تاج‌گذاری غیر قابل درک‌ترین تیم فوتبال جهان

به گزارش "ورزش سه"، در حالی که دیگر باشگاه‌ها به دنبال مدلی مشخص برای فوتبال بودند، آبی‌ها با فراز و نشیب‌های بسیار پیش رفتند و توانستند عناوین بین‌المللی بیشتری نسبت به منچسترسیتی یا منچستریونایتد کسب کنند.

چلسی باشگاهی عجیب است. در سال 2003، رومن آبراموویچ، سرمایه‌دار روس، با ورود به لیگ برتر، چلسی را به اولین تازه‌به‌دوران‌رسیده اروپا تبدیل کرد. او در 36 سالگی این باشگاه را خرید، بدهی‌های آن را تسویه کرد و با تزریق مبالغ هنگفت، چلسی را به یک قدرت جدید در لندن بدل کرد. 23 سال بعد، آبراموویچ دیگر در یاد هواداران آبی‌پوش نیست، اما آن‌ها حالا اولین قهرمانی تاریخی در جام جهانی باشگاه‌ها را جشن می‌گیرند.

اکنون تاد بولی، میلیاردر آمریکایی، مالک چلسی است. او در کشورش شاهد تاج‌گذاری تیمش به‌عنوان بهترین تیم جهان بود. چلسی 126.3 میلیون یورو جایزه کسب کرد، اما در تابستان جاری 243.77 میلیون یورو برای خرید بازیکنان خرج کرده است.

 پس از خروج اجباری آبراموویچ به دلیل جنگ روسیه و اوکراین، بولی نه‌ تنها سیاست سرمایه‌گذاری کلان را ادامه داد، بلکه هزینه‌ها و صبر هواداران را به سطحی جدید برد. در پنج سال گذشته، هیچ باشگاهی در اروپا به اندازه چلسی خرج نکرده و در دهه اخیر نیز پیشتاز بوده است.

شعار «سریع حرکت کن، چیزها را بشکن»، که از فیس‌بوک و سیلیکون‌ولی سرچشمه گرفت، به‌خوبی مدل ورزشی چلسی را توصیف می‌کند. بولی زمانی به چلسی آمد که توماس توخل روی نیمکت استمفوردبریج بود. دوره 100 بازی توخل، با کمی بیش از یک سال و نیم، باثبات‌ترین دوره اخیر چلسی بود.

در دو سال گذشته، پنج مربی عوض شدند. پس از توخل، گراهام پاتر با بیش از 20 میلیون یورو از برایتون آمد، اما از سپتامبر تا آوریل دوام آورد. او که در برایتون فوتبالی منعطف و شاداب ارائه کرده و بهترین نتیجه لیگ (نهم) را برایشان به ارمغان آورده بود، در چلسی ناکام ماند. 

او تنها 7 بازی از 22 مسابقه لیگ را برد و تیم را در میانه جدول رها کرد. برونو سالتور، دستیارش، چند روز سرمربی موقت بود تا فرانک لمپارد، اسطوره باشگاه، هدایت تیم را برعهده گرفت. این دومین دوره حضور لمپارد بود و نتیجه؟ فاجعه‌بار. تنها یک برد در 12 بازی. حتی داستان بازگشت فرزند خلف نتوانست آمار وحشتناک او را نجات دهد.

چلسی در پایان فصل 2023 به جایگاه‌های سقوط نزدیک شده بود. لمپارد لندن را ترک کرد و نوبت به مائوریسیو پوچتینو، دیگر چهره آشنا، رسید. 

همه‌چیز در یک چرخه تکراری بود: خرج کن، پاک کن، تکرار کن. اگر خرید گرانی جواب نداد، به سراغ بعدی. ستارگانی مثل رحیم استرلینگ، میخایلو مودریک، ژوائو فلیکس و کریستوفر انکونکو به‌عنوان خریدهای استراتژیک آمدند، اما به حاشیه رفتند.

دیوید بارنارد، مدیر عملیات فوتبال که از سال 2002 در باشگاه حضور دارد، سیاست خرید گسترده را پیش برد. البته موفقیت‌هایی هم وجود داشت: انزو فرناندز، کول پالمر و مویزس کایسدو نقش کلیدی در قهرمانی اخیر داشتند.

انزو مارسکا، مربی ایتالیایی که در اسپانیا با سویا درخشید و پس از دستیاری مانوئل پلگرینی در وستهم و پپ گواردیولا در منچسترسیتی با موفقیت در چمپیونشیپ با لستر صعود کرد، از تابستان 2024 هدایت چلسی را برعهده گرفت. او جانشین پوچتینو شد که در اقیانوسی از بی‌تفاوتی غرق شده و نتوانست چلسی را به لیگ قهرمانان برساند. 

بولی و هیئت‌مدیره مربی‌ای بدون تجربه در لیگ برتر و بدون ارتباط قبلی با باشگاه را انتخاب کردند که وعده تهاجمی‌تر و رقابتی‌تر کردن تیم را داد.

هدف ایجاد ثبات در باشگاه و البته بازده سرمایه‌گذاری ورزشی بود. در پنج سال گذشته، هیچ تیمی به اندازه چلسی با تراز منفی 970 میلیون یورویی در نقل‌وانتقالات خرج نکرده است. تابستان گذشته، با 55 بازیکن در فهرست، ازدحام در بخش خروجی‌ها موقعیت‌های کاملاً پوچ ایجاد کرد.

با این حال، چلسی گام رو به جلویی برداشت. رتبه چهارم در لیگ برتر، بهترین نتیجه در چهار سال گذشته و قهرمانی در لیگ کنفرانس اروپا با شکست دادن بتیس حتی با بازیکنان ذخیره در رقابت‌های داخلی به دست آمد. 

در جام جهانی باشگاه‌ها، چلسی شانس قهرمانی نداشت، اما در فینال مقابل پاری‌سن‌ژرمن ضربه‌ای محکم بر میز زد. با این پیروزی، چلسی 10 عنوان بین‌المللی به ویترین خود افزود و از تیم‌هایی مثل منچسترسیتی و منچستریونایتد پیشی گرفت.

چلسی باشگاهی عجیب است؛ تیمی که با ژوزه مورینیو به قهرمانی لیگ قهرمانان نرسید، اما با دی‌متئو و توخل این عنوان را کسب کرد. 

باشگاهی بدون مدل مشخص، اما با عناوین بیشتر از آرسنال، تاتنهام و دیگران. و به شکلی عجیب، اولین قهرمان جام جهانی اینفانتینو شد، تورنمنتی تابستانی که فوتبال را بین موافقان و مخالفانش تقسیم کرده است.