حمید مطهری و بهای سنگین ترک هالیوود

به گزارش "ورزش سه"، روز گذشته مدیران تیم فوتبال نساجی قائمشهر بعد از یک جلسه طولانی با حمید مطهری، سرمربی جوان‌شان در نهایت تصمیم به قطع همکاری با وی گرفتند. آن هم در شرایطی که نساجی فصل گذشته لیگ را دقیقا در همین پله (دوازدهم) و با 33 امتیاز (9 امتیاز بیشتر از آنچه که تا پایان هفته بیست و پنجم اندوخته‌اند و البته می‌توانند به میزان آن اضافه کنند) به پایان برد.

بعد از نتایج خیره کننده نیم فصل اول و کسب رتبه هشتمی، تقریبا غیرقابل‌باور بود که نساج‌ها بعد از اتمام نیم فصل و در شرایطی که با امید زیاد وارد مسابقات شده بودند، هفته به هفته عقب رفتند و بعد از کسب تنها 4 امتیاز در 10 بازی مجبور به تغییر سرمربی خود شدند، آن هم در شرایطی که تغییر گزینه مطلوبی برای مالک باشگاه که علاقه خاصی به حمید مطهری داشت نبود.

آنها یازده هفته است که بدون برد پیش می‌روند و اگر شما سرمربی تیمی باشید که طرفدار مختصری هم داشته باشد (البته می‌توان به طرفداران نساجی عنوان انبوه را هم اهدا کرد)، این نتیجه به سختی قابل تحمل خواهد بود، حتی اگر سرمربی در سایه اعتماد کامل کارش را شروع کرده و ادامه داده باشد.

اگر بشود اسم آنچه را در این 25 هفته برای حمید مطهری رخ داده ناکامی گذاشت، باید به مجموعه عوامل پرشماری اشاره کرد که به عنوان تجربه به کارنامه مربیگری طولانی این هافبک طراح و ستاره سابق فوتبال ایران اضافه شده است. مهمتر از همه، مطهری که از مربیگری پرسپولیس راه خود را جدا کرده و هدایت تیم نساجی را در دست گرفت، با دیسیپلین درونی و اخلاق خاصش آنجور که انتظار می‌رفت در نساجی حل نشد. تیمی که با شرایطی متفاوت و شاید با فرهنگ کاری مختلف شکل گرفته و در نهایت با سرمربی خود چفت نشد.

این را فراموش نکنید که اگر خواستید لیبل ناکامی به یک سرمربی بزنید، به خاطر داشته باشید که اغلب مربیان در دوران کاری خود با این چالش جدی مواجه‌اند و عنوان مربی موفق و پیروز و کامیاب نصیب عده‌ای معدود می‌شود. آنهایی که فرصت کافی را برای ارائه کار و فلسفه خود دارند و احتمالا شرایط  فردی، تجربی، باشگاهی، کاری و تیمی و... مناسبی را برای عرضه کار خود دارند. نکته جالب اینکه همین حالا تیم‌هایی پایین‌تر از نساجی حضور دارند که باشگاه‌شان اقدام به تغییر سرمربی نکرده‌اند، اگرچه آنها به واسطه سابقه قبلی باشگاهی یا عملکرد در فصول گذشته و شاید هم حمایت‌ هواداری در سمت خود ماندگار شده‌اند، چیزی که مطهری آن را در قائمشهر به مرور از دست داد.

موضوع قابل بحث در پایان ماموریت این سرمربی در قائمشهر،  بحث جدایی او از پرسپولیس است؛ مطهری در جمع دستیارانی که در پرسپولیس کار کرده‌اند شخصیت متفاوتی بود و توانسته بود هویت خود را کنار یحیی گل محمدی که اساسا به دستیارانش میدان زیادی می‌دهد، برای خود محبوبیت و اعتبار ویژه‌ای دست و پا کند و شاید بشود گفت این شکل دستیاری به سرمربیگری در بسیاری از تیم‌های لیگ برتر ارجحیت دارد. چه از بُعد توجه رسانه‌ای، چه از بُعد کارنامه کاری و چه از نظر موضوع مالی که بخش لاینفک زندگی یک مربی است. در واقع ترک مهمترین تیم فوتبال ایران شبیه به هجرت از هالیوود است. چالشی که ممکن است طوری که دوست دارید پیش نرود.

در این شرایط ترک پرسپولیس به واسطه وسوسه سرمربیگری و شماره یک بودن مسئله‌ای است که شاید مطهری باید بیشتر به آن فکر می‌کرد، اگرچه او را هنوز نمی‌شود یک مربی شکست‌خورده لقب داد. به خصوص که این دستیار سابق مجید جلالی تازه اولین سرمربیگری‌اش را پشت سر گذاشته.

جالب است بدانید در لیگ برتر فوتبال ایران از صدر تا ذیل تمام سرمربیانی که در حال حاضر به کار مشغولند طعم تلخ اخراج را تجربه کرده‌اند و بعضی از آنها بیش از چندین بار تجربه از دست دادن شغل‌شان را دارند و اگر سعید الهویی، دستیار امیر قلعه‌نویی، یا مهدی رحمتی را که اولین تجربه سرمربیگری‌اش را از سر می‌گذراند از این جمع فاکتور بگیریم، کسی نیست که با تلخی و ناامیدی این روزهای حمید مطهری ناآشنا باشد. 

آنچه برای مطهری باقی می‌ماند، بازیابی قوا و شروع مجدد در شرایطی است که شغل مربیگری در ایران از نیروی انبوه و آنچنانی نیز بهره نمی‌برد.

به عنوان یک مربی جوان (البته نه به جوانی نمونه‌های اروپایی) مطهری باید خیلی زود از این تجربه عبور کند و آن را پشت سر بگذارد و کار تازه را با انرژی بیشتر و تجربه بیشتر استارت بزند. آن هم در شرایطی که شاید مرور این چند ماه و این بیست و پنج مسابقه به او بینش جدیدی در ارائه تصویر بیرونی‌اش داده باشد.