گابریل پین: آن چیزها ما را نکشت، قوی‌ترمان کرد!

به گزارش ورزش سه، گابریل پین، مربی باتجربه ایتالیایی که سابقه همکاری با چزاره پراندلی در تیم ملی ایتالیا و باشگاه‌های مطرحی چون فیورنتینا، رم و گالاتاسرای را دارد، در سال ۱۴۰۰ با تصمیم فرهاد مجیدی به کادرفنی استقلال اضافه شد و یکی از اعضای این تیم در فصل قهرمانی بدون شکست استقلال در لیگ برتر باشد.

پین پس از سه سال در گفتگویی مفصل، از روزهای شیرین حضورش در ایران و فضای متفاوت فوتبال در تهران می‌گوید. او با اشاره به شخصیت مردم ایران، جو استادیوم‌ها، ارتباط صمیمی با بازیکنان و خاطراتی از زمین‌های تمرینی نامناسب، تأکید می‌کند که فصل حضور در استقلال از نظر احساسی با تمام تجربیات پیشینش تفاوت داشت.

او در این مصاحبه همچنین به موضوعاتی چون دربی خاطره‌انگیز، تعویض‌های کلیدی و شوک از دست دادن دو مدافع اصلی تیم پرداخته و از بازیکنانی نظیر جعفر سلمانی، حسین مرادمند و امیرحسین حسین‌زاده و همچنین فرهاد مجیدی تمجید کرده است؛ مربی‌ای که پین او را خستگی‌ناپذیر و در قامت یک رهبر واقعی توصیف می‌کند.

این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

سوال: اگر در دهه 1980 کسی به شما می‌گفت یک روز در کشوری به اسم ایران مربی‌گری می‌کنید، باورتان میشد؟ 
قطعا نه. ولی شما گذشته من در ایران را می‌دانید اما از نظر من زندگی در ایران استثنایی و فوق‌العاده بود. نمی‌توانم صبر کنم برای تجربه مجدد چیزی که در استقلال از سر گذراندیم. خیلی لذتبخش بود، اول به خاطر قهرمانی...
وقتی در ایتالیا از من درباره تجربه مربی‌گری در ایران سوال می‌کنند، من می‌گویم: مردم خارق‌العاده. نه فقط هواداران بلکه تمام مردم. 
من شش فصل خارج از ایتالیا مربی‌گری کرده‌ام، در اسپانیا، ترکیه، امارات و ایران. در بین همه‌ی این‌ها ایران از نظر برخورد مردم و شخصیت‌شان بهترین تجربه من است. 
البته در شغل ما وقتی میبری زندگی بهتر می‌شود، این مسلم و مشخص است.

سوال: می‌گویند عضو یک رختکن برنده بودن بهترین شغل جهان است.
البته.

سوال: البته در ایران شما نیمه تاریک ماه را تجربه نکردید.
خوشبختانه نه اما من تجربه زیادی در مربی‌گری دارم و همه قسمت‌های ماه را دیده‌ام و کاملا از آن خبر دارم، چه به عنوان بازیکن. می ‌دانم چه خبر است.

سوال: حضور شما در استقلال از بازی در الهلال در امارات آغاز شد. 
اولین حضور من در استقلال زمانی بود که آن‌ها برای تمرین در کمپ دبی حضور داشتند. 
فلسفه کاری من این است که بدون شناخت درباره وضعیت باشگاه، مربی و کادر وارد کار نمی‌شوم.  بعد از یک هفته وقتی که همراه استقلال در کمپ بودم؛ تصمیم گرفتم که کنار آن‌ها باشم و کنار فرهاد مجیدی بودن را دوست داشتم.
احساس کردم ارتباتط خیلی خوبی می‌توانم با آن‌ها برقرار کنم. دلیل دوم هم این بود که فکر می‌کردم استقلال پتانسیل بسیار خوبی دارد. این یک چالش بسیار بزرگ بود اما به خودم گفتم که باید انجامش بدهیم. چراکه نه؟

سوال: حضور شما در استقلال ناباورانه بود کسی فکرش را نمی‌کرد مربی با رزومه شما به عنوان دستیار در استقلال حاضر شود. ضمن اینکه شرایط فرهاد هم در استقلال عجیب بود و هر لحظه ممکن بود مدیریت او را تغییر دهد.
بله، ریسک‌هایی برای من وجود داشت چون شناختی از ایران نداشتم. با کاناوارو که دوست فرهاد بود صحبت کردم. همینطور با استراماچونی. آن‌ها از شرایط ایران، هواداران، تیم و ... تعریف کردند. چالش خیلی بزرگی برای من بود اما تصمیمم را برای حضور در استقلال گرفته بودم.
من تجربه زیادی دارم، همان ابتدا متوجه شدم که فرهاد مربی جوانی است اما فلسفه‌اش با فلسفه من می‌خواند. در واقع اشتیاقی که که او دارد با نوع کار من جور در می‌آمد.

سوال: شاید قهرمانی استقلال برای همه ناباورانه بود. علت اصلی هم این بود که در وهله اول کسی فکرش را نمی‌کرد که فرهاد انقدر شخصیت قوی داشته باشد و چنین جامی برای استقلال بیاورد.
این چیزی که می‌گویید از روی ظاهر او است اما از نظر من با وجود اینکه جوان است؛ هر جا برود می‌تواند موفق باشد. شاید خیلی از مردم ندانند که او چرا بعد از قهرمانی ایران را ترک کرد. اما گاهی فوتبال و کار اولین انتخاب نیست. خانواده و دخترت قطعا باید جلوتر از فوتبال باشد.
ولی باور کنید من را که فرهاد در آن فصل، اندازه سه فصل کار کرد و همه انرژی‌اش را گذاشت تا یک هدیه بزرگ به هواداران استقلال بدهد.
من به انتخاب او احترام می‌گذارم چراکه به همه هواداران نشان داد بسیار آدم صادق و روراستی است.

سوال: شما در جریان تصمیم فرهاد بودید؟
آخرین بازی و اون جشن در استادیوم آزادی واقعا بی‌نظیر بود. مربیان بزرگ وقتی آن را نگاه می‌کردند، این جو را باور نمی‌کردند. من در مورد جدایی او سوپرایز نشدم چراکه برای قهرمانی استقلال همه انرژی‌اش را گذاشت و شاید به کار در یک تیم آرام‌تر نیاز داشت.

سوال: این موضوع به خصوص در فوتبال ایران می‌تواند خیلی درست باشد. به خصوص که خیلی‌ها منتظر بودند این روند استقلال یک جایی متوقف شود. مثلا مقابل مس رفسنجان، سپاهان یا وقتی در داربی از پرسپولیس عقب افتادید. همه فکر کردند که پرسپولیس بازی را خواهد برد.
من فکر می‌کنم نه فقط مردم و هواداران، بلکه تیم‌های دیگر هم ما را دست کم می‌گرفتند و مدام می‌گفتند که استقلال هفته بعد می‌بازد اما ما بازی به بازی جلو می‌رفتیم. برای ما بازی بعدی به معنای بازی آخر بود و روندی که طی کردیم مثل یک جادو طی شد. یک خاطره از محمد (نوری فر- مدیر رسانه استقلال) در اواسط فصل می‌گویم. به همراه تیم در کمپ بودیم، از من پرسید که به نظرت واقعا ما می‌توانیم قهرمان شویم. حتی او هم می‌ترسید و فکر می‌کرد بازی‌ای که قرار است در آن شکست بخوریم، خواهد رسید. ولی ما بازی به بازی پیش رفتیم.

سوال: مربی‌های خارجی زیادی به ایران آمدند. اما شما یک شخصیت منحصر به فرد هستید، ما در فرهنگ ایرانی آن را با کلمه "پیر" بیانش می‌کنیم. کسی که عاقل و با تجربه است، تیم به شما تکیه می‌کرد. بنابراین شاید در بسیاری از مواقع فراتر از یک دستیار بودید.
بله. همیشه احساس می‌کردم که بخشی از هدفم این است. همان ابتدا، اولین و مهمترین چیز، ارتباطی که میان من و هواداران و اعضای باشگاه شکل گرفت، بسیار مهم بود. به یاد می‌آورم که در اولین مصاحبه با یک شبکه ایرانی، اینطور جواب دادم که من اینجام تا یک چالش را ببرم و برنده باشم. باور دارم که می توانم. 
شاید در ایران کسی پتانسیل استقلال را باور نکرده بود. تیمی با میلیون‌ها هوادار که، در شهرهای مختلف حتی در فرودگاه‌ها و هتل‌ها همیشه در کنار ما بودند با یک اتمسفر فوق‌العاده.

سوال: فصل حضور شما در استقلال از نظر احساسی چقدر با همه تجربیات شما تفاوت داشت؟
اول از همه احساس و شور و اشتیاق خاص هواداران فوتبال در ایران را به یاد می آورم. وقتی در لاتزیو به عنوان بازیکن حضور داشتم، فقط چنین چیزی را دیدم. حتی در تمرینات معمولی هم 5 هزار هوادار حضور پیدا می کردند. این یک حس خاص اطراف تیم ایجاد می کند. در کافی شاپ و رستوران و ... هواداران می گفتند باید ببرید. در این فضا وقتی زندگی می کنید برای بازیکنان هم ایجاد انگیزه می کند و شما بیشتر از صد درصد انرژی تان را در زمین می گذارید.

سوال: آیا یک لحظه احساسی به خصوص بین تو و بازیکنان یا در جریان مسابقات شکل گرفت که آن را برایمان به زبان بیاوری؟
یکی از مسائل خنده دار این بود که همه جای تهران می رفتیم تا یک زمین خوب برای تمرین پیدا کنیم. اولش غر می زدیم که یک باشگاه حرفه ای هستیم و باید زمین خوب داشته باشیم. بعد از مدتی شروع به جوک ساختن و فان کردن موضوع کردیم. می گفتیم شاید راز موفقیت ما این خرگوش داخل توپ ها است! چون به زمین های مختلفی برای تمرین کردن می رفتیم و توپ داخلش پله می شد و من به شوخی می گفتم انگار داخل توپ خرگوش قرار دارد! برعکس اینجا که همه زمین ها عالی هستند. همه مربیان می گویند که زمین خوب تمرینی 4، 5 امتیاز بیشتر در جدول برای شما به ارمغان می آورد.

سوال: این نتیجه را هم می توانیم بگیریم که زمین تمرینی بد باعث می شود شما بدون باخت قهرمان شوید...
فوتبال است دیگر. ممکن است اتفاق بیفتد.

سوال: به عنوان یک مربی ، احساسات شما نسبت به فوتبال با زمان شروع کار تان تغییر کرده است و شاید کمتر به هیجان می آیید. درست است؟
یک قسمتی از شغل ما هیجان است و اینطور نیست. جاهایی ممکن است بالا بروید و جاهایی پایین بیاید.

سوال: بزرگترین ترس کادرفنی در آن دوران حضور در استقلال چه بود؟ به چه موضوعی خیلی فکر می کردید؟
هرجای دنیا بخواهید قهرمان شوید، اول باید توازن و تعادل را در تیم حفظ کنید. من از این موضوع نمی ترسیدم. در اروپا و هرجای دیگر ، تیمی که لیگ را می برد، بهترین مدافعان را دارد. ما هم بهترین مدافعان و یک گلر عالی داشتیم. پس دلیلی برای ترس وجود نداشت. من می دانستم بهترین خط دفاع99  درصد اوقات لیگ را می برد. مهاجمان ما یک، دو یا سه گل بزنند هم کافی بود.

سوال: این تفکر از یک مربی ایتالیایی طبیعی است. آیا این تفکر در ایتالیا معمول است؟
این یک آمار واقعی است که بهترین خطوط دفاعی قهرمان شده اند. این یک آمار واقعی است. وقتی کم گل بخورید، در رده های بالای جدول قرار می گیرید.

سوال: در آن فصل البته بازیکنی مثل عارف غلامی تازه از مصدومیت برگشته بود.
عارف یک بازیکن جوان و بااستعداد بود که دوست داشت به تیم و خودش کمک کند. من را یاد کاناوارو می انداخت؛ قدش خیلی بلند نیست اما زیاد می پرد و انفجاری کار می کند. مثل کاناوارو. او با تجربه اش خیلی به ما کمک کرد.بعد از آن دو بازیکن ما از دست رفتند و به سربازی رفتند. آنهم در حالی که 4 روز بعد بازی داشتیم. ما به عارف و دفاع وسط جدید اعتماد کردیم و وارد زمین شدیم.

سوال: این مسئله(سرباز شدن یزدانی و مرادمند) سخت ترین چالش فصل بود؟
همه نفرات تیم ما همدل و یکی بودند. ارتباط خیلی نزدیکی را فرهاد مجیدی در تیم درست کرده بود. حتی آدم های دور تیم هم نزدیک بودند. موقعیت خطرناکی بود که یزدانی و مرادمند سرباز شدند اما انگار فصل جدیدی را به ما نشان داد. سیاوش و حسین واقعا دفاع وسطهای خوبی بودند، بعد از دو روز اما حرف ها را تمام کردیم و هیچ غری نزدیم. رافائل سیلوا و عارف غلامی مورد اعتماد واقع شدند، کمی چالش بزرگتر شد، اما به هر حال کار پیش رفت. خیلی ها منتظر بودند که این تیم بدون مدافعان اصلی اش ببازد.

سوال: این اتفاق به خصوص برای سیاوش یزدانی خیلی گران تمام شد و دیگر به بازیکنی که انتظار داشتیم، تبدیل نشد.
بله، من یادم است که سیاوش گریه می کرد. یادم است در پرواز تیم به اهواز زمانی که بازیکن تیم ملی بود، گریه می کرد، اما در یک ثانیه همه چیز عوض شد.

سوال: می گویند چیزی که ما را نکشد، قوی ترمان می کند.
بله، درست است. وقتی صورت بازیکنان دیگر را دیدم، احساس کردم انگیزه بازیکنان برای رسیدن به هدفمان بیشتر هم شده است. می گفتند یک دلیل اضافه تر داریم و باید برای سیاوش و حسین قهرمان شویم. بعد از اینکه در اهواز قهرمانی مان مسجل شدیم و برای بازگشت به تهران سوار هواپیما شدیم، اولین تماس را عارف غلامی با سیاوش و حسین تصویری برقرار کرد تا در جشن ما حضور داشته باشند.

سوال: درباره دربی و کامبک بزرگ استقلال صحبت کنیم. در تصاویری که بعدا منتشر شد، خونسردی کادرفنی استقلال به چشم آمد. در حالی که در آن موقعیت ممکن بود قهرمانی را از دست بدهید اما با تعویض به موقع شما شرایط تغییرکرد.
بله، اولا تیم محبوب (برای مسئولان) در تمام فصل پرسپولیس بود. در تمام فصل در این شرایط زندگی کرده بودیم. یک قسمتی از چالش های ما برخوردهای بهتر با پرسپولیس بودیم. در دربی به همه مردم نشان دادیم که سطح خیلی بالایی داریم و از پرسپولیس بهتر هستیم.

 درباره عملکردمان در آن بازی، حتی یک ذره اشتباه نداشتیم، اما در نتیجه چیز دیگری است.اشکال عملکردی نداشتیم، اما شاید پرسپولیس و سپاهان اشتباه عملکردی داشتند و ما قهرمان شدیم. درباره تعویض های دربی هم باید بگویم که در خط حمله بازیکنان خوبی داشتیم اما استایل آنها فرق داشت. آرمان (رمضانی) بازیکنی قد بلند و قدرتی و مهاجمان دیگر ما سرعتی و حمله به فضا داشتند. امیرحسین(حسین زاده) بااستعداد بود و روی نیمکت هم گزینه های مختلفی داشتیم. رودی ژستد را دقایق آخر برای آنکه فشار بیشتری وارد کنیم، وارد زمین کردیم. اینکه انتخاب خوبی بود یا نه، بعد از بازی معلوم شد. بهترین استراتژی را سعی کردیم اتخاذ کنیم اما همه چیز به بازیکنان بستگی دارد. ما غافلگیر هم نشدیم، چون در آن دقایق بازیکن قدرتی و دعوایی نیاز داشتیم تا بازیکن تکنیکی.

سوال: حردانی در آن بازی نقش مهمی داشت چون یک ضد حمله خوب را از ترابی گرفت و بلافاصله سانتر کرد و به گل تبدیل شد.
بله، صالح هم بازیکن فوق العاده ای است و هردو فول بک ما ، صالح و جعفر خوب بودند. فکر کنم جعفر 4، 5 گل برای ما زد. همه آنها خوب بودند.

سوال: بعد از آن گل هم یک جنجال بزرگ پیش آمد و شما هم خوشحال بودید، چون پرسپولیس چیزهایی را از دست می داد. هم تمرکزش را برای حمله کردن از دست می داد و هم اینکه ممکن بود قهرمانی را از دست بدهد.
بله خوشحال بودم. خیلی هم خوشحال بودیم. وقتی بعد از گل بازیکنان را می دیدم، احساس می کردم که به آخرین مرحله رسیده اند و دیگر صد درصد ایمان داشتم که می توانند قهرمان شوند. قبل از بازی دربی می گفتند بازی با پرسپولیس سخت است، اما بعد از آن گل و بازی دیگر همه چیز دست خودمان بود.

سوال: قطعا همه بازیکنان در آن قهرمانی سهیم بودند، اما می خواهم درباره چند بازیکن به خصوص صحبت کنیم. اولین کسی که شما را سورپرایز کرد، چه کسی بود؟
فقط یک بازیکن نبود. دفاع وسط ها و بازیکنان ملی پوش و ... امیرحسین حسین زاده و حتی جعفر سلمانی، همه خوب کار کردند. بیشتر هواداران شاید به مهاجمان و وینگرها باشد، اما در باره عملکرد بازیکنان جعفر، امیرحسین و مهدی مهدی پور بهترین فصل خود را داشتند. یک بازی نبود که این سه نفر اشتباه کنند، هیچ وقت.

سوال: چرا سلمانی بعد از آن فصل خوب در استقلال هیچ وقت جایگاهش در این تیم محکم نشد؟ الان هم به تیمی میانه جدولی رفته است و درخشش خاصی بعد از آن سال نداشته است.
ببخشید، درباره یامگا یادم رفت بگویم. خیلی به ما کمک کرد، در سه پست مختلف بازی کرد وگل های زیادی زد. فصل فوق العاده ای داشت. درباره جعفر هم بگویم که سورپرایز شدم وقتی دیدم جعفر کم بازی می کند و مورد استفاده قرار نمی گیرد. برای ما عالی بود، اما نمی دانم چه از او می خواستند که کم بازی می کرد.

سوال: شاید او بازیکنی است که به اندازه کافی هیاهو و ستاره منشی ندارد، قبول دارید؟
بله، خیلی بازیکنان اینطور هستند. یک تیم 30 بازیکن دارد که شخصیت های مختلفی دارند. یکی رهبریت بیشتری دارد و یکی کمتر. این مدل بازیکنان از طرف کادر نیاز به حمایت و اعتماد بیشتری دارند. داخل زمین بازیکن کاراکتر واقعی اش را نشان می دهد.

سوال: به نظر شما لیدر در استقلال کدام بازیکن بود؟
فقط یک بازیکن را نمی توانم نام ببرم؛ اولین لیدر آن تیم فرهاد(مجیدی) بود که تیم را به یک رهبر تبدیل کرده بود. همه بازیکنان بهم کمک می کردند و واقعا ارتباط قوی بین همه بازیکنان بود. کاپیتان داشتیم، بازیکنان باتجربه زیادی داشتیم و حتی آنها هم باید انگیزه بیشتری از خود نشان می دادند. امیرحسین جوان را داشتیم که حرفه ای بود. به نظر من در هر پست ما دو بازیکن قوی داشتیم، این باعث می شد هرکدام از تمرینات با شدت بالا برگزار شود و هر بازیکنی در تمرین عملکردش پایین می آمد، رقیبش آماده بود که جایش را بگیرد.

سوال: قوی ترین بازیکن تیم از نظر شما چه کسی بود؟
از نظر فیزیکی حسین مرادمند، آرمان رمضانی، رودی ژستد و ... دانشگر که یک دیوانه بامزه است. روی سه مدافع اسم گذاشته بودم. دانشگر از همه آنها خلاق تر بود. بعضی موقع ها پابه توپ به محوطه جریمه حریف می رفت و ما هم تشویق می کردیم.

سوال: بازیکن خوبی که دست کم گرفته می شود، در تیم شما چه کسی بود؟
جعفر(سلمانی)... سه چهار بازیکن جوان و با استعداد هم داشتیم. چندمین بار است که جعفر را مثال می زنم، احساس می کردم وسط های فصل تازه فهمیدند او کیست و چطور بازیکنی است. خیلی از هواداران می گفتند چرا سلمانی در تیم ما بازی می کند؟ در اواسط فصل عملکرد او را قبول کردند.