رایکا، فرزند ناخلف خونه به خونه!

به گزارش ورزش سه، تنور فوتبال مازندران چند سالی است با حضور نساجی در لیگ برتر گرم‌تر از گذشته شده است اما کمتر مازنی هست که نداند یکی از دلایل صعود نساجی قطعا رشد فوتبال مازندران در ۳,۴ سال حضور خونه به خونه در لیگ یک و رقابت تنگاتنگ این دو تیم بوده است. خونه به خونه بابل که فراز و و نشیب‌های زیادی به خصوص در بحث مدیریت داشته، همیشه تیمی مدعی روانه بازی‌ها می‌کرد تا جایی‌که در سال صعود نساجی آنها فقط یک گل از رقیب و هم استانی خود کمتر داشتند و رنگ لیگ برتر را ندیدند. 

بعد از غروب خونه به خونه و تحویل به مالکیت جدید، دیگر هیچ‌وقت رایکا نشانی از خونه به خونه نداشت. آنها در این سه فصل همیشه حداقل هزینه را برای خود ترسیم کردند و این افراط در عدم هزینه مناسب تا جایی پیش رفت که آنها در هر فصل چشم به هفته‌های پایانی برای بقا در لیگ دارند.

اما این فصل، سال تقریباً ویژه‌تری برای رایکا بود. با حضور پیروز قربانی و فلسفه خاصش علی‌رغم نتیجه‌گیری متوسط، تیمی قابل احترام از رایکا در  این فصل دیدیم. تیمی با میانگین سنی بسیار پایین و جوانان بومی که به گفته کارشناسان بومی‌ترین تیم تاریخ بابل در لیگ یک بوده است.

تیم پیروز قربانی در میانه جدول رده‌بندی بود که ناگهان با اختلاف پیش آمده از سوی مالکیت باشگاه وی برکنار و علی لطیفی سکان‌دار این تیم شد. پنج باخت و یک تساوی در ۶ بازی اخیر نصیب این تیم شد که اصلا نتایج مناسبی نبود تا جایی که رایکا دوباره به جایگاه پر استرس فصول قبل برگشته و فعلا جزو تیم‌های سقوط کننده به لیگ دو به‌شمار می‌رود.

رایکا برای کنترل این سقوط آزاد فقط یک نیم فصل فرصت دارد، بی‌شک نه به شیوه مدیریت نیم فصل اول.