه سال اخیر دو بار قهرمان شده، اکنون با آنتونیو کونته روی نیمکت، بهتدریج نبرد همیشگی شمال و جنوب فوتبال ایتالیا را به سود خود پیش میبرد؛ آن هم با بهرهگیری از بیثباتی تقریباً همه رقبایش.
اسپانیا: مدعیای که برای جام جهانی آماده میشود
از اواسط سپتامبر و با عبور از آرژانتین، صدرنشین رنکینگ فیفا هستند. لاروخا پس از قهرمانی اروپا، فرم بسیار خوبی را حفظ کرد؛ با وجود شکست در ضربات پنالتی مقابل پرتغال در فینال لیگ ملتها که تأثیر چندانی بر این تیم نگذاشت. در جام جهانی سال آینده، اسپانیا یکی از اصلیترین مدعیان خواهد بود.
