ورزشگاه 160 هزار نفری؛ مروری بر یک بلوف بزرگ

به گزارش "ورزش سه"، ماجرا از این قرار است که مدیران دو باشگاه کرمانی (مس کرمان و مس رفسنجان) معتقدند، اگر قرار بر لغو مسابقات باشد، باید جدول فعلی لیگ که دو تیم مس رفسنجان و مس کرمان رتبه های اول و دوم را در اختیار دارند، ملاک صعود به لیگ برتر در دوره بیستم باشد ولی قربانیان مدیرعامل باشگاه بادران که تیمش چند سالی می شود یکی از مدعیان اصلی صعود به لیگ برتر است ولی در هر دوره مسئله ای این تیم را از صعود بازمی دارد به موضع دو باشگاه کرمانی و به خصوص مس رفسنجان که با 57 امتیاز صدرنشین مسابقات است، واکنش تندی نشان بدهد  و به دوران مربیگری محمد ربیعی در بادران اشاره کند  و بگوید که او در هفته های پایانی خودش تیمش را نابود می کند، پس اینکه در این مقطع مس رفسنجان در صدر جدول است، نمی تواند دلیلی برای شایستگی و صعود آنها به لیگ برتر باشد.

در پی این صحبت ها، مدیران باشگاه مس رفسنجان در این کشمکش به ورزشگاه 160 هزار نفری ای اشاره کردند که وعده ساخت آن چند سال پیش توسط مدیران بادران داده شد ولی حالا پس از دو سه سال این پروژه که زمین آن هم خریداری شد، به خوابگاهی برای بازیکنان بادران تبدیل شده است.

ساخت این ورزشگاه از چند منظر قابل بررسی است؛ اولین و مهم ترین موضوع اینکه همین حالا در بازی های خانگی دو تیم پرسپولیس و و استقلال که پرطرفدارترین تیم های کشور به شمار می روند، گاهی شمار هواداران از  5 هزار نفر تجاوز نمی کند و در این شرایط شرکت بادران ادعا می کند، می تواند ورزشگاهی 160 هزار نفری را مملو تماشاچی گند !

موضوع دیگر به تجربه ای بازمی گردد که فوتبال ایران طی سالیان اخیر کسب کرده است؛ اینکه ساختن ورزشگاه هایی با ظرفیت بیشتر از 30 الی 40 هزار نفر بالاتر از پتانسیل فوتبال ایران است و مقایسه طرح دو ورزشگاه امام رضا و فولاد آره نا با ورزشگاه نقش جهان که هر سه به تازگی مورد بهره برداری قرار گرفته اند و میزان رضایتی که در استفاده از این سه ورزشگاه وجود داشته، به خوبی ثابت می کند که دیگر ساخت ورزشگاه های با ظرفیت بالا در ایران جواب نمی دهد و بهتر است استقلال و پرسپولیس هم اگر در آینده به فکر حرفه ای شدن و ساخت ورزشگاهی افتادند، ظرفیتی در نهایت 40 هزار نفری برایش در نظر بگیرند.

با تمام این ها اما مدیران باشگاه بادران در آن مقطع با اطمینان کامل از ساخت ورزشگاهی با ظرفیت 160 هزار نفر حرف زدند و حتی زمین ساخت این استادیوم هم در منطقه ای نزدیک بزرگترین ورزشگاه ایران یعنی استادیوم آزادی تهیه شد و حالا هم قربانیان رئیس هیئت مدیره بادران می گوید اگر کمی حمایت های دولتی پشت این پروژه وجود داشته باشد، آنها این طرح را به سرانجام خواهند رساند.

ایزد سیف الله پور که یکی از مدیران تاثیرگذار بادران در آن برهه بود، در گفتگویی با "ورزش سه" در این مورد بیان کرد:« خب در آن زمان عزم جدی برای ساخت این ورزشگاه وجود داشت و حتی زمین آن هم خریداری شد و میهمانسرای ورزشی هم در آن ساخته شد و افتتاح هم شد ولی چون در ادامه تسهیلاتی برای ساخت این ورزشگاه داده نشد و حمایتی از مجموعه بادران نشد، این پروژه نیمه تمام ماند.»

البته با تمام این تفاسیر، همین حالا هم زمینی که مدیرعامل بادران خریداری کرده، با افزایش لجام گسیخته قیمت زمین در ایران، سود سرشاری برای این مجموعه  همراه داشته و آنها می توانند در راستای اهداف دیگرشان از آن بهره ببرند؛ با این حال رئیس هیئت مدیره بادران از پروژه های و رقم های بسیار کلانی صحبت می کند که ساخت استادیوم 160 هزار نفری چندان هم برای آنها بزرگ به نظر نمی رسد.

قربانیان رئیس هیئت مدیره شرکت بادران در این زمینه اینطور حرف هایش را با خبرنگار "ورزش سه" آغاز کرد و گفت: « ببینید ما در اصل تولید کننده هستیم و این در شرایطی است که در سال گذشته و امسال تاکید مقام معظم رهبری روی مبحث تولید بوده است. متاسفانه در این رابطه (پروژه استادیوم 160 هزار نفری) دو سه داستان وجود دارد. ما به فکر یک مجتمع توریستی بودیم در سال 1396، ولی مشکل اول این بود که شهرداری متاسفانه برای ساخت چنین ورزشگاه بزرگی عوارض های زیادی می گیرد. ما در آن زمان باید 2 هزار میلیارد هزینه می کردیم که الان احتمالا چیزی حدود  5 هزار میلیارد می شود. در واقع شهرداری 5 درصد فضای باز ورزشی را عوارض نمی گیرد و 10 درصد فضای مسقف که با حسابی که ما کردیم باز چیزی حدود 200 میلیارد تومان فقط عوارضش بود.»

او ادامه داد:« بحث دیگر هزینه ساختش بود که در همان سال 1397 بحث تولید مطرح شد که ما به جای این پروژه، چند کارخانه خریدیم و تولیدمان را گسترش دادیم و اشتغال کارمندی‌مان را به 2 هزار نفر گسترش دادیم و در نهایت تصمیم گرفتیم که تولید خودمان را گسترش دهیم به جای ادامه این پروژه. حالا هم می گویم که شرکت بادران حتی یک ریال هم از هیچ جایی نگرفته است. این بحث اصلی بود که ما در آن زمان با توجه به نیازی که بود سرمایه خودمان را روی بحث تولید بردیم. در آن زمان هم قیمت دلار 4 برابر شد که برای ما به عنوان تولید کننده 10 برابر شد. این موضوع را کسانی که کار تولید می کنند، بیشتر می فهمند و به مواد اولیه و این مسائل بازمی گردد. ما در ان شرایط مجبور شدیم که به این سمت برویم و این تصمیم سیاست کلی مجموعه بود.»

قربانیان سپس در پاسخ به این سوال که آیا این پروژه دیگر دنبال نخواهد شد یا همچنان مدیران شرکت بادران به دنبال عملی کردن این پروژه سنگین هستند، اینطور توضیح داد:« ورزشگاهی که می خواهیم بسازیم، فقط ورزشگاه نبود و یک مجموعه توریستی بود و هست. این را هم شما در نظر بگیرید. الان کدام استادیوم در ایران کمتر از هفت هشت سال طول کشیده است. آن هم با بودجه خود دولت. الان ما از زمانی که زمین را خریدیم هنوز 2،3 سال بیشتر نشده است. ضمن اینکه ما طرح های ورزشگاه را آماده کردیم.»

رئیس هیئت مدیره بادران در پاسخ به این سوال که آیا این پروژه ادامه دار خواهد بود یا خیر، بیان کرد:« اگر ما در بحث تولید به خودکفایی برسیم بله. ما در سال 97 با توجه افزایش قیمت دلار یا باید یک سری از کارهایمان را متوقف می کردیم یا باید یک سری از کارمندانمان را اخراج می کردیم که ما تصمیم اول را گرفتیم و این پروژه را متوقف کردیم. واقعیت این است که الان دولت حمایت کند، شاید ما هم با وزارت ورزش یا شهرداری به توافق برسیم و اگر روی تولیدمان اثر منفی نگذارد، دوباره پروژه را شروع کنیم. این پروژه کنسل نشده است. وقتی دولت خودش برای یک پروژه بودجه در نظر می گیرد و سال ها طول می کشد، از بخش خصوصی برای اجرای چنین پروژه بزرگی چه انتظاری دارید.»

سوال بعدی ما در رابطه با این سوال بود که شما چطور می خواهید ورزشگاه 160 هزار نفری را پر کنید که قربانیان توضیح داد:« شما نگران هوادار نباشید. مکانی که ما در این مجموعه در نظر گرفتیم، چیزی حدود 2 میلیون متر مربع است و سه نبش است و 200، 300 هزار نفر می توانند برای خرید و انجام کارهایشان در آنحا حضور داشته باشند. شما فکر کنید این تعداد افراد هستند و می خواهند کارهای ورزشی کنند و اگر مسابقه ورزشی ای باشد، آن ها خود جوش به سمت ورزشگاه می روند. دولت باید حمایت کند. درخت هایی آنجا هست که برای ساخت و ساز ما باید اجازه جابجایی بگیریم. این پروژه خیلی بزرگی است که نیاز داریم حتی پل ها و راه های دسترسی ایجاد کنیم.»

آنطور که از صحبت های قربانیان استنباط می شود، اینکه آنها همچنان عملی کردن این پروژه بزرگ را در سر می پرورانند ولی همانطور که در سطوح بالاتر نیز به آن اشاره کردیم، شاید بررسی دو تجربه موفق یعنی ورزشگاه امام رضا در مشهد که توسط آستان قدس رضوی ساخته شد و همینطور ورزشگاه فولاد آره نا که با استقبال بسیار خوبی نیز از سوی اهالی فوتبال مواجه شده، بتواند راه کار مناسب تری پیش روی مدیران بادران قرار بدهد؛ هرچند که به نظر می رسد، آنها اهدافی فراتر از آنچه مشهدی ها و اهوازی ها به آن می اندیشیدند را دنبال می کنند ....