یک و دوی مرسدس و کابوس دوگانه‌ی فراری

به گزارش "ورزش سه"، لوییس همیلتون که دیروز در تایم‌گیری با نمایشی بی‌نقص کلاس رانندگی خود را به رخ کشیده و پل‌پوزیشن گرندپری اتریش را برده بود، مسابقه‌ی امروز را با قاطعیت و بدون مزاحمت حتی از سوی هم‌تیمی‌اش والتری بوتاس برد تا اولین سکوی اول فصل 2020 خود را تجربه کند. والتری بوتاس که در آخرین دورها نبرد سختی با مکس ورستپن برای گرفتن رده‌ی دوم داشت در نهایت موفق شد از این هلندی سرسخت بگذرد و سکوی دوم گرندپری اتریش را از آن خود کند تا اولین یک و دوی مرسدس در فصل 2020 رقم بخورد. مکس ورستپن که مسابقه را از رده‌ی دوم آغاز کرده بود اما با آسیبی که بال جلوی ماشینش خورده بود هر چه کرد نتوانست جلوی مرسدس بوتاس را بگیرد و در جایگاه سوم قرار گرفت.

 
 
گرندپری دوم اتریش به پای گرندپری اول پر هیجان و پراتفاق هفته‌ی گذشته در پیست ردبول رینگ نرسید اما شاهد یکی از عجیب‌ترین اتفاقات در تاریخ فرمول یک بود. در همان دور اول دو ماشین فراری با هم برخورد کردند و سباستین وتل با از دست دادن بال عقب ماشین خود، تنها لحظاتی پس از آغاز مسابقه، مجبور به کنار رفتن از مسابقه شد و ماشین ایمنی را نیز به پیست آورد.
 
 
در دور چهارم مسابقه از سر گرفته شد و تنها یک دور بعد چارلز لکلرک دیگر راننده‌ی فراری که مقصر اصلی در برخورد با هم‌تیمی‌اش بود نیز به دلیل صدمات وارده به کف ماشین مجبور به کناره‌گیری از مسابقه شد. این یکی از بدترین شروع‌های فصل در تاریخ مسابقات فراری است، اگر نگوییم بدترین! کابوس ماشین کند و پر ایراد فراری فقط برخورد دو راننده در دور اول را کم داشت. فراری که آپدیت‌های جدیدی را به دومین گرندپری فصل آورده بود حتی فرصت نکرد که اطلاعات لازم در مورد این آپدیت‌ها را به دست آورد.

 
 
در دور هفتم همیلتون بین خودش و ورستپن 1.6 ثانیه فاصل انداخت و بوتاس پس از عبور از کارلوس ساینز خود را به رده‌ی سوم رساند. چکو پرز راننده‌ی ریسینگ پوینت نیز خود را از رده‌ی هفدهم به رده‌ی یازدهم رساند.
 
 
در دور یازدهم لنس استرول دیگر راننده‌ی ریسینگ پوینت خود را از رده‌ی سیزدهم به رده‌ی نهم رساند و پرز برای گرفتن رده‌ی دهم مشغول نبرد با لاندو نوریس بود.

 
 
در دور هفدهم شاهد نبرد نزدیک دو ماشین رنو به رانندگی اوکون و ریکاردو بودیم. ریکاردو اصرار داشت که از هم‌تیمی‌اش سریع‌تر است اما دفاع جانانه‌ی اوکون اجازه‌ی سبقت گرفتن را به ریکاردو نداد.
 
 
در دور نوزدهم ریکاردو بالاخره موفق شد از اوکون سبقت بگیرد. همیلتون با 3.8 ثانیه فاصله جلوتر از ورستپن پیشتاز مسابقه بود.
 
 
در دور 25 ورستپن با امید آندکات کردن مرسدس به پیت رفت و با لاستیک‌های مدیوم به پیست بازگشت.
 
 
در دور 26 استبان اوکان با مشکل فنی مجبور به کناره‌گیری از مسابقه شد. 

 
در دور 27 همیلتون به پیت رفت و بوتاس پیشتاز مسابقه شد. همیلتون در بازگشت به پیست همچنان جلوتر از ورستپن در رده‌ی سوم بود.
 
 
در دور 34 ریکاردو خود را به رده‌ی پنجم رساند و بوتاس به پیت رفت تا همیلتون بار دیگر پیشتاز مسابقه شود.

 
 
در دور 35 بوتاس پس از بازگشت به پیست رده‌ی دوم را به ورستپن واگذار کرد اما همچنان جلوتر از آلبون در رده‌ی چهارم قرار داشت. ساینز پس از یک پیت‌استاپ طولانی به رده‌ی دهم سقوط کرد.
 
 
در دور 46 شاهد نبرد نزدیک دو راننده‌ی ریسینگ پوینت بودیم و چرز باتجربه توانست هم‌تیمی جوان خود را پشت سر بگذارد.
 
 
در دور 50 پرز در جدال با ریکاردو نیز پیروز شد و خود را به رده‌ی پنجم رساند. 
 
 
در دور 63 ریکاردو موفق شد همچنان استرول را پشت سر خود نگه دارد و دو دستی به رده‌ی ششم خود بچسبد.

 
 
در دور 65 بوتاس سپر به سپر ورستپن برای گرفتن رده‌ی دوم می‌جنگید و لاندو نوریس با ثبت سریع‌ترین زمان پیست قصد داشت خود را به رده‌های بالاتر برساند.
 
 
در دور 66 تلاش بوتاس که DRS هم داشت برای عبور از ورستپن بی‌نتیجه ماند. مکس عالی دفاع می‌کرد.
 
 
در دور 67 بوتاس موفق شد بالاخره از ورستپن که صدماتی در بال جلوی ماشین خود نیز داشت عبور کند و مرسدس رفت برای اولین یک و دوی فصل.

 
 
در دور 70 نوریس، ریکاردو و استرول نبرد نزدیکی برای رسیدن به رده‌ی ششم داشتند.
 
 
در دور آخر همیلتون اولین ماشینی بود که از خط پایان گذشت و بوتاس با بیشاز 13 ثانیه اختلاف دوم شد. مکس ورستپن و آلبون از ردبول سوم و چهارم شدند و لاندو نوریس باز هم با یک دور پایانی استثنایی توانست مسابقه را با رده‌ی پنجم به پایان برساند. پرز، استرول و ریکاردو در رده‌های ششم تا هشتم قرار گرفتند و چکو پرز از سوی تماشاگران به عنوان بهترین راننده‌ی این مسابقه نیز انتخاب شد.