علی قربانی: درد کشیدم، هیچکس سراغم را نگرفت

به گزارش ورزش سه، علی قربانی پس از یک سال مصدومیت و دوری از میادین در نقل و انتقالات زمستانی امسال به پیکان اضافه شد و از همین ابتدای نیم فصل دوم توانست در ترکیب این تیم بدرخشد. او در دیدار تیمش برابر صنعت نفت در هفته هجدهم نیز موفق شد یک گل و یک پاس گل بدهد تا ستاره تیمش در این مسابقه باشد و نقش پررنگی در کسب یک امتیاز توسط پیکان ایفا کند.

قربانی امروز در گفتگویی با خبرنگار ما در خصوص مدت مصدومیت خود و شرایط روحی‌اش در این مدت صحبت کرد. او همچنین در خصوص انتقال به پیکان و حضور در جمع شاگردان عنایتی نیز توضيحاتی داد.

گفتگو با قربانی را در ادامه می‌خوانید:

* درباره تساوی برابر صنعت نفت صحبت کن.
بازی عجیب و غریبی برایمان بود. غیرمنتظره شروع شد و سورپرایز شدیم و یک گل بد خوردیم‌. بعد از آن خدا را شکر توانستیم جبران کنیم و بعد از اخراج بازیکن‌مان هم توانستیم ده نفره به تیم حریف گل بزنیم. حتی در نیمه دوم هم دو موقعیت صد درصد داشتیم اما نتوانستیم استفاده کنیم و لحظه آخر گل مساوی را خوردیم. به نظرم مستحق برد در این بازی بودیم.

* خودت هم در این بازی درخشان ظاهر شدی.
لطف دارید. خوشحالم که در کسب یک امتیاز برای تیمم موثر بودم اما دوست داشتم این گل و پاس گل با پیروزی تیمم همراه باشد.

* اعضای تیم پیکان به داوری مسابقه معترض بودند. داوری چطور بود؟
به جز یک صحنه که دو بازیکن نفت آبادان به یکدیگر برخورد کردند و ما توانستیم گل بزنیم، هیچ اتفاقی نیفتاد. در آن صحنه من نزدیک بودم و هیچ چیزی ندیدم که بگوییم بازیکن تیم ما خطا کرد. شاید داور از زاویه‌ای دید که خطا بود اما من واقعا چیزی ندیدم. به آن صحنه هیچ مشکلی نبود.

* شرایط پیکان را چطور می‌بینی؟
ما سه بازی سخت گذراندیم که دو بازی برابر رقبایمان بود و یک بازی هم برابر تیم خوب گل‌گهر که در آن بازی هم شکست نخوردیم. نکته مهم اینکه هر سه بازی عقب افتادیم اما توانستیم جبران کنیم که این یک نکته مثبت است و نشان می‌دهد بچه‌هایمان روحیه جنگندگی دارند و با تمرکز بالاتر و تلاش بیشتر برای بازی‌ها بعدی آماده می‌شویم.

* چه شد که پیکان را به عنوان تیم جدیدت انتخاب کردی؟
من یک سال مصدوم بودم و کاملا از فوتبال فاصله داشتم. شرایط خیلی سختی را گذراندم. نیم فصل چند پیشنهاد به دستم رسید که با مشورت‌هایی که انجام دادم، تصمیم گرفتم به پیکان اضافه شوم.

* درباره دوران مصدومیتت بیشتر صحبت کن.‌ 
من یک سال کامل را در مصدومیت گذراندم. خیلی سخت است و تنها کسانی که چنین شرایطی را تجربه کرده‌اند، می‌توانند درک کنند. روزهای سختی را گذراندم و دردهای زیادی را تحمل کردم. وقتی هم که مصدوم می‌شوی، هیچکس سراغت را نمی‌گیرد. البته همسر و پسرم همیشه کنار من بودند و با حضور آنها که باعث دلگرمی بودند، توانستم خودم را سرپا نگه دارم و با شرایط، خیلی خوبی به لیگ برتر برگردم.

* کاملا هم آماده و سرحال برگشتی.
خدا را شکر. فوتبالی‌ها می‌دانند که هر چقدر انفرادی تمرین کنی، با تمرینات تیمی متفاوت است و هر چقدر هم که در کنار تیم تمرین کنی، باز هم با شرایط بازی متفاوت است. با این حال خدا را شکر من با تمریناتی که انجام دادم، خیلی خوب توانستم بدنم را به شرایط ایده‌آل برسانم.

* یک سال دوری از فوتبال باعث شده که انگیزه مضاعفی پیدا کنی یا روی روحیه‌ات تاثیر منفی داشته؟
وقتی سال‌های زیادی فوتبال بازی می‌کنی، وابستگی شدیدی به تمرین و مسابقه و جو بازی پیدا می‌کنی اما وقتی از آن شرایط دور می‌شوی، احساس بدی پیدا می‌کنی. من بعضی از روزها نمی‌توانستم از تلویزیون فوتبال ببینم. برایم خیلی سخت گذشت اما با انگیزه کامل برگشتم. فکر‌ می‌کنم وقتی تلاش‌هایی را کرده‌ای یادت می‌آید، انگیزه‌ات چند برابر می‌شود و به هیچ وجه احساس نمی‌کنی که پایین‌تر هستی.

* کار کردن با رضا عنایتی چطور پیش می‌رود؟
نمی‌توانیم بگوییم شرایط تیم عالی است و باید شرایط جدولی‌مان را خیلی خوب درک کنیم.  اما آقا رضا تعامل خیلی خوبی با بچه‌ها دارد و می‌تواند کمک حال جوان‌ها باشد. حتی خود من و بزرگترهای تیم هم می‌توانیم از تجربیات ایشان استفاده کنیم. جو خیلی صمیمانه‌ای در تیم برقرار است اما باید تلاش بیشتری کنیم که به هدف‌مان برسیم. متاسفانه در این چند بازی با وجود اینکه می‌توانستیم امتیاز بیشتری بگیریم، این اتفاق رخ نداد. انشاالله بازی‌های بعد جبران کنیم.

* حالا که در سن ۳۳ سالگی به میادین فوتبال برگشته‌ای، آینده‌ات را چطور می‌بینی؟
هیچکس از آینده خودش خبر ندارد اما تنها چیزی که در زندگی یاد گرفتم، این است که هیچوقت نباید ناامید باشم و همیشه باید بیشتر از توان خودم تلاش کنم که یک روز که به عقب نگاه می‌کنم، نگویم کم کاری کنم. من همیشه همه تلاشم را کردم و بقیه مسائل را به تقدیر می‌سپارم. الان هم همه تمرکزم را روی فوتبالم می‌گذارم تا اتفاقات خوبی را رقم بزنم.

* صحبت پایانی؟
باز هم از همسر و پسرم تشکر می‌کنم که در این سال سخت کنارم بودند و بودن‌شان به من انگیزه و انرژی داد تا با قدرت بیشتری برگردم.