لئو مسی، همان تفاوت همیشگی آرژانتین!

به گزارش "ورزش سه"، سزار لوئیز منوتی یکی از معروف ترین مربیان تاریخ فوتبال آرژانتین محسوب می شود که بعد از کسب تجربیات گران بها طی مربیگری در سال های متمادی، اکنون به عنوان مدیر تیم های ملی در فدراسیون فوتبال آرژانتین، مشغول به کار است اما این شغل باعث نشده تا او به روی واقعیات فوتبال کشورش، چشم بپوشاند و جز پرده پوشی و ماست مالی، چیز نگوید.

منوتی در تمام این سال ها، نقش منتقد بدون تعارف را برای تیم ملی آرژانتین داشته و اکنون نیز اعتقاد دارد که حتی بزرگ ترین مربیان دنیا همچون یوهان کرایوف و پپ گواردیولا نیز، نمی توانستند کار مؤثری را برای «آلبی سلسته» انجام دهند.

آرژانتین پس از نتایج ضعیف در مرحله انتخابی جام جهانی 2018 و سپس حذف زود هنگام در مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی، به بدترین شرایط ممکن رسیده است. حتی برکناری خورخه سامپائولی و جایگزینی دستیار وی یعنی لیونل اسکالونی به طور موقت و سپس دائمی نیز هیچ تغییری را در نتایج و وضعیت کیفی این تیم، پدید نیاورد، همان طور که پیش از آنها، برکناری ادگاردو بائوسا نیز نتوانست مشکلات «آلبی سلسته» را بر طرف نماید.

به اعتقاد منوتی، باید اسکالونی را نیز همچون هر مربی دیگری، مورد ارزیابی قرار داد و بر اساس توسعه کامل و باز بینی کلی، عملکرد این مربی جوان را قضاوت کرد زیرا نگاه جزئی به عملکرد وی، یک اشتباه است. به عبارت دیگر، منظور منوتی این است که نباید اسکالونی را بر اساس چند نتیجه خوب یا بد، مورد قضاوت قرار دهیم و به عنوان مثال، او را بابت باخت به کلمبیا یا تساوی مقابل پاراگوئه، به صلابه بکشیم.

به گفته منوتی، یکی از مشکلات تیم ملی آرژانتین، عدم تمرینات کافی و برنامه ریزی مناسب بوده و این معضل نیز به عدم وجود زمان کافی برای طرح ریزی برنامه ها و پیاده سازی آنها مربوط می شود. البته نباید از این نکته غافل شویم که تیم ملی آرژانتین هیچ تفاوتی با سایر تیم های ملی مطرح در سرتاسر دنیا نداشته و تقریبا همه تیم های ملی که بازیکن های شاغل در فوتبال باشگاهی اروپا دارند، با کمترین تمرینات ممکن عازم مسابقات می شوند و نباید این مورد را به تنهایی، عامل اصلی مشکلات آرژانتینی ها دانست. منوتی ضمن انتقاد از تیم های باشگاهی که در تحویل بازیکن به تیم ملی خساست می کنند، یک راهکار را ارائه کرد.

به اعتقاد این مرد کهنه کار، باید تیم ملی آرژانتین به سراغ استعدادهای شاغل در باشگاه های داخلی رفته و آنها را به مدت طولانی تر، در اختیار گرفته و اردوهای تمرینی طولانی تری را بگذارد. بدین ترتیب، این بازیکن ها، با یکدیگر صمیمی تر شده و ضمن انجام تمرینات بیشتر و منظم تر، با برنامه های تاکتیکی سرمربی آشنا می شوند و در نتیجه، یک تیم هماهنگ تر به وجود می آید. البته منوتی فقط انگشت اتهام را به سوی باشگاه های اروپایی نگرفته و بابت عدم همکاری باشگاه های آرژانتینی با فدراسیون فوتبال این کشور نیز انتقاد می کند. منوتی گفت که بسیاری از رؤسای باشگاه ها، از باخت تیم ملی خوشحال می شوند و در کمال فرصت طلبی، پس از هر باخت نیز از تیم ملی انتقاد می کنند!

اگر چه این انتقادات منوتی مبنی بر عدم همکاری کافی باشگاه های آرژانتینی با تیم ملی این کشور و عدم برنامه ریزی و فرصت کافی برای برپایی اردو و تمرینات تیم ملی آرژانتین را می توان تا حدی پذیرفت ولی باید کمی واقع بین تر باشیم. همان طور که گفته شد، تقریبا همه تیم های ملی دیگر نیز از لحاظ مدت تمرینات، در شرایط کم و بیش مشابه با آرژانتین هستند و نباید با پُر رنگ کردن این مسئله، از سایر مشکلات اساسی تر و کلیدی تر تیم ملی چشم پوشی نمود. فوتبال آلمان، انگلیس و هلند نیز در چنین شرایط مشابهی با آرژانتینِ کنونی قرار داشتند ولی برای حل مشکلات خود، به برگزاری اردوهای بلند مدت متوسل نشدند.

سرمایه گذاری روی فوتبال پایه در سطوح باشگاهی، باعث شد تا استعدادهای جدید در فوتبال آلمان و انگلیس ظهور کرده و حاصل آن، قهرمانی آلمان در جام جهانی 2014 و قهرمانی انگلیس در جام های جهانی زیر 17 و زیر 20 ساله ها طی چند سال اخیر بود. البته تفاوت بزرگ آرژانتین با این کشورهای اروپایی، در مسائل مالی و سرمایه گذاری روی فوتبال است زیرا فدراسیون فوتبال آرژانتین طی چند سال گذشته، با مشکلات مالی عدیده دست و پنجه نرم کرده و حتی چند بار، هزینه پرواز اعضای تیم ملی نیز توسط لیونل مسی پرداخت شد.

تا روزی که مشکلات مالی فدراسیون و باشگاه ها حل نشود، نباید از چشمه جوشان فوتبال آرژانتین، توقع بیش از حد داشت. البته برخی کارشناس ها نیز با نگاه سطحی خویش، همه تقصیرها را به گردن مسی انداخته و وی را متهم به بی انگیزگی و عدم کوشش کافی هنگام بازی برای تیم ملی می کنند. واقعیت این است که اگر دیه گو مارادونا توانست آرژانتین را به دو فینال پیاپی جام جهانی برساند، بسیاری از بازیکن های تراز اول را در کنار خود داشت ولی مسی بسیار تنها به نظر می رسد و نسل کنونی فوتبال آرژانتین به جز در چند پُست، عاری از ستاره های تراز اول جهانی است. انتقادات رسانه ها از مسی، حاصلی جز افزایش فشار روحی و روانی به وی و آشفتگی ذهنی اش نخواهد داشت.

هیچ بازیکنی حتی در حد و اندازه مسی نیز اگر آرامش روحی نداشته باشد، عملا از کارآمدی ساقط می شود. در شأن فوتبال آرژانتین نبود که برای صعود از مرحله گروهی کوپا آمه ریکا، به صدها اما و اگر مقابل قطر متوسل شده و پیروزی این تیم مقابل قطر نیز در هاله ای از شک و تردید باشد! به قول مسی، حذف در مرحله گروهی می توانست یک اتفاق دیوانه کننده برای فوتبال آرژانتین باشد.

البته مسی حتی در بدترین روزها نیز حامی تیم ملی بوده و هنوز هم اعتقاد دارد که باید با نگاه مثبت و حفظ اعتماد به نفس، به پیشرفت کافی رسید و بهترین تیم ممکن را شکل داد. در حالی که برخی از منتقدین، وجود مسی را عامل تیره روزی های آرژانتین می دانند و برای این ادعای خود، دلایل متعددی را ذکر می کنند، جیووانی لو سلسو می گوید که حضور مسی در اردوی تیم ملی و در کنار بازیکن های جوان، نه تنها باعث آزار نیست، بلکه یک امتیاز بزرگ برای سایر بازیکن ها محسوب می شود.

یاران لیونل اسکالونی در بازی مرگ و زندگی مقابل قطر و علی رغم فشار وحشتناکی که روی بازیکن های جوان آرژانتین وجود داشت، عملکرد خوبی را به معرض نمایش گذاشته و با 2 گل از سد قهرمان آسیا عبور کردند. اگر چه فیلیکس سانچز سرمربی قطر تلاش کرد تا با ایجاد فشردگی در میانه میدان، ابتکار را از حریف بگیرد اما مغلوب تجربه آرژانتینی ها شد. قطر در این بازی، عاصم مادیبو و عبد الکریم الحسن را به علت محرومیت در اختیار نداشت و به جای آنها، از سالم الهجری و کریم بو ضیاف در ترکیب اصلی استفاده می کرد. دو هافبک کناری قطر نیز در هنگام حملات حریف، به جناحین خط دفاعی سه نفره «عنابی ها» اضافه شده و عملا یک خط دفاعی پنج نفره را تشکیل می دادند.

سانچز سرمربی قطر سعی می کرد تا با ایجاد مهره های اضافه تر در مناطق مختلف خط دفاعی خود، کمبود تکنیک و تجربه قطری ها مقابل حریف را جبران نماید. پس از تساوی با پاراگوئه، انتقادات شدیدی از اسکالونی صورت گرفت که چرا از سرخیو آگوئرو، پائولو دیبالا و آنخل دی ماریا در ترکیب اصلی استفاده نکرده است. اسکالونی در دیدار با قطر، مجددا آگوئرو را در خط حمله قرار داد تا زوج لوتارو مارتینز باشد.

جالب این که مسی به پست مورد علاقه اش یعنی پشت مهاجم (یار شماره 10) برگشت. حضور مسی در این منطقه، بسیار موثر بود زیرا خلاقیت آرژانتینی ها در میانه میدان را افزایش داده و یک حلقه رابط بسیار مستحکم بین خط هافبک و خط حمله تیمش شد. حضور مسی در این ناحیه از زمین باعث شد تا با دوری از محوطه جریمه و مدافعان پُر تعداد قطر، فضای بیشتری برای حرکات پا به توپ، پاسکاری، پخش توپ و شوت های از راه دور نصیب وی گردد. روبرتو پریرا که در بازی قبلی آرژانتین، یکی از ضعیف ترین چهره ها محسوب می شد و یک ضربه پنالتی را نیز به پاراگوئه هدیه کرده بود، این بار به نیمکت ذخیره ها برگشت.

عملکرد ضعیف میلتون کاسکو در سمت راست خط دفاعی آرژانتین طی دیدار با پاراگوئه باعث شد تا اسکالونی بهترین تصمیم ممکن را گرفته و مجددا از رنزو ساراویا در این پُست استفاده کند. ضعف مشهود در عمق خط دفاعی آرژانتین نیز یکی از مهم ترین انتقادات رسانه های این کشور به اسکالونی بود. سرمربی آرژانتین تصمیم جالبی گرفت و برای اولین بار در این تورنمنت، به قلب خط دفاعی تیمش دست زد. اسکالونی ترجیح داد تا خوآن فویث مدافع جوان و ارزشمند تاتنهام را جایگزین جرمن پتزیا نماید. در حالی که بسیاری از کارشناس ها به نیکولاس اوتامندی انتقاد داشته و این مدافع کهنه کار را به علت شرایط سنی و کُندی، مورد تاخت و تاز قرار می دادند، اسکالونی تصمیم متفاوتی گرفت و اوتامندی را در ترکیب اصلی نگه داشت اما زوج وی یعنی پتزیا را نیمکت نشین کرد.

هر دو مدافع وسط آرژانتین در این بازی، در لیگ برتر انگلیس حضور داشته و از این حیث، تجارب گران بهایی را به همراه داشتند. جالب این که نخستین کلین شیت آرژانتین پس از 7 بازی رسمی، به ثبت رسید. نیمکت نشینی مجدد پائولو دیبالا و آنخل دی ماریا نیز اتفاق جالبی بود. یکی از بحث های همیشگی در محافل فوتبال آرژانتین، به حضور هم زمان مسی و دیبالا در ترکیب اصلی مربوط می شود. برخی کارشناس ها معتقدند که به علت شباهت زیاد سبک بازی این دو ستاره، امکان استفاده توأم از آنها در ترکیب اصلی وجود ندارد ولی برخی دیگر از کارشناس ها معتقدند که روابط سرد مسی و دیبالا باعث شده تا بازیکن یوونتوس، از ترکیب اصلی خارج شود زیرا دیبالا عضو باند مسی نیست. البته اسکالونی طی یک مصاحبه اعلام کرد که می توان از مسی و دیبالا به طور هم زمان نیز در ترکیب اصلی استفاده کرد.

دیبالا در بازی مقابل قطر، 14 دقیقه فرصت به دست آورد تا در کنار مسی، به هنرنمایی بپردازد اما در کمال تعجب، در این بازی هیچ فرصتی به دی ماریا نرسید. اتفاقا حضور دیبالا بسیار مؤثر بود و او یک پاس گل داد تا آگوئرو در آخرین دقایق، تیر خلاص را بر پیکر قطر وارد کند. این بازی، تجربه ارزشمندی برای اسکالونی به همراه داشت و چه بسا که از این پس، به استفاده توأم از مسی و دیبالا فکر کند. اسکالونی پس از تغییر سیستم از 2-4-4 به 2-1-3-4، توانست یک بازی بهتر و یک برد ارزشمند را برای «آلبی سلسته» به ارمغان بیاورد. هر دو مهاجم آرژانتین، موفق به گلزنی مقابل قطر شدند.

صعود به عنوان تیم دوم، یک اتفاق بسیار خوب برای «آلبی سلسته» بود زیرا این تیم در صورت عدم پیروزی مقابل قطر، محکوم به حذف در مرحله گروهی می شد. آرژانتین در مرحله یک چهارم نهایی کوپا آمه ریکا 2019 باید به مصاف ونزوئلا برود، همان تیمی که برزیل مدعی را آزار داد. ونزوئلا با چند مهره ارزشمند همچون سالومون روندون، توماس رینکون، داروین ماچیس و روبرتو روسالس، یک تیم دست و پا بسته نخواهد بود.

مسی از یاران خود درخواست کرده تا بازی های مرحله گروهی را فراموش کرده و از این به بعد، به یک جام دیگر فکر کنند. به گفته مسی، تغییرات و رویکرد متفاوت آرژانتین در بازی با قطر، همان چیزی بوده که مد نظر وی قرار داشت و هر یک از بازیکن های آرژانتین می دانستند که دقیقا چه چیزی می خواهند و چه کاری را باید انجام دهند. به قول ایوان زامورانو اسطوره فوتبال شیلی، اگر مسی در بهترین فُرم خود باشد، آن گاه باید آرژانتین را یک مدعی جدی برای فتح کوپا دانست. فیلیکس سانچز سرمربی قطر نیز اعتراف کرد که مسی، تفاوت بین دو تیم را در این بازی رقم زد.

سانچز قصد داشت تا با مهار مسی و قطع خطوط ارتباطی و پاس های او با سایر یاران آرژانتین، بتواند مسی را از کار بیاندازد اما این مسی بود که چندین ناحیه مختلف زمین را به اشغال خود در آورد. به هر حال، آرژانتین با لیونل های خود، به دنبال پایان کابوس 26 ساله و فتح کوپا آمه ریکا است. چه کادوی تولدی برای مسیف بهتر از نخستین قهرمانی با پیراهن آبی و سفید خواهد بود؟

محمدرضا شعاعی