آرژانتین؛تپانچه ای به سوی مسی و سامپائولی

به گزارش "ورزش سه"، سوت پایان را که کشیدند سرهای شان پایین افتاده بود، گیج بودند و منگ. از دقیقه 73 انتظار به صدا درآمدن سوت لعنتی را می کشیدند. در نیمه اول دو گل خورده بودند و در نیمه دوم طی بیست دقیقه، چهار گل. فریاد " Ole, Ole, Ole " طرفداران اسپانیا خطاب به آنها که بی هدف و سرگردان عقب رفته بودند و جلو، همه چیز را برای شان بدل به کابوس تلخی کرده بود.

سوت پایان را که کشیدند 1-6 برابر اسپانیا له شده بودند. سقوط شان برای آرژانتینی ها یادآور شکست 1-6 برابر چکسلواکی در جام جهانی 1958 بود، همین طور سقوط 1-6 برابر بلیوی در رقابت های مقدماتی جام جهانی 2010 . آنها دویده بودند ولی بی ثمر، برخلاف اسپانیایی ها که شش بار توپ را در قاب دروازه شان قرار داده بودند و - با رکورد صد در صدی - به شش گل دست پیدا کرده بودند. ایسکو سه گل زده بود و دیگو کاستا، تیاگو و آسپاس هر کدام یک گل. آرژانتین له شه بود، خوار و خفیف. آنها پس از آن شکست برابر بلیوی که در ارتفاعات لاپاز رقم خورد با پنج گل اختلاف له نشده بودند. دو گل از شش گل اسپانیا - خصوصا گل پنجم که رومرو سنگرش را ترک کرد و به بیرون محوطه جریمه اش آمد - بیش از حد خفت بار بود و آمیخته به نوعی مضحکه آرژانتینی: جان کندن برای حمله، از دست دادن توپ و شمردن گل های اسپانیایی ها.

پیش از آن بنگاه های پیش بینی و شرط بندی، آنها را یکی از مدعیان فتح جام جهانی 2018 معرفی کرده بودند. گفته بودند تیمی که آن همه ستاره مهار ناپذیر دارد نمی تواند پرواز نکند... با این وصف سوت پایان را که کشیدند اسپانیا در رنکینگ فیفا دو رتبه بالا پریده بود و در رتبه نخست جای داشت. آرژانتین دو رتبه پایین افتاده بود. غلتیده بود به رتبه یازدهم. نه فقط پایین تر از اسپانیا، برزیل، فرانسه، انگلیس، پرتغال، اروگوئه... بلکه بلژیک و مکزیک، و حتی نیجریه همگروه شان در جام جهانی.

غیبت مسی کنار مانده به دلیل کشیدگی ماهیچه هایش همه چالش های سامپائولی نبود، حالا کمتر کسی باور دارد مسی در روسیه همان فرشته نجات بخشی خواهد شد که دیگو مارادونا در 1986 شد. انتظارات آرژانتینی ها از لیونل چنان زیاد است که سامپائولی جام جهانی 2018 را "تپانچه ای روی شقیقه مسی" توصیف کرده، گفته "یا مسی باید جام جهانی را به چنگ آورد و یا برای همیشه در قلب مردمان کشورش خواهد مرد". روزنامه لاناسیون چاپ بوینس آیرس پس از شکست برابر اسپانیا نوشت "آرژانتین بدون مسی، توانایی مشت زدن برابر حریفان سنگین وزن را ندارد"... ولی همه می دانند مسی معمولا با آن پیراهن، سایه ای از خودش شده، کوچک تر از قواره اش. در چهار تورنمنت بین المللی - از کوپا آمه ریکا تا جام جهانی - برای زادبومش به میدان رفته و دست هایش خالی مانده، یک به یک، دوره به دوره.

طعنه آمیز است که سایر ستاره های آرژانتینی هم مثل مسی در باشگاه شان درخشیده اند در آن پیراهن گم شده اند. پائولو دیبالا و مائورو ایکاردی در صف بهترین های این فصل سری آ قرار داشته اند و یووه و اینتر را به جلو رانده اند، نه برابر ایتالیا طی پیروزی دو گله به میدان رفتند و نه مقابل اسپانیا... می گویند مسی و دیبالا همساز نمی شوند، چرا که شبیه بهم بازی می کنند. ایکاردی هم که در نوک حمله اینتر درخشیده جایی در دو سیستم محبوب سامپائولی، 1-3-2-4 یا 2-5-3، نیافته و کسی انتظار ندارد سامپائولی در جام جهانی به سیستم دیگری روی آورد تا ایکاردی را در ترکیبش قرار دهد.  

رسانه های آرژانتینی پس از شکست خفت بار از اسپانیا ، مهاجمان شان را زیر تازیانه کشیدند که قریحه ای برای مغلوب کردن حریف نداشتند و مدافعان شان را که بسان بچه ها دفاع کردند بالای صلیب بردند. برای آنها اگر لشگر سامپائولی با چنین قواره ای راهی جام جهانی شود، حذف در مرحله مقدماتی غیرمنتظره نخواهد بود. مگر آرژانتین در جام جهانی 2002 در همان مرحله گروهی سقوط نکرد؟ مگر تیمی که مارچلو بیلسا افسانه ای روی نیمکتش نشسته بود فرو نپاشید؟ مگر والتر ساموئل، خاویر زانتی، خوان سباستین ورون، آریل اورتگا و گابریل باتیستوتا با قرار گرفتن پایین تر از سوئد و انگلیس زودتر از همه بزرگان راهی خانه نشدند؟

یادمان نرفته آرژانتین با دردسر و مشقت راهی جام جهانی شد و برای صعود به آخرین دیدارش برابر اکوادور و کسب پیروزی دل بست. همان دیداری که دروازه اش پس از فقط سی و پنج ثانیه فرو ریخت و سپس هت تریک لیونل مسی تیم را از آن باتلاق بیرون کشید. آنها در روسیه - بدون رویارویی با حریفی از آسیا - با حریفان دردسرسازی روبرو هستند، با کرواسی، ایسلند و نیجریه. حریفانی که جملگی از صعود حرف زده اند.

آیا سامپائولی گره کور را خواهد گشود؟

سرجیو روبرتو احتمالا و کماکان مرد شماره یک درون دروازه خواهد ماند؛ ولو آن که نیمکت نشین منچستر یونایتد باشد. به نظر می رسد جرانیمو رولی سنگربان سوسیداد برای اولین بازی ملی اش باید انتظار بکشد و انتظار. ولی شاید خاویر ماسکرانو سی و سه ساله که راهی چین شده برابر بازیکنانی که خوب آنها را می شناخت نمایشی مصیبت بار ارائه داد کنار گذاشته بود. رسانه ای آرژانتینی، ماسکرانو را یکی از دلایل اصلی سقوط برابر اسپانیا قلمداد کردند، چنان که ماسکرانو کمی پس از آغاز نیمه دوم - دقیقا پس از دو گل پیاپی ایسکو و تیاگو طی سه دقیقه – به بیرون فراخوانده شد. گزینه های جایگزینی او، جووانی لو سلسو در پاری سن ژرمن و لیندرو پردس در زنیت هستند.

مهاجمان آرژانتین بزرگ هستند و در آستانه قهرمانی لیگ های شان بسر می برند: مسی در بارسا، آگرو در منچستر سیتی، دیبالا و هیگواین در یووه… ولی این که پس از سپری کردن فصلی سنگین و فشرده طی جام جهانی در آمادگی قرار خواهند داشت در سایه ای از ابهام قرار دارد... این جمله تکراری فوتبالی را که "در اختیار داشتن تعداد پرشماری از ستاره ها برای هر مربی فوتبالی، چالش دلپذیری است" بارها شنیده ایم، ولی نه برای مربیان تیم ملی آرژانتین از بیلسا و پکرمت تا مارادونا، و البته نه برای سامپائولی سرگیجه گرفته که تپانچهای به شقیقه اش نزدیک می شود و نزدیک تر.