قلم در دست دختران پا به توپ؛
از دوحه به توکیو، حالا وقت جشن شماست
دیروز، دوشنبه ۲۹ فروردین (۸ آوریل) به همراه گروه فیلمبرداری «بی این اسپورت» مشغول ثبت تصاویر مستند از تیم ملی بانوان ایران و مصاحبه با این عزیزان، برای فیفا بودیم.
به گزارش ورزش سه، علیرغم دوری از خانواده از روز ۲۸ اسفند ماه و سپری کردن تعطیلات نوروزی در اردوی تیم ملی، زیر باران و شرایط نه چندان مساعد، تیم ملی بانوان ما از روحیه بسیار بالایی برخوردار هست، سرشار از انرژی مثبت و امید به آینده.
بدون اغراق باید بگویم که تمام اشخاصی که در کادر فنی، پزشکی و اداری تیم، این دختران خوب ایران را همراهی میکنند، با کمترین امکانات و تحت شرایط نابرابر با سه رقیب مستقیمشان در اینجا (دوحه)، تمام تلاششان را کرده اند تا این تیم نتیجه بگیرد. امیدوارم که به زحمات این ۳۲ نماینده فوتبال بانوان ایران (کادر فنی، پزشکی، اداری و بازیکنان) که نماینده هزاران و شاید صدها هزار دختر ایرانی عاشق فوتبال هستند، احترام گذاشته شود.
حضور تیم ملی بانوان در ورزشگاه الاهلی هم روز خوب دوشنبه شان را کامل کرد. من که همزمان با تیم ملی به ورزشگاه وارد شده بودم، در بین تماشاگران درست مجاور تیم بودم و بیشتر از بازی چهره بچه های تیم ملی را زیر نظر داشتم. شاید بعضی از آنها برای اولین بار بود که بازی تیم مورد علاقه خود را در ورزشگاه میدیدند، که در نوع خود یک اتفاق روحیه بخش دیگر بود.
در جمعشان هم استقلالی بود و هم پرسپولیسی. اما لذت آن حضور را در چهره همگی آنها میشد دید.
برای اینکه به آنها یادآوری شود که خود آنها چه مقام بزرگی در بطن فوتبال ایران دارند، از تماشاگرانی که در میان آنها نشسته بودم (و با کمک آقای محمد زارعی نژاد) از آنها خواستم که شعاری را که همانجا فی البداهه ساخته بودم فریاد بزنند:
«تیم ملی بانوان ...
... خوش آمدید به میدان»
اما تماشاگران همراهی نکردند و خودم و آقای زارعی نژاد فریاد زدیم:
«تیم ملی بانوان» (باید با ریتم خوانده شود !)
که بعد از ما یک بیست نفری با ما همراهی کردند. خود دختران هم شروع به همراهی با ما کردند، حداقل با «دست ریتمی» زدن و لبخند بر لبانشان!
پس از اتمام آن تشویق، یکی از بچه های تیم ملی با ایستادن و جلب توجه من تقاضا کرد که به تماشاگران اطلاعی رسانی کنم که بازی سه شنبه شب را فراموش نکنند.
به او اطمینان دادم که به محض ورود به استادیوم که در اوایل نیمه دوم بود، من مشغول همان کار بودم و مرتب تک به تک به آن گروه از تماشاگران که در آن جایگاه بودند، میگفتم:
«سه شنبه ساعت ۷:۰۰ شب ورزشگاه العربی فراموشتان نشود!»
میدانم که امشب تقریبا همزمان پرسپولیس در دبی دیدار حساسی مقابل الاهلی عربستان خواهد داشت و من هم بنوبه خود آرزوی موفقیت یک تیم دیگر ایرانی را مقابل یک تیم دیگر سعودی دارم.
و به احتمال قریب به یقین هم، فوتبالدوستان ایرانی حواسشان بیشتر به آن بازی خواهد بود.
تنها سی (۳۰) دقیقه بعد از سوت پایان بازی در ورزشگاه الوصل دبی، سوت پایان دیدار تیمهای ملی بانوان چین تایپه و ایران در ورزشگاه حمد کبیر (العربی) دوحه به صدا در خواهد آمد.
امیدوارم که دابل استقلال و ذوب آهن را امشب پرسپولیس و تیم ملی بانوان با همان نتایج مثبت تکرار کنند و «دابل دابل» ی تاریخی در فوتبال ایران به ثبت برسد.
یقین ندارم که بخش بزرگی از فوتبالدوستان ایرانی، همچون خود من (تا یک هفته پیش) از مصائب و مشکلاتی که این تیم ملی بانوان عزیز ما هر روز با آن دست و پنجه نرم میکنند، آگاهی بسیار کمی دارند.
این شیر زنان با پشتکار، عشق و علاقه به فوتبال، ورزشی که میلیاردها نفر را در سراسر جهان مجذوب خود کرده، در آستانه تاریخ سازی هستند.
در کنار شادی برای تیمهای باشگاهی و ملی مردان، امیدوارم که امشب، صرفنظر از هر نتیجه ای، نقطه آغازی باشد برای توجه و حمایتی همگانی از فوتبال بانوان در ایران.
و در پایان بجاست که از دوستانم در فدراسیون فوتبال قطر تشکر کنم که میزبانی گروه ایران را تقبل کردند تا رویاهای دختران عزیز فوتبال ایران فرصت شکوفایی داشته باشد.
«ما میتوانیم.» پیش بسوی توکیو!
نویسنده: علیرضا هاشمی
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
