
به گزارش "ورزش سه"، پیش از ظهور عربستان سعودی به عنوان مقصد طلایی بازیکنان در جستجوی حقوق بالا، چین این نقش را ایفا میکرد. در اواسط دهه ۲۰۱۰، سوپرلیگ چین با جذب ستارگانی مانند پائولینیو، کارلوس توز، هالک، سدریک باکامبو، ماروان فلینی، اکسل ویتسل، یانیک کاراسکو و اسکار، به تهدیدی جدی برای باشگاههای اروپایی تبدیل شد. این جذبها با سرمایهگذاری عظیم شرکتهای بزرگ، به ویژه در بخش املاک مانند اورگراند و گروه واندا، ممکن شد.

همه چیز از سال ۲۰۱۳ آغاز شد، وقتی شی جینپینگ به ریاست جمهوری رسید. او فوتبال را پروژهای استراتژیک ملی اعلام کرد و سه هدف بلندپروازانه تعیین کرد: صعود به جام جهانی، میزبانی آن و قهرمانی تا سال ۲۰۵۰. برنامهای با ۵۰ اقدام شامل ساخت صدها زمین فوتبال (یک زمین به ازای هر ۱۰ هزار نفر)، اجباری کردن فوتبال در مدارس و تشویق سرمایهگذاری شرکتهای بزرگ تدوین شد. هدف، تبدیل چین به ابرقدرت فوتبال و افزایش محبوبیت این ورزش در کشوری بود که پینگپونگ سلطه داشت.
اما این جاهطلبی بیش از حد به سقوط منجر شد. رشد مصنوعی باشگاهها با بدهیهای سنگین برای انتقالها و حقوقهای غیرقابل تحمل، همراه با بحران املاک چین، ساختار مالی را فرو ریخت. بسیاری از باشگاهها، مانند جیانگسو (که نزدیک به جذب گرت بیل بود)، منحل شدند. دولت در سال ۲۰۱۷ محدودیتهای حقوق و انتقال وضع کرد تا جلوی فساد و حباب را بگیرد، اما این اقدامات سقوط را تسریع کرد.

پاندمی کووید ضربه نهایی بود: لیگ یک سال متوقف شد، استادیومها خالی ماندند و عادت تماشاگران به حضور در ورزشگاه از بین رفت. چین بازیکنان گرانقیمت خرید، اما هرگز نتوانست علاقه عمومی به فوتبال ایجاد کند. رویای شی جینپینگ نقش بر آب شد و فوتبال همچنان پشت سر پینگپونگ قرار دارد. تیم ملی پیشرفتی نکرد و اهداف دورتر از همیشه به نظر میرسد.
اکنون، با درخشش دهه گذشته که محو شده و رفتن اسکار (آخرین ستاره بزرگ، که در ژانویه ۲۰۲۵ به برزیل بازگشت و سپس بازنشسته شد)، سوپرلیگ چین تقریباً از صفر شروع میکند.
طبق دادههای ترانسفرمارکت، سرمایهگذاری در انتقالها برای فصلهای اخیر بسیار پایین بوده و لیگ به سمت پایداری و تمرکز بر بازیکنان محلی حرکت کرده است. برخی باشگاهها منحل میشوند، اما باشگاههای جدیدی جایگزین میگردند. لیگ ۲۰۲۵ با تمرکز بر توسعه داخلی ادامه دارد، اما دوران حباب برای همیشه پایان یافته و عربستان جای چین را گرفته است.