از بازی مقابل افغانستان چه برداشتی کردیم؟

به گزارش "ورزش سه"، قابل پیش بینی بود که بازی ایران و افغانستان فارغ از هر نتیجه‌ای مورد پسند جامعه فوتبال ایران نخواهد بود. به خصوص که مسابقه، نه در ازبکستان و در استادیوم های نوساز، که در شهر دوشنبه تاجیکستان برگزار میشد و شکل سکوها و فضای برگزاری، یک دوستانه تیم ملی با یک باشگاه داخلی به سبک دوران دهه 60 را در ذهن تداعی می‌کرد. زمانی که فوتبال ایران درگیر مشکلات بیشمار برای بازی‌های مهم، در دیدار با تیم‌های باشگاهی و منتخب استانی، خود را آماده رقابت با حریفان خارجی می‌کرد و رهاورد این آماده سازی مبتکرانه از دست دادن عناوینی مهم پس از یک دوره حکومت مطلق در سطح اول فوتبال آسیا بود. در حالی که نسل بعدی با استعدادتر و لایق‌تر برای قهرمانی در تورنمنت های آسیایی به نظر می‌رسیدند.

ایران در مسابقه دیروز مقابل افغانستان، شروعی سریع و تهاجمی داشت اما این حریف قرمزپوش بود که گل اول را به ثمر رساند و روی آفسایدگیری ناشیانه خط دفاع تیم ملی، موفق به فرو ریختن دروازه پیام نیازمند شد.

اما در شرایطی که منتقدان همیشگی تیم ملی در حال آماده کردن کامنت های منفی برای این گل خورده بودند، مجید علیاری بازیکن تازه وارد تیم ملی با یک ضربه سر شیرجه‌ای زیبا این گل را بلافاصله جبران کرد تا شرایط از آنچه که بود، بدتر به نظر نیاید. دقایقی بعد هم امیرحسین حسین زاده گل دوم را زد  و بازی در نیمه دوم با گل سوم (توسط علیاری) ادامه یافت و با وجود تلاش بازیکنان ایران که اغلب زیر 10 بازی ملی داشتند، مسابقه با همین نتیجه به پایان رسید.

طبعا امیر قلعه نویی در نشست مطبوعاتی با سوالاتی مواجه بود که در ذهن دنبال کنندگان فوتبال ایران هم وجود دارد؛ اول اینکه چرا تیم ملی در مسابقات کافا شرکت کرده و دوم اینکه چرا در دیدار مقابل افغانستان دروازه ایران باز شد؟

پاسخ به سوال اول قبلا داده شده؛ فدراسیون فوتبال جز کافا برنامه دیگری برنامه دیگری برای فیفادی شهریور نداشته و قادر به فراهم کردن شرایط برای دیدار با تیمی قدرتمند برای آماده سازی جام جهانی نبوده است. کما اینکه در چهار فیفادی بعدی، فقط مسابقه با روسیه قطعی شده و ما فعلا با معضل سه فیفادی خالی مواجه هستیم.

سوال دوم نیز درباره خوردن گل مقابل افغانستان بود که اتفاقا در همین تورنمنت قبلا اتفاق افتاده بود و ضربه کاشته بازیکن افغانستان در دروازه تیم ملی جای گرفته بود. پاسخ به این سوال نیز می‌شود این باشد که وقتی تیمی بدون تمرین وارد یک تورنمنت می‌شود و خط دفاعش برای اولین بار کنار هم بازی می‌کنند احتمال هر اتفاقی هست. بنابر این قلعه نویی از اینکه تیمش بدون تمرین وارد تورنمنت شده، دست به خود انتقادی زد و این مساله را مسئولیت خود عنوان کرد. در حالی که البته او هم چاره ای جز این نداشت و با توجه به زمان اتمام لیگ و جمع شدن ملی پوشان کنار هم، تیم ملی نمی‌توانست یک جلسه تمرینی برای کافا را برگزار کند.

نکته مهم در این سفر پر مخاطره به آسیای میانه، افزایش نارضایتی در میان هوادارانی است که از فوتبال ایران توقع حضور در میادین بزرگ را دارند، فارغ از اینکه این انتظار تناسبی با وضعیت فعلی دارد یا نه. مساله اینجاست که بازی با تیم رنکینگ 161 فیفا حتی اگر با پیروزی پر گل ایران و نمایش بی نقص ملی پوشان همراه شود هیچ ارزشی از سوی طرفداران دریافت نمی‌کند و یک لغزش اندک مقابل تیمی مثل افغانستان باعث ایجاد فضای روانی جدی علیه تیم ملی خواهد شد. بنابر این امیر قلعه نویی در شرایطی که راه پس و پیش نداشته، امیدوار به عبور هرچه سریعتر از این مسابقه، فراموش کردن نتیجه و تمرکز کردن روی نکاتی مثل حضور مثبت بازیکنان تازه واردی مثل علیاری، هاشم نژاد، کوشکی، احمدی و ... در جمع ملی پوشان است. بازیکنانی که رقابت در سطح اول فوتبال ایران را افزایش می‌دهند و با جدی کردن تمرینات و بالا رفتن فضای رقابتی، بخشی از کمبودهای تدارکاتی را به این شکل جبران خواهند کرد.

مسابقه بعدی ایران مقابل هند خواهد بود که در اولین روز این مسابقات توانست تاجیکستانِ میزبان را شکست بدهد. هندی‌ها قبلا در دوره کی‌روش در دور اول مسابقات مقدماتی جام جهانی با ما همگروه بودند و مهدی طارمی به عنوان یک بازیکن تازه وارد اولین بازی درخشان خود در رده ملی با پیراهن سفید را مقابل هند انجام داده است. جایی که او خود را به عنوان زوج سردار آزمون تثبیت کرد. طارمی حالا کاپیتان تیم ملی و یکی از بازیکنان باتجربه ای است که باید مثل بزرگترهای آن زمان تیم ملی، دیگران را زیر پر و بال خود بگیرد. او در مصاحبه پس از بازی تاکید کرد تیم ملی با جوان‌هایی که دیروز مقابل افغانستان بازی کردند راهی جام جهانی خواهد شد. شاید این همان نگاه مثبتی باشد که به آن احتیاج داریم. برداشت حداکثری از رقابتی حداقلی که به عنوان بازی تدارکاتی به فوتبال ایران تحمیل شده است!