کعبی: قهرمانی لستر را تبریک می‌گویم

به گزارش "ورزش سه"، به مناسبت قهرمانی تیم لسترسیتی به سراغ یکی از بازیکنان پیشین این تیم، حسین کعبی رفیم تا نظر او را در این رابطه جویا شویم.

تمرین می کنم و ساختمان سازی
این روزها تمرین می کنم و بدن خودم را روی فرم نگه داشتم، اما به طور حرفه ای در تیمی مشغول نیستم، کار اصلی ام این روزها ساختمان سازی است، از کودکی به این کار علاقه داشتم و خدا با لطف خود وضعیت من را طوری پیش برد تا این روزها بتوانم به این کار برسم.

رانیری به لستر شخصیت داد
به نظر من بهترین لیگ دنیا، لیگ برتر است، من هم همیشه بازی های این لیگ را دنبال می کنم و در این فصل هم بازی های لستر را می دیدم، البته نه به خاطر اینکه در این تیم بازی کردم به خاطر علاقه ای که به کلودیو رانیری دارم. چه کسی باور می کرد این تیم قهرمان لیگ حرفه ای شود اما این مربی با شخصیتی که به این تیم داد توانست این کار مهم را صورت دهد.

خوشحالم برای کشور افتخار آفریدم
زمانی که من به این تیم پیوستم اسکیپ سرمربی این تیم بود اما بعدا او برکنار شد و مربیان دیگری جای او را گرفتند و من هم با توجه به شرایطی که داشتم در 6 بازی توانستم برای این تیم به میدان بروم، من اعتقاد دارم بازی کردن در لیگ های بزرگ افتخاری است که ممکن است نصیب هر بازیکن و کشورش بشود آن هم لیگ انگلیس که به نظر من بهترین لیگ دنیاست است و من هم خوشحالم در اینباره توانستم نام ایران را بیشتر سر زبان ها بیندازم.

عاشق بازی فیزیکی هستم
همه می دانند لیگ انگلیس، یک لیگ باکیفیت، فیزیکی و با نوع بازی روی هواست و کسی باورش نمی شد من با این جثه ام در آنجا بازی کنم، اما این اتفاق افتاد، هرکسی بازی های من را دیده باشد می داند من عاشق بازی فیزیکی و خشن هستم و اصولا علاقه ای به بازی آرام ندارم، شاید مهمترین دلیلی که آنجا من را خواستند همین جسارتم در بازی کردن بود. البته اگر آی تی سی من زودتر صادر می شد می توانستم یک نیم فصل کامل برای این تیم به میدان بروم اما این اتفاق نیفتاد و من تنها در 6 بازی به میدان رفتم.

وزنه افتاد روی گردنم نزدیک بود خفه شوم
وقتی به من پیشنهاد دادند بسیار خوشحال شدم، باور کنید وقتی به تمرینات رفتم سعی کردم در تمرینی کم نیاورم، هرچه آنها وزنه می زدند من هم می زدم، یک روز وزنه افتاد روی گردنم و نزدیک بود خفه شوم اما افرادی که نزدیکم بودند به دادم رسیدند، من نمی خواستم در هیچ تمرینی کم بیاورم و با روحیه مخصوص خودم سعی می کردم تمام کارها و تمرینات را انجام دهم.

8 صبح به تمرین می رفتیم و 3 بعدازظهر برمی گشتیم
نمی دانم چه بگویم، آنها خیلی با ما فرق دارند، آنجا به معنی واقعی کلمه حرفه ای هستند، ساعت 8 صبح سر تمرین می رفتیم 3 بعد از ظهر به خانه برمی گشتیم، آنقدر زمین دارند که گیج می شوی کدام یک از تمرینات را انجام دهی، تازه این چیزی که من می گویم به تیمی مانند لستر برمی گردد که اسم بزرگی هم نداشت، وقتی به آنجا بروید تازه می فهمین که چرا آنها هر سه روز یک بار بازی می کنند.

می گفتند باورمان نمی شود صدهزار نفر به ورزشگاه بیایند
متاسفانه در آن شهر ایرانی های کمی بودند و به ناچار ارتباطات من هم کم بود، یک ایرانی آرایشگر بود که بیشتر از همه به او سر می زدم، به همین دلیل بیشتر با هم بازیانم بودم، آنها با اشتیاق زیاد بعد از تمرین پیش من می آمدند و می گفتند از ایران بگویم که چجور جایی است، من هم کامل تعریف می کردم، مثلا وقتی به آنها می گفتم برای یک بازی صد هزار نفر به استادیوم می آیند باورشان نمی شد تا اینکه عکس بازی ایران و ژاپن را به آنها نشان دادم. دوران خوبی بود، هنوز هم تصاویر مربوط به آن دوران را دارم و می بینم.

محمد خاکپور، رانیری ایران است
امسال به خاطر رانیری دوست داشتم لستر قهرمان شود، یک مربی جنتلمن و باکلاس که توانست به این تیم شخصیت قهرمانی بدهد، من کلودیو رانیری را با یک نفر در ایران مقایسه می کنم و آن هم محمد خاکپور است، باور کنید محمد خاکپور هم از آن دسته مربیان جنتلمن و باکلاسی است که با حضور خود به تیمی که در آن است شخصیت می دهم من در استیل آذین با ایشان کار کردم و یکی از بهترین دوران من بود.

در خواب هم شماره 13 را می خواهم
من همیشه عاشق شماره 13 بوده ام و خواهم بود، در هر تیمی هم که رفته ام این شماره را به تن کرده ام، حتی در السد قطر به من شماره یک را دادند اما آنجا هم سیزده را به تن کردم، اولین بار نصرت ایراندوست که در تیم ملی نوجوانان سرمربی من این شماره را به من داد و گفت می دانم تو روزی بازیکن بزرگی می شوی، این شماره را به تن کن تا به یاد من باشی و من هم همیشه سعی کردم یاد نصرت ایراندوست را زنده نگه دارم.

همه می دانند من عاشق پرسپولیس هستم

بین تیم های حاضر در کورس قهرمانی لیگ برتر ایران طبیعی است که دو تیم را بیشتر از بقیه دوست دارم، همه می دانند من عاشق پرسپولیس هستم، وقتی از امارات برگشتم و در افت بودم با حضور در پرسپولیس یک بار دیگر به دوران اوج رسیدم و من شروع مجددم را مدیون این تیم و هوادارانش هستمف بهرحال همه می دانند که من همیشه عاشق پرسپولیس بودم. بنابراین طبیعی است که دوست داشته باشم این تیم به قهرمانی برسد.

از ته قلب دوست دارم دو تیم قهرمان شوند
اما در این میان باید از استقلال خوزستان هم نام ببرم، هر وقت بازیکنان این تیم را می بینم به من می گویند از ما حمایت کن و من هم اینجا می گویم این بازیکنان لیاقت دارند قهرمان ایران شوند، واقعا امسال دلم می خواهد دو تیم مشترکا به قهرمانی لیگ برتر برسند، دوتیمی که پرسپولیس و استقلال خوزستان نام دارند.

عبداله ویسی، شیر مادر حلالش باشد
پس از از میان رفتن دو نفر از هم بازیانم، هادی نوروزی و مهرداد اولادی واقعا به این نتیجه رسیدم که دنیا ارزش چیزی را ندارد، قبلا به خاطر ناراحتی هایی که داشتم مصاحبه ای بر علیه عبداله ویسی کردم اما بعدا زنگ زدم و از دلش درآوردم، وقتی ویسی را در مراسم بردارم دیدم واقعا شرمنده شدم از صحبت هایی که بر علیه او کردم، الان هم می گویم شیر مادرش حلال باشد که که به این تیم شخصیت داد، او بهترین بازیکنان تیم نابود شده فولاد نوین را وارد سطح اول فوتبال ایران کرد و از بابت باید همیشه قدردان او بود.

قهرمانی لستر را تبریک می گویم
طبیعی است که بسیار خوشحال باشم که تیم سابقم به قهرمانی به رسیده است و به همین دلیل قهرمانی این تیم را در حضور آن تیم های بزرگ تبریک می گویم، ناگفته پیداست قهرمانی در حضور منچستر و چلسی، تاتنهام، آرسنال، سیتی، لیورپول و ... کار بزرگی بود.