میخواستم با آمپول به قهرمانی جهان برسم اما...
امین اسماعیل نژاد: غصه‌دار و غمگینم
به گزارش "ورزش سه"، امین اسماعیل‌نژاد در جریان دیدار دوستانه تیم ملی والیبال ایران مقابل قطر دچار آسیب‌دیدگی شد و بررسی‌ها نشان داد که مصدومیت او از نوع درجه دو است و برای بازگشت به شرایط مسابقه، حداقل به سه هفته استراحت و درمان نیاز دارد.
روبرتو پیاتزا سرمربی تیم ملی والیبال ایران با تاکید بر اولویت سلامتی بازیکنانش، تصمیم گرفت ستاره تیم ملی را از فهرست اعزامی به قهرمانی مردان جهان کنار بگذارد.
امین اسماعیل نژاد پس از پایان اردوی مردان والیبال ایران در دوحه در گفت‌وگوی تفصیلی انجام داد که متن کامل آن به قرار زیر است:
برگشتن داریم تا برگشتن، یک برگشتنی است که میری عرق می ریزی، زحمت می کشی و شاد برمی گردی، اما برگشتن من یه کوچولو غصه دار شد. برگشتن من به خاطر مصدومیت است. بالاخره تیم برای قهرمانی جهان آماده می‌شود. باید نشان ندهم ولی واقعا سخت است که شش ماه واسه هدفت تلاش کنی، زحمت بکشی و در لحظه آخر در اوج سرحالی یک دفعه یه بدشانسی بیاوری. نمی خواهم خودم را جدا کنم از این تیم و برگردم ایران. دلم با تیم است مطمئن باشید که واقعا انگار خودم در کنار زمین هستم. درسته باید مسابقات را از تلویزیون ببینم اما کنار بازیکنان هستم.
تیم ملی والیبال ایران شرایط بسیار خوبی دارد. سرحال ماشالله، همه سرحالن از نظر بدنی و ذهنی واقعا تو سال‌های اخیر من تیم ملی را اینگونه ندیدم که در این حد سرحال باشد. انسان اگر ۵۰ ساله هم شود باید دنبال یادگیری باشد، نمی خواهم مانند بزرگان حرف بزنم، ولی از قدیم گفتند که آدم پیر هم باید دنبال یادگیری باشد. خدا رو شکر می کنم که توانستم مثلا پله ها را طی کنم و ورژن دیگری از خودم امسال نشان دهم. حالا درسته شانس با ما یار نبود که مسابقات جهانی را ببنیم، ولی خدا را شکر می کنم که حداقل پیش خودم سربلند هستم چون یک روز و حتی یک ثانیه هم کم نگذاشتم. امسال از اولش تا همین الان حتی یه لحظه هم کم نداشتم، فقط به خاطر خودم نیست بلکه به خاطر پرچمم و به خاطر مردم ایران انگیزه ها چند برابر می شود.
بعضی مصدومیت ها داریم که مزمن است یعنی شما روی مفصل یکمی درد داری و با تمرین برای حل آن تلاش می کنید بدون اینکه رسیدگی کنی. اما مصدومیت من یک اتفاق بود، یک لحظه پای طرف مقابل رفت زیر پای من و مچ پام پیچید. پریدم برای دفاع، پشت خط زن تیم مقابل یک وجب پاش رد شده بود و والیبال هم که می دانید همه چی روی سانتیمتر است. افتادم روی پاش و منجر به پیچیدگی مچ پام شد. حداقل سه هفته و حداکثر پنج هفته نیاز به درمان و استراحت دارد تا به آمادگی ۱۰۰ درصد خودم دوباره برگردم.
خدا را شکر که مشکل استخوان ندارم. با پیاتزا حرف زدم و با توجه به اینکه اولویت این سرمربی سلامتی بازیکنان است، گفت باید استراحت کنی. می خواستم با مسکن و فشار به خودم در مسابقات شرکت کنم، اما او به فکر بازیکن و سلامتی آنان است و پافشاری کرد و اجازه نداد.
جدای از این بحث مصدومیت، تیم ایران ماشاالله بازیکن زیاد و آماده ای در پست من دارد و بردیا سعادت و علی حاجی پور ماشاالله آنقدر سرحال هستند که مطمئنا در مسابقات قهرمانی جهان نبود من اصلا حس نمی شود و بهتر از من کار خواهند کرد. انشاالله که نتیجه خوبی هم در مسابقات بگیریم و نبود من اصلا حس نشود تا دل مردم ایران شاد شود.
چندین ساله که ۷۰ تا ۸۰ درصد بازیکنان تیم و در کنار هم برای افتخار ایران تلاش کردیم. خیلی وقت‌ها بیشتر از خانواده ها در کنار هم بودیم. یک حس وابستگی بین بازیکنان وجود دارد که مثل داداش پشت هم هستند و اگر مشکلی پیش بیاید، خانواده در کنارمان نیست اما بازیکنان مانند رفقا در کنار هم هستند. این حس باعث می شود که وابستگی به وجود بیاد و اینکه بعد چند ماه با هم تمرین کردیم و اینکه این همه نزدیک هم بودیم، سخت است که من به ایران برگردم. مصدومیت در این شرایط یک حس دیگری دارد. اما بچه ها باید به فکر مسابقات باشند و مسابقات مهم است. باید نتیجه خوبی بگیریم. همه عوامل دست به دست هم داده تا تیم ایران با شرایط خوبی در این مسابقات شرکت کند و امسال با آمدن پیاتزا یقین دارم که بچه ها واقعا از دل و جان برای ایران تلاش خواهند کرد. از فدراسیون و شخص ریاست آن نیز تشکر می کنم. اصحاب رسان که بهترین شرایط ممکن را فراهم کردند. یعنی هر کاری از دست هر کسی برمیامد، انجام داد. واقعا حمایت مردم هم مهمه چون امسال پرشور بازی ها و مسابقات والیبال را دنبال کردند و انرژی مثبت زیادی به تیم فرستادند.
همه این مسایل دست به دست هم می دهد که بازیکنان نیز با ۱۰۰ درصد توان در مسابقات تلاش کنند.
دیگر الان پشت تیم گرمه چون فدراسیون حمایت کامل از تیم دارد، سال های قبل اینگونه نبود، حداقل برگردیم با استقبال گرم مواجه می شویم نه اینکه وقتی بخواهیم برگردیم، هیچ کسی را نبینیم.
اینجوری بود که تیم برگشته ایران یک نفر نبوده که بگه خسته نباشید، استقبال نمی خواهیم و خسته بودیم. ولی امسال این چیزا خدا را شکر جای خودش بوده است. امیدوارم که از این بیشتر هم ببینیم چون واقعا تنها چیزی که بازیکنان را خوشحال می کند، این حمایت است چه از طرف فدراسیون چه از طرف دولت.
البته حمایت مردم واقعا تنها چیزی که ما را خیلی خوشحال می کند و باعث پیشرفت بازیکنان می شود. به بازیکنان سفارش می کنم که به فکر زحمت هایی که تو این چند ماه کشیدید، باشید. فکر کنید که چقدر بدن درد کشیدید، چقدر فشار روانی داشتید که بتوانید نتیجه دلخواه را بگیرد. الان همون لحظه هست، هر چی دارید را باید دیگه رو کنید. نکته دوم اینکه چشمای خانواده ها که یک عمر برای بزرگ کردن شما تلاش کردند، به عملکرد تیم ایران است و عشق ما را نگاه می کنند. چقدر از یک اسپک یا دفاع ما خوشحال می شوند. با همین مصدومیت من چقدر ناراحت شدند. ابتدا خانواده های خود را ببنید و بعد مردم ایران. در این روزا واقعا مردم ایران نیاز دارند که خوشحالی را تجربه کنند. البته تک تک بازیکنان این موارد را به یاد می آورند اما من تکرار می کنم که انگیزه آنها در مسابقات پیش رو ۱۰ برابر شود.
یک تشکر کنم از تک تک افرادی که این در چند روزه اخیر جویای حال من بودند. خدا وکیلی با هر پیام آنها، آنقدر حالم خوب می شد که توصیف آن سخت است. واقعا دم همشون گرم، نگران هیچی نباشند من حالم خوب و تا چند هفته دیگه به والیبال برمی گردم. تیم ملی هم خوب است و انشاالله در مسابقات خودتون عملکرد تیم را خواهید دید.
فقط انرژی مثبت و حمایت را فراموش نکنید که بازیکنان نیاز مبرم به آن دارند که برای پرچم کشور، افتخارآفرینی کنند. امیدوارم در سال های آینده همین روند رو به رشد را داشته باشیم که بتوانیم به هدف اصلی یعنی بازی‌های المپیک ۲۰۲۸ دست پیدا کنیم و در المپیک هم خوب بازی کنیم. المپیک رویداد مهمی است و حضور در برزیل را فراموش نمی کنم.
