بررسی نحوه پرداختی قانونی پول فوتبال از محل بودجه؛
مسیر مجلس برای دریافت حق پخش شکست می‌خورد
از سال ۹۶ تاکنون با وجود بندها و تبصره‌های مختلف در قانون برنامه ششم و بودجه‌‌های سنواتی، فقط ۵ ميليارد تومان نصيب فوتبال شده است!
به گزارش"ورزش سه"، یکی از موضوعاتی که چندی پیش منصور قنبرزاده نایب رئیس فدراسیون پس از جلسه با مدیران باشگاه‌های لیگ برتری و لیگ دسته اولی به آن پرداخت، تشکیل یک کارگروه متشکل از نمایندگان باشگاه‌های مختلف بود، تا آنها خودشان به صورت مستقیم موضوع حق پخش را با پیگیری از طریق نمایندگان مجلس شهرهایشان پیش ببرند و البته که طی روزهای اخیر طبق ادعای محمد رجائیان مدیرعامل باشگاه آلومینیوم، اقداماتی نیز از سوی باشگاه‌ها در این زمینه انجام شده است.
با این حال مجتبی فریدونی مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن معتقد است که این راهکار به جایی نخواهد رسید و باید باشگاه‌ها برای احقاق درآمد حاصل از حق پخش مسابقات تلویزیونی خود راه حل دیگری را دنبال کنند:
مجتبی فریدونی با انتشار متنی و پرداختن به سوابق این موضوع در مجلس، درباره این موضوع مهم فوتبال ایران به شکل زیر موضع گیری کرده است:
«پس از الزام کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر ضرورت وجود قرارداد حق پخش تلوزيونی برای کسب مجوز حرفه‌ای و شرکت در رقابت‌های جام باشگاه‌های آسیا اين روزها بسيج همگانی در فدراسیون، سازمان ليگ و باشگاه‌ها شکل گرفته تا بتوانند راهی برای مشکل حق پخش پيدا کنند و فعلا تنها راه موجود را در گنجاندن بندی در قانون برنامه هفتم توسعه يافته‌اند. اگر چه بررسی برنامه هفتم در کمیسیون‌های تخصصی به پايان رسيده ولی امکان طرح موضوع در کمیسیون تلفیق و حتی در دقیقه نود در صحن علنی نيز وجود دارد ولی آیا صرف تصويب قانون مشکل را حل می‌کند؟ برای پاسخ به این سؤال بهتر است نگاهی به عقب یعنی برنامه ششم و قوانین بودجه سال‌‌های قبل بيندازيم.
براساس بند "پ" ماده ۹۲ قانون برنامه ششم که زمان اجرای آن ۱۴۰۰-۱۳۹۶ بوده دولت مکلف شده بود تا پايان سال اول اجرای برنامه با همکاری وزارت ورزش و جوانان و سازمان صداوسیما تمهیدات قانونی در خصوص نحوه تقسیم درآمدهای تبلیغاتی ناشی از پخش مسابقات ورزشی را پیش بینی نماید. نه تنها تا پايان سال اول برنامه بلکه تا دو سال بعد هم اتفاقی نیفتاد تا سال ۹۹ که به استناد بند "ک" تبصره ۹ قانون بودجه همان سال مقرر گردید از درآمدهای حاصل از تبلیغات ناشی از پخش مسابقات ورزشی ۳۰ درصد به وزارت ورزش و جوانان و ۷۰ درصد به صدا و سیما تعلق گيرد و براساس ردیف ۴۹-۵۳۰۰۰ جدول ۹ قانون بودجه این درآمد ۵۰ ميليارد تومان پيش بینی گردیده بود. ولی بر اساس گزارش تفریغ بودجه سال ۹۹ که در مهرماه ۱۴۰۰ منتشر شد مشخص شد هيچ مبلغی از این محل به خزانه واريز نشده است.
همچنین در سال ۱۴۰۰ در بند "ط" تبصره ۹ عین همان تکلیف مشخص شده بود ولی طبق رديف ۴۷-۵۳۰۰۰ درآمد پيش بينی شده ۱۵۰ ميليارد تومان در نظر گرفته شد. بر اساس گزارش تفریغ بودجه دیوان محاسبات کشور برای سال ۱۴۰۰ کمتر از نصف مبلغ پيش بینی شده یعنی ۷۴ ميليارد تومان از اين محل به خزانه واريز شده است. و جالب توجه نحوه تقسيم این درآمد است. براساس قانون از اين مبلغ ۲۲.۲ میلیارد بايد نصيب وزارت ورزش و ۵۱.۸ بايد نصيب صداوسیما می‌شد. اما آنچه که در واقع اتفاق افتاده این است که از اين مبلغ تنها ۳۲ ميليارد تومان(باز هم کمتر از نصف) توسط سازمان برنامه و بودجه تخصيص داده شده که ۲۵ ميليارد (تقریبا نصف مبلغ مقرر) سهم صداوسیما و ۷ ميليارد تومان (کمتر از سی درصد مبلغ مقرر) سهم وزارت ورزش و جوانان شده که از اين ۷ ميليارد ۵ ميليارد به فدراسیون فوتبال و ۲ ميليارد به فدراسيون کشتی رسيده است.
به طور خلاصه از سال ۹۶ تاکنون با وجود بندها و تبصره‌های مختلف در قانون برنامه ششم و بودجه‌‌های سنواتی و از ۲۰۰ ميليارد پيش بينی شده فقط ۵ ميليارد تومان (۲.۵ درصد) نصيب فوتبال شده است. پس صرف وضع قانون کمکی به درآمد زایی نمی‌کند. حتی سازمان برنامه پول خود صداوسیما را هم طبق قانون نداده است. بديهی است وقتی پولی وارد خزانه می‌شود اگر مملکت مشکل پرداخت حقوق بازنشستگان، فرهنگیان، پرداخت یارانه، خسارات سیل و زلزله و هزاران خرج مهم‌تر داشته باشد پرداخت پول به فوتبال نه منطقی است و نه امکان پذير. پس بايد راه دیگری جست که بعدا به آن خواهم پرداخت. فقط بدانید بايد بند ناف فوتبال را از دولت جدا کرد.»
نویسنده: مجتبی فریدونی
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
