به گزارش "ورزش سه"، اتلتیکو مادرید گویی مستعمرهای کوچک از ایتالیاست. دو بازیکن تیم ملی ایتالیا، اکنون متئو روجری و جاکومو راسپادوری که بهتازگی به اتلتیکو پیوسته، ایتالیاییهایی هستند که زیر نظر دیهگو پابلو سیمئونه هدایت میشوند. اما آنها اولین ایتالیاییهای اتلتیکو نیستند. همه آنها را به خاطر میآورید؟
کریستین آبیاتی
میلان در سال ۲۰۰۷ او را برای یک فصل بهصورت قرضی به اتلتیکو فرستاد. ابتدا ذخیره بود، سپس به بازیکن ثابت تبدیل شد: صعود به لیگ قهرمانان اروپا را کسب کرد، در جام یوفا بازی کرد و در چند ماه در قلب هواداران جا گرفت.
دمیتریو آلبرتینی
پس از بازی در بارسلونا، در سال ۲۰۰۲ به دلیل عدم داشتن جایگاه در میلان، بهصورت قرضی به اتلتیکو مادرید پیوست. فصلی خوب اما نه بهیادماندنی داشت و یک گل استثنایی به رئال مادرید زد.
السیو چرچی
استعدادی بزرگ و برآوردهنشده در فوتبال ایتالیا. در سال ۲۰۲۴، پس از یک فصل درخشان در تورینو، با ۱۵ میلیون یورو به اتلتیکو پیوست. کم بازی کرد، کمتر گل زد، بهصورت قرضی به ایتالیا بازگشت، اما دیگر نتوانست به سطح بالای دوران تورینو برسد.
تیاگو موتا
ستاره سابق بارسلونا، در سال ۲۰۰۷ به اتلتیکو پیوست. شروع بسیار بدی داشت: مصدومیت زانو در همان ابتدا، تنها شش بازی انجام داد. قرارداد یکسالهاش تمدید نشد و این مصدومیت او را به ایتالیا و جنوا برد، جایی که زندگی جدیدی را آغاز کرد.
میکله سرنا
مدافع کناری چپ، در تابستان ۱۹۹۸ از فیورنتینا به اتلتیکو پیوست. دعوت او توسط آریگو ساکی بود، اما اخراج این مربی به قیمت پایان ماجراجوییاش در اتلتیکو تمام شد: در پایان فصل با اتلتیکو خداحافظی کرد و با حدود ۱۵ میلیارد لیر(واحد پول سابق ایتالیا) به اینتر پیوست (او به مبلغ ۱۲ میلیارد به مادرید آمده بود).
استفانو توریزی
در سال ۱۹۹۸ با مربیگری آریگو ساکی: ابتدا بازیکن ثابت بود، اما اخراج ساکی به او هم ضربه زد. با ورود رادومیر آنتیچ، زمان بازیاش کاهش یافت و اتلتیکو در آن فصل سیزدهم شد.
جورجو ونتورین
در میانه فصل 99-1998، به درخواست مستقیم ساکی به اتلتیکو پیوست. اخراج ساکی موقعیت او را به خطر انداخت، یک فصل دیگر در مادرید ماند و سپس به تورینو بازگشت.
کریستین ویری
مشهورترین آنها، بدون شک. با گلی بهیادماندنی از زاویه بسته که همیشه در ذهن هواداران اتلتیکو مانده، در سال ۱۹۹۷ از یوونتوس به مادرید آمد. او عنوان پیچیچی (بهترین گلزن لالیگا) را به دست آورد، تنها ایتالیایی که این عنوان را کسب کرده، اما اتلتیکو در آن فصل تنها هفتم شد.