قطر یا ژاپن؛ فدراسیون انتخاب کند

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایران ورزشی ، ماجرا روشن است. صریح‌تر از این ممکن نبود. کی‌روش موضع و نظرش را شفاف بیان کرده. بدون اینکه حرفش را بچرخاند یا بلوف بزند. او در جریان اردوی دبی گفت که از این پس بازیکنان پرسپولیس را تنها در روزهای فیفا به تیم ملی دعوت می‌کند. کی‌روش حالا یک قدم جلوتر رفته و تمام برنامه‌های تیم ملی را به روزهای فیفا محدود کرده. او در حالی چنین تصمیمی گرفته که تاکید می‌کند با خلاصه شدن برنامه آماده‌سازی در روزهای فیفا کاملا مخالف است و مسئولیت این آماده‌سازی محدود را به عهده فدراسیون فوتبال می‌داند.

برای بررسی شرایط جدید بهتر است موضوع را فراتر از جنگ لفظی کی‌روش و برانکو ببینیم. اختلاف بر سر دو مسیر کاملا مجزاست؛ پیش رفتن با فرمول کشورهای درجه اول فوتبال جهان یا تکیه به اردوهای طولانی برای ساختن تیمی هماهنگ. کی‌روش نظرش را خیلی زودتر از بیانیه‌ شب گذشته به همین صراحت بازگو کرده بود، وقتی قبل از جام جهانی ۲۰۱۴ گفت که تیم ملی ایران در شرایطی نیست که با اردوی سه روزه قبل از بازی بتواند به شرایط ایده‌ال برسد. آن روزها از برانکو هم خبری نبود که بتوان ماجرا را به لجبازی بین این دو مربی ربط داد. فدراسیون فوتبال هم از روز اول با این شرایط موافقت کرده و هیچ جمله‌ای مبنی بر مخالفت مدیران فدراسیون با چنین برنامه‌ای دیده نمی‌شود.
بر خلاف آنچه عادل فردوسی‌پور در برنامه ۹۰ هفته گذشته روی آن اصرار داشت (پروین و قلعه‌نویی هم نظر مشابهی داشتند)، راه سومی برای حل این مشکل وجود ندارد. با کدخدامنشی نمی‌توان در این ماجرا به صلح دائمی رسید و بنای فوتبال کشور را بر پایه آن ساخت. حتی اگر کی‌روش و برانکو ناگهان فردا اختلافات را کنار بگذارند، ممکن است این درگیری بین سرمربی بعدی تیم ملی و یک مربی باشگاهی دیگر در آینده نزدیک تکرار شود. فوتبال ایران برای نجات از این مخمصه نیاز به یک راه حل قطعی دارد.

فوتبال ایران یک بار برای همیشه باید مشخص کند که تیم ملی و باشگاه‌ها (نه فقط پرسپولیس) چه سهمی دارند. هرچند تمام مربیان و مدیران در مصاحبه‌ها مدعی‌اند که اولویت با تیم ملی است، اتفاقات روزهای اخیر نشان می‌دهد که اعتقاد زیادی به این حرف وجود ندارد. پس وظیفه فدراسیون است که نگاه کلان داشته باشد و در این باره خط مشی دقیقی تعیین کند؛ مثل ژاپن سراغ مدل اروپایی برود یا مثل قطر به اردوهای بلندمدت ادامه بدهد. تنها در این صورت است که کی‌روش، برانکو یا هر مربی دیگری اجازه اعتراض نخواهند داشت.

البته فدراسیون برای تصمیم‌گیری کار آسان ندارد. صعود به جام جهانی فراتر از یک اتفاق صرفا ورزشی است. در صورت پیروی از تقویم فیفا، آیا مردم ناکامی احتمالی تیم ملی را تحمل می‌کنند؟ آیا رسانه‌هایی که در روزهای گذشته علیه کی‌روش موضع گرفتند، در صورت نرسیدن تیم ملی به روسیه، از مربی بابت کم‌کاری انتقاد نمی‌کنند؟ مدیریت اما مگر جز این است که باید تصمیم گرفت و پای آن ایستاد و تبعاتش را پذیرفت؟ کی‌‌روش ایده واضحی دارد و چند سال است پای آن ایستاده. از فدراسیون هم انتظار می‌رود یکی از این دو مسیر را انتخاب کند. مگر ممکن است فدراسیون در این باره هیچ ایده‌ای نداشته باشد؟ نمی‌شود تا ابد بین ژاپن بودن و قطر بودن بلاتکلیف ماند.
آرمن ساروخانیان